Kapitujt

Isaia: 59. Psalmi pendestar

59

¹ Jo, nuk u shkurtua dora e Zotit

që të mos mund të shpëtojë,

as s’është rënduar veshi i tij

që më të mos dëgjojë;

² por mëkatet tuaja hapën një greminë

ndërmjet jush e ndërmjet Hyjit tuaj,

mëkatet tuaja ia zunë fytyrën

që ai juve të mos ju vështrojë.

³ Duart tuaja janë të zhytura në gjak,

gishtat tuaj plot fajësi;

buzët tuaja flasin rrena,

gjuha juaj bëlbëzon fajësi.

⁴ Askush padi s’bën me të drejtë,

s’gjendet ai që gjykon drejt;

besohet në asgjë e thuhet e shtrembëra,

ngjizën të keqen, lindën mjerimin.

⁵ Thyejnë vezë kapasrecash

e endin pëlhurë merimange;

kush ia ha vezën, vdes,

kush ta thyejë, prej saj lind kapastreci.

⁶ Pëlhura e tyre s’vlen për petk

s’mund të mbulohet me punëdoren e tyre;

veprat e tyre janë vepra paudhësie

fryti i dhunës është në dorën e tyre.

⁷ Këmbët e tyre vrapojnë të bëjnë të keqen,

nxitojnë të derdhin gjak të pafajshëm.

Mendimet e tyre janë mendime të këqija,

në udhët e tyre shkretim e ndrydhje.

⁸ Nuk e njohin udhën e paqes,

në hapa të tyre s’ka drejtësi.

I shtrembërojnë shtigjet e veta:

s’e njeh paqen, kush ec udhës së tyre.

⁹ Ja, pse e drejta rri larg nesh

dhe drejtësia s’arrin tek ne;

presim dritën dhe, ja, errësira,

ndriçimin e ecim në terr!

¹⁰ Ecim duke prekur si i verbëri murin,

si ata që sy s’kanë ecim me hamendje;

marrim në thua në mesditë, porsi në mug,

ndër të shëndoshë si të ishim të vdekur.

¹¹ Të gjithë ulërijmë, porsi arinjtë,

gjëmojmë thekshëm, porsi pëllumbat.

Prisnim drejtësi, por më kot,

shpëtimin, por është larg nesh!

¹² Po se fajet tona janë të shumta para teje,

mëkatet tona dëshmojnë kundër nesh,

po, fajet tona bëjnë pjesë me ne,

i njohim mirë fajet tona:

¹³ mëkatuam e rrejtëm kundër Zotit,

u larguam prej Hyjit tonë,

lëvduam dhunën e shkeljen e urdhërimeve,

ngjizëm e murmuritëm në zemër tonë fjalë të rreme.

¹⁴ Kështu e drejta u hodh pas shpine,

drejtësisë i duhet të qëndrojë larg,

përplaset për tokë në kuvend e vërteta,

drejtësisë brenda s’i lamë vend.

Zoti në veprim

¹⁵ Besa erdhi e ra në harresë,

e ai që i ikën së keqes, bëhet pre.

E pa Zoti dhe iu duk keq

pse s’ka më të drejtë.

¹⁶ Pa se s’ishte askush,

u çudit pse askush s’ndërmjetësoi.

Por në ndihmë i erdhi krahu i tij,

e përkrahu e drejta e tij.

¹⁷ Për pancirë veshi drejtësinë,

në kokë e vuri përkrenaren e shpëtimit;

i veshi petkat e hakmarrjes,

u mbështoll me zell si me leshnik.

¹⁸ Do të paguajë gjithkënd sipas veprave:

me zemërim kundërshtarëve të vet,

me shpagim armiqve të vet

edhe ishujve do t’ua kthejë të keqen.

¹⁹ Ata të perëndimit, do ta druajnë emrin e Zotit,

edhe ata të lindjes së diellit, lavdinë e tij,

kur të vijë porsi përroi i rrëmbyeshëm

që e shtyt fryma e Zotit.

²⁰ Por do të vijë Shpërblyesi i Sionit

edhe për ata bijtë e Jakobit

që kthehen prej paudhësisë,

‑ është fjala e Zotit.

Profeci

²¹ Sa për mua ‑ thotë Zoti ‑

ja besëlidhja ime me ta:

“Shpirti im që është mbi ty

e fjalët e mia që i vura në gojë tënde,

s’do të largohen nga goja jote,

as nga goja e farës sate,

as nga goja e farës së farës sate

‑ thotë Zoti ‑

që tani e deri në amshim.”

Kapitujt