Kapitujt

Isaia: 23. Kundër Tirit

¹ Profeci mbi Tirin.

Bëni gjëmë, anijet e Tarsit,

sepse u shkretua strehimi juaj!

U qe dhënë kumti

kur po ktheheshin nga dheu Ketim.

² Shtanguni, banorët e bregdetit,

me tregtarët e Sidonit

që kapërcenin detin

ti ishe plot.

³ Të mbjellat e Nilit në ujë të shumtë,

të korrat e tij frytet e Lumit:

ishte bërë tregtia e popujve!

⁴ Turp për ty, o Sidon, fuqi detare!

Deti merr fjalën e thotë:

“S’i sprovova dhimjet e të lindurit,

unë nuk linda;

nuk rrita djelmosha

as nuk rrita vajza.”

⁵ Kur të hapet kumti në Egjipt,

do të mjerohen për çka do të dëgjojnë për Tirin!

⁶ Kaloni në Tars,

ulërini, banorët e bregdetit!

⁷ A është ky qyteti juaj i lavdishëm?

Në ditë shumë të largëta lashtësia e tij,

e këmbët larg e çonin

për themelim vendbanimesh.

⁸ E kush e sendërtoi këtë

kundër Tirit të kurorëzuar,

të kujt tregtarët princa ishin

e stërshitësit bujaria e vendit?

⁹ Kështu vendosi Zoti i Ushtrive

për të përulur krenarinë e çdo madhërie,

për të përulur të gjithë të mëdhenjtë e dheut.

¹⁰ Puno tokën tënde porsi brigjet e Nilit,

o bija e Tarsit, se më port nuk ke.

¹¹ Dorën e vet e shtriu mbi det,

mbretëritë i tronditi,

Zoti urdhëroi kundër Kanaanit

të shkatërrohen kalatë e tij.

¹² Ai tha: “S’do të vazhdosh më të lavdërohesh

virgjër e dhunuar, o bija e Sidonit!

Ngrihu e kalo në Ketim,

por as atje qetësi s’do të gjesh!”

¹³ Ja, toka e kaldenjve:

s’qe një tjetër popull i ngjashëm me të.

Asiria e themeloi për egërsira.

I ndërtuan pirgjet e veta;

i rrënuan pallatet e tij,

e bënë një grumbull rrënojash.

¹⁴ Lëshoni gjëmë, anije të Tarsit,

sepse u shkatërrua strehimi juaj!

Pushtimi i Tirit

¹⁵ Atë ditë do të ndodhë: Tiri do të mbetet i harruar për shtatëdhjetë vjet, sa zgjasin ditët e një mbreti. Pas shtatëdhjetë vjetësh Tirit do t’i ndodhë siç thotë kënga e lavires:

¹⁶ “Merre cetrën, qarkullo qytetin,

moj lavire e lënë në harresë!

Bjeri bukur, këndo shumë,

që ndokush për ty të kujtohet.”

¹⁷ Kështu pra, pas shtatëdhjetë vjetësh, Zoti do ta vizitojë Tirin dhe do të fillojë përsëri t’i marrë fitimet e veta dhe prapë do të lavirësojë me të gjitha mbetëritë që janë mbi sipërfaqen e tokës. ¹⁸ Por fitesa e paga e tij do t’i kushtohen Zotit; nuk do të grumbullohen as nuk do të ruhen, sepse fitesa e tij do t’u takojë atyre që banojnë pranë Zotit që të kenë ushqim me mbushulli e të vishen sa më madhërisht.

Kapitujt