Kapitujt

Isaia: 62. Kënga e dytë mbi ngjalljen e Jerusalemit

¹ Për shkak të Sionit unë nuk do të hesht,

për shkak të Jerusalemit s’do t’i jap vetes pushim

derisa drejtësia e tij të dalë porsi drita,

e shpëtimi i tij të mos ndizet si llamba!

² Të gjithë popujt do ta shohin drejtësinë tënde,

të gjithë mbretërit lavdinë tënde;

do të quhesh me një emër të ri,

që do ta caktojë goja e Zotit.

³ Do të jesh kurorë nderi në dorën e Zotit,

kezë mbretërie në shuplakë të Hyjit tënd.

⁴ Nuk do të quhesh më “E lëna”,

toka jote më s’do të quhet “E shkretuar”,

por do të quhesh “Kënaqësia ime”

e toka jote “E martuara”,

sepse ti i pëlqeve Zotit

e toka jote do të jetë e martuar.

⁵ E njëmend, sikurse i riu që martohet me të fejuarën,

kështu me ty do të martohet ndërtuesi yt

sikurse dhëndri që i gëzohet nuses,

kështu do të gëzohet ty Hyji yt.

⁶ Mbi muret e tua, o Jerusalem,

i kam vënë rojtarët;

as ditën as natën,

kurrë s’duhet të heshtin:

O ju, që Zotit ia përkujtoni premtimet,

vetë mos pushoni

⁷ e as Atë mos e lini të qetë

derisa ta përtërijë Jerusalemin,

ta ketë bërë Nderin e botës.

⁸ U përbe Zoti në të djathtën e vet

e në fuqinë e krahut të vet:

“Drithin tënd kurrë më s’ua dhashë

për ushqim armiqve të tu,

kurrë më të huajt s’do ta pinë verën

që e prodhove me djersën tënde!

⁹ Le ta hanë ata që e korrën

e të lavdojnë Zotin;

ata që e volën le ta pinë

në paraderën e Shenjtërores sime!”

Përfundimi

¹⁰ Kaloni, kaloni nëpër derë,

bëjini udhë popullit!

Shtroni, shtroni rrugën,

herrni gurët,

valëvitni para popujve flamurin!

¹¹ Ja, çka Zoti bën të dëgjohet

deri në skajet e tokës:

“Thuajini bijës së Sionit:

Ja, po vjen shpëtimtari yt,

ja, me vete e ka shpërblimin

e dhurata e tij përpara tij.

¹² Do t’i quajnë “Popull i shenjtë”

“Të shpërblyerit e Zotit”,

kurse ti do të quhesh: “I kërkuari”,

‑ Qytet i palëshuar!”

Kapitujt