Kapitujt

Isaia: 47. Vajtim mbi Babilonin

47

¹ Zbrit, në pluhur ulu,

o virgjër, bija e Babilonit!

Ulu përtokë, pa fron,

bija e kaldenjve!

Sepse më nuk do të quhesh:

‘E butë dhe eëmbël!’

² Merre mokrën, bluaje miellin,

hiqe velin, çoji kindet e petkut,

zbuloji këmbët,

kalo lumin!

³ Le të zbulohet lakuriqësia jote,

le të shihet turpi yt!

Do të hakmerrem,

askënd s’do të fal!

⁴ Thotë Shpëtimtari ynë,

emri i tij Zoti i Ushtrive,

Shenjti i Izraelit:

⁵ Rri në heshtje, tërhiqu në terr,

bija e kaldenjve,

sepse më nuk do të quhesh

Zonja e mbretërive!

⁶ Zemëruar isha kundër popullit tim,

çnderuar e kisha trashëgimin tim

i pata lëshuar në duart e tua

e ti për ta nuk pate mëshirë,

përmbi pleq e rëndove

zgjedhën tënde tepër të rëndë

⁷ e the: ‘Zonjë do të jem

unë përgjithmonë!’

Për këtë gjë mendjen s’e lodhe

as s’e kujtove fundin tënd.

⁸ Dëgjo këtu, moj e shfrenuar

që rri mbështetur pa kujdes

që të thotë mendja:

‘Unë, përveç meje tjetër s’ka!

E vejë s’do të mbetem!

Fëmijësh s’do të shuhem!’

⁹ Pikërisht këto të dyja do të të gjejnë,

papritmas e në një ditë të vetme

shfarosja edhe vejëria,

papritmas do të bien mbi ty

për shkak të shumësisë së magjive të tua,

për shkak të një morie shitimesh të tua!

¹⁰ Shpresove në paudhësinë tënde

e the: ‘Askush s’më sheh’.

Urtia e dija jote

të bënë t’i marrësh udhët e mbrapshta.

E pra thoje në zemrën tënde:

‘Si unë askush tjetër!’

¹¹ Do të të gjejë një e keqe

që s’mund ta pritësh;

mbi ty do të sulet një fatkeqësi

që s’do të mund ta ndalësh;

do të bjerë mbi ty një e ligë papritmas

që kahin nuk do t’ia dish.

¹² Qëndro, pra, në shortitë e tua,

në begatinë e magjive të tua,

për të cilat u mundove që prejrinisë sate!

Ndoshta do të të vlejnë,

ndoshta do të mund të shtiesh frikë!

¹³ Të lodhën këshilltarët e tu të shumtë.

Le të dalin që të të shpëtojnë ata që masin qiellin,

ata që i vëzhgojnë trupat qiellorë

e që të parakallëzojnë për çdo hënë të re

çka ty do të të ndodhë!

¹⁴ Ja, ata janë porsi byku,

i dogji zjarri!

As vetveten s’do ta shpëtojnë dot

nga flaka e zjarrit!

S’mbeti prush për t’u ngrohur,

as zjarr përbri të cilit mund të rrihet!

¹⁵ Të tillë janë shortarët e tu,

për të cilët aq kujdes dëftove

që prejrinisë sate!

Secili gabon për llogari të vet,

ty askush nuk do të të shpëtojë!

Kapitujt