Kapitujt

Isaia: 53. Varri

¹ “Kush, pra, besoi në atë

që ne dëgjuam se u tha?

Kujt i qe zbuluar dora e Zotit?

² Para Tij u rrit porsi pinjolli,

porsi rrënja nga toka e thatë.

S’kishte bukuri as hijeshi,

që të mund të vërenim në të,

as pashi që të mund të na pëlqente.

³ Ishte i përbuzur, më i sprasmi ndër njerëz,

njeri dhimbjesh, i regjur me vuajtje,

si ai, para të cilit mbulohet fytyra,

i përbuzur, këndej as s’e çmonin për gjësend!

⁴ E pra, Ai i mori mbi vete vuajtjet tona,

mbi shpatulla të veta i ngarkoi dhimbjet tona!

E ne ishim të bindur se ishte i ndëshkuar,

i munduar prej Hyjit e i nënçmuar!

⁵ Kurse Ai ishte i plagosur për shkak të paudhësive tona,

i ndrydhur për shkak të fajeve tona;

ndëshkimi, peng paqeje për ne,

peshoi mbi Të:

me vërragën e tij ne u shëruam.

⁶ Të gjithë ne endeshim si berrat e humbur,

secili udhën e vet ndiqte

e Zoti e ngarkoi mbi Të

paudhësinë e të gjithë neve.

⁷ I marrë me të keq, lejoi të përvujtërohet,

nuk e çeli gojën e vet;

porsi qengji që e çojnë për ta therur,

porsi delja e pazë para qethtarëve,

nuk e çeli gojën e vet.

⁸ E hoqën këso jete me dhunë e me gjyq.

Kush kujdeset për fatin e tij?

Po, e zhdukën nga toka e të gjallëve,

për faj të popullit të vet

qe goditur për vdekje.

⁹ Varrin e tij e vunë me të patenzonët,

me pasanikët varri i tij,

megjithëse s’kishte bërë paudhësi

as gënjeshtër s’doli nga goja e tij.

¹⁰ Por Zotit i pëlqeu ta ndrydhë me vuajtje.

Nëse e jep jetën e vet fli shpërblyese,

do të shohë një trashëgimi motgjatë,

me anë të Tij do të kryhet vullneti i Zotit.

¹¹ Për shkak të vuajtjes së shpirtit të tij

do ta shohë dritën

e do të ngihet me njohjen e saj.

Shërbëtori im i drejtë do të shfajësojë shumë,

mbi vete fajet e tyre do t’i marrë.

¹² Prandaj turmat do t’ia jap për shpërblim,

pre e tij do të jenë popuj të panumërt,

sepse e dorëzoi veten për vdekje

dhe qe numëruar ndër keqbërës

që mbi vete t’i marrë fajet e turmave

e lutet për ata që mëkatojnë.

Kapitujt