Kapitujt

Isaia: 30. Kundër dërgatës në Egjipt

30

¹ Vaj për bijtë mospërfillësit,

‑ është fjala e Zotit ‑

që bëni synime, por pa mua,

që bëni lidhje jo të frymëzuara prej meje,

kështu që shtoni mëkat mbi mëkat!

² U nisët të zbritni në Egjipt

e s’e pyetët gojën time.

Prisni ndihmë nga forca e faraonit,

e shpresoni në strehimin e Egjiptit.

³ Fuqia e faraonit do të jetë marrja juaj,

strehimi nën hije të Egjiptit turpi juaj!

⁴ Kur të arrijnë prijësit tuaj në Tanis,

lajmëtarët të kenë arritur në Hanes,

⁵ të gjithë atëherë do të skuqen

mbi një popull që gjë s’u vlen,

që s’u sjell ndihmë as dobi,

por vetëm turp e poshtërim.

Profeci tjetër kundër dërgatës

⁶ Profeci mbi kafshët e Nagebit.

Në një vend vuajtjeje e mjerimi,

luaneshe e luani që ulërijnë,

shllige e kuçedre me krahë,

bartin në shpinë të gomarëve pasuritë e veta,

mbi gungë gamilesh visaret e veta

e ia çojnë popullit që asgjë s’u vlen!

⁷ E kotë dhe e padobishme është ndihma e Egjiptit,

këndej edhe e quajta Rahab ‑ i palëvizshëm.

Testamenti

⁸ Çohu tani e ndër sy të tyre

shkruaje mbi dërrasë bushi,

me kujdes shënoje në libër

që të mbetet për kohë të ardhshme

si dëshmi deri në amshim.

⁹ Sepse është popull kryengritës,

sepse janë bij rrenacakë,

bij që s’duan ta dëgjojnë

Ligjin e Zotit.

¹⁰ Veguesve ata u thonë:

“Mos kini vegime!”

e profetëve:

“Mos na e parakallëzoni të drejtën!

Na tregoni gjëra të kënaqshme,

na parakallëzoni tallje!

¹¹ Dredhoni nga udha e drejtë,

dilni nga shtegu i vërtetë,

na e hiqni sysh Shenjtin e Izraelit!”

¹² Prandaj kështu foli Shenjti i Izraelit:

“Për arsye se e përbuzët këtë fjalë,

e shpresoni në mbrapshti e pabesi

edhe në to e mbështetni veten,

¹³ këndej për ju ky mëkat do të jetë

porsi plasa, porsi vendi i fryrë në mur të lartë,

që vetëm se nuk ka rënë,

por rrënohet menjëherë, kur nuk pritet,

¹⁴ do të copëtohet si një anë dheu,

do të thërrmohet pa farë mëshire,

asnjë copëz s’do të mbesë prej saj

të kapësh me të një gacë nga zjarri

o prej pusit të nxjerrësh një pikë ujë!”

¹⁵ Sepse kështu tha Zoti Hyj, Shenjti i Izraelit:

“Në kthim e në paqe është shpëtimi juaj,

në kthjelltësi e në shpresë është forca juaj.”

¹⁶ Por nuk deshët e vetë thatë:

‘Assesi, por do të shpëtojmë në kuaj!’,

e prandaj edhe do të ikni;

shtuat:’Do të hipim mbi kuaj të shpejtë!’,

por edhe përndjekësit do të jenë të shpejtë.

¹⁷ Prej frikës së njërit një mijë do të tremben,

prej frikës së pesëve do të merrni ikjen,

derisa të mbeteni

si mullari në majë të malit,

porsi flamuri në majë të kodrës.

Hyji do të falë

¹⁸ E pra Zoti pret t’ju përdëllejë,

prandaj ngritet për t’ju bërë mëshirë,

sepse Zoti është Hyj drejtësie:

lum ata që shpresojnë në të.

¹⁹ Sepse, popull i Sionit, që banon në

Jerusalem,

askurrë më nuk do të qash

mëshirë do të ketë posa të kërkosh ndihmë,

porsa të dëgjosh Ai do të të japë ndihmë.

²⁰ Edhe Zoti do t’ju japë

bukën e ngushticës, ujët e mjerimit,

porse Mësuesi prej teje s’do të fshihet,

sytë e tu do ta shohin Mësuesin tënd,

²¹ veshët e tu do të dëgjojnë fjalën

që qortuesi do të të thotë pas shpine:

‘Kjo është udha, andej bijini!’

nëse mënjanoheni djathtas o majtas.

²² Për të papastër do t’i mbash

idhujt e tu në argjend të farkuar,

idhujt e tu të veshur me ar,

do t’i tretësh porsi të papastër,

do t’u thuash: ‘Jashtë prej këndej!’

²³ Atëherë ai do të japë shi për farën tënde

që të kesh mbjellë nëpër ara,

edhe buka që do të japë toka

e shumtë do të jetë edhe e ushqyeshme

Gjëja jote atë ditë do të kullotë:

anembanë nëpër kullota të gjera,

²⁴ qe e gomarë që punojnë tokën

do të hanë tagji të kripur

të hedhur me lopatë e terplote.

²⁵ E do të jenë mbi çdo mal të lartë

e mbi çdo kodër të lartësuar

përrenj që rrjedhin me ujë vrullshëm

ditën e vrasjes me shumicë,

kur për tokë të bien kullat.

²⁶ Drita e hënës do të ndriçojë si drita e diellit,

drita e diellit do të jetë më e fortë

shtatë herë, porsi drita e shtatë ditëve

‑ ditën, kur Zoti

t’ia lidhë varrën popullit të vet,

do t’ia shërojë plagën që vetë ia dha.

Rrënimi i Asirisë

²⁷ Ja, prej së largu po vjen Emri i Zotit,

flakë e shkëndijë zemërimi i tij,

tmerruese bubullima e tij,

plot zemërim buzët e tij,

zjarr përpirës gjuha e tij!

²⁸ Fryma e tij përrua vërshues,

që arrin deri në fyt,

po i shosh popujt me shoshë kërdie,

u vë popujve në nofulla fre joshës.

²⁹ Kurse ju do të këndoni

porsi natën e kremtimit të Festës,

me gëzim të zemrës,

porsi ai që, me zë të fyellit

shtegton në ndjesë në malin e Zotit,

në Qetën e Izraelit.

³⁰ Do të bëjë Zoti t’i dëgjohet zëri i

madhërishëm,

do të dëftojë si rropos krahu i tij

me furinë e tërbimit të vet,

me flakë të zjarrit përvëlues,

me thellim, me stuhi e me kokrra breshri.

³¹ Prej zërit të Zotit do të trembet

Asiri, në hu i rrahur!

³² Çdo sjellje e shkopit ndëshkues

që Zoti mbi të do të sjellë,

do të përcillet me tupan e cetër,

në luftëra të vrullshme Ai do t’i luftojë.

³³ Qëmoti është gati Tofeti,

i përgatitur, i thelluar, i zgjeruar,

turra e ndezur e dru shumë:

fryma e Zotit, përrua sulfuri,

do ta ndezë flakë!

Kapitujt