Kapitujt

Isaia: 63. Këngë apokaliptike

63

¹ “Kush është ai që po vjen nga Edomi,

nga Bosra me petka me ngjyrë të kuqe?

Ai që, i madhërishëm në petkun e vet,

pash e më pash po afrohet,

vigan plot fuqi?”

‑ “Jam unë që ushtroj drejtësinë,

që kam fuqi të shpëtoj!”

² ‑ “Pse, atëherë, i kuq është petku yt,

e petkat e tua si të atij

që shtrydh rrush në tinar?”

³ ‑ “Vetëm rrush shtrydha në tinar,

ndër popuj e askush nuk qe me mua.

I shkelmova në zemërimit tim,

i shtrydha në zemërimin tim.

Gjaku i tyre m’i stërpiku petkat

e i njollosa rrobat e mia.

⁴ Sepse në zemër e kisha ditën e hakmarrjes,

erdhi viti i shpagimit tim!

⁵ Shikova rreth: asnjë ndihmëtar!

U habita: asnjë përkrahës!

Atëherë: krahu im ndihmë m’u bë,

më përkrahu zemërimi im!

⁶ Në zemërimin tim i zhduka popujt,

dhe i shkela në zemërimin tim,

në tokë e derdha gjakun e tyre!”

Psalmi

⁷ Do t’i përkujtoj të mirat e Zotit,

lavditë e Zotit,

të mirat e shumta që i bëri për ne Zoti,

të mirat e panumërta që ia bëri shtëpisë së Izraelit,

që na i dhuroi sipas mëshirës së vet,

sipas dashurisë së vet të pamasë.

⁸ Ai tha: “Vërtet janë populli im,

bij që nuk gënjejnë. ”,

dhe u bë për ta Shëlbues

⁹ në të gjitha vështirësitë e tyre.

Jo një i dërguar ose një engjëll,

por Ai vetë i ka shëlbuar:

në dashurinë e vet e në dhembshurinë e vet

Ai vetë i shpëtoi,

i mori dhe i mbarti

në të gjitha ditët e së kaluarës.

¹⁰ Por ata e bënë të hidhërohet

dhe trishtuan Shpirtin e shenjtërisë së tij,

këndej edhe u bë armiku i tyre,

kundër tyre Ai vetë ra në luftë.

¹¹ Atëherë popullit i ranë ndër mend ditët e kaluara,

Moisiu dhe populli i tij.

“Ku është Ai që i nxori nga deti

bashkë me bariun e grigjës së vet?

Ku është Ai që e vuri mes tyre

Shpirtin e shenjtërisë së vet?

¹² Ai që ia shtiu të djathtës së Moisiut

krahun e madhërisë së vet?

Ai që i ndau ujërat

për të fituar një emër të përhershëm?

¹³ Ai që i kaloi fundit të humnerës

porsi kalin nëpër shkretëtirë

e në thua s’morën?

¹⁴ Porsi bagëtitë që zbresin në luginë,

Shpirti i Zotit i çonte drejt pushimit.

Kështu ti i prive popullit tënd

dhe fitove emër të lavdishëm.

¹⁵ Shiko nga qielli e shih,

nga banesa jote e shenjtë dhe e lavdisë sate;

ku është zilia e fuqia jote?

Dhembshuria e mëshira jote

po më rrinë larg.

¹⁶ Sepse ti je Ati ynë!

Abrahami ne s’na njeh,

Izraelit s’i kujtohemi;

por ti, o Zot, je Ati ynë,

Shpëtimtari ynë:

i amshueshëm është Emri yt.

¹⁷ Pse na bën të endemi, o Zot,

larg prej udhëve të tua,

pse na e ngurove zemrën që të mos të druam?

Kthehu për dashuri ndaj shërbëtorëve të tu,

për dashuri të fiseve të pronës sate!

¹⁸ Pas pak kohe që populli yt i shenjtë

hyri në trashëgimin e vet,

armiqtë tanë e shkelën Shenjtëroren tënde.

¹⁹ U bëmë tani një kohë të gjatë

si ata, mbi të cilët ti nuk sundon,

nga ata, mbi të cilët s’u thirr emri yt.

Ah, sikur ti t’i shqyeje qiejt e të zbritje,

para fytyrës sate malet do të dridheshin,

Kapitujt