Kapitujt

Isaia: 44. Bekimi i Izraelit

44

¹ E tani dëgjo, Jakob, shërbëtori im,

ti, o Izrael, i zgjedhuri im!

² Kështu thotë Zoti që të krijoi,

që të dha trajtë që në kraharor,

Ndihmëtari yt:

“Mos ki frikë, shërbëtori im Jakob,

i dashuri im që vetë të kam zgjedhur.

³ Do të dikoj ujëra mbi tokë të etshme,

përrenj përmbi tokë të thatë;

shpirtin tim do ta dikoj mbi farën tënde,

bekimin tim mbi pasardhësit e tu:

⁴ do të rriten si bari bri burimit,

porsi shelgjet pranë ujit që rrjedh.

⁵ Njëri do të thotë: ‘I Zotit jam unë!’,

Jakob tjetri do ta quajë veten.

Prapë një tjetër do të shkruajë me dorë të vet:

‘Jam i Zotit!’ e do të quhet

me emër Izrael!”

Monoteizëm absolut

⁶ Kështu thotë Zoti, Mbreti i Izraelit,

Shpëtimtari i tij, Hyji i Ushtrive:

“Unë jam i pari dhe unë i sprasmi,

përveç meje Hyj tjetër nuk ka!

⁷ Kush është porsi unë?

le të dalë përpara e le të thotë,

të ma shtjellojë!

Kush e parakallëzoi të ardhmen prej kohëve të lashta?

Le të na lajmërojë se ç’do të ndodhë!

⁸ Mos u trembni as mos u hutoni,

vallë, a s’jua lajmërova e s’jua zbulova që moti?

Ju jeni dëshmitarët e mi!

Pse a ka Hyj përveç meje?

Jo, s’ka Qetë që unë do ta njihja!”

Përqeshje e idhujtarisë

⁹ Të gjithë punuesit e idhujve janë një asgjë dhe veprat e tyre të çmueshme nuk do t’u vlejnë asgjë. Dëshmitarët e tyre nuk shohin as nuk marrin vesh që t’i mbulojë turpi. ¹⁰ Kush punoi ndonjë idhull e shkriu ndonjë trupore e nuk kërkon fitesë? ¹¹ Ja, të gjithë ndjekësit e tyre do të mbeten të turpëruar. Vetë punuesit e tyre s’janë veçse njerëz. Le të bashkohen të gjithë e le të dalin përpara: do të tremben e do të marrosen njëherësh.

¹² Farkëtari e punon sakicën në prush, me çekiç i jep trajtën, me dorë të fuqishme e trajton; pëson uri, fuqia i lodhet, ujë nuk pi dhe lodhet e këputet. ¹³ Gdhendësi në dru e shtrin gjedhen, e shënon atë me thumbat e punon pastaj atë me dalta e me përgjel dhe trajton një fytyrë njeriu, një figurë të bukur njeriu për ta vënë në tempull. ¹⁴ Pret për vete cedrat, merr një ilqe ose një lis që qëndronin mes lëndëve të pyllit; ose ka mbjellë një pishë që e ushqen shiu. ¹⁵ Këto janë bërë që njeriu t’i djegë; i merr njeriu ndonjë prej tyre për t’u ngrohur, i ndez dhe pjek bukë. Por, prej tyre punon zotin dhe e adhuron, punon një trupore e bie përmbys para saj! ¹⁶ Gjysmën e saj e djeg në zjarr, mbi prush pjek mishin, ha mishin e pjekur e kënaqet, nxehet e thotë: ‘Oh bre, ç’u ngroha, u kënaqa bri zjarrit!’ ¹⁷ Kurse me tepricën e saj punoi zotin, trupore për vete; bie përmbys para saj dhe e adhuron dhe i lutet duke thënë: ‘Më shpëto, sepse je zoti im!’

¹⁸ Gjë nuk dinë as nuk kuptojnë: sytë u janë verbuar që të mos shohin, edhe zemra që të mos kuptojnë. ¹⁹ Të tillët nuk mendojnë me mendjen e vet, u mungon dija dhe kuptimi që të thonë: “Me gjysmën e këtij druri e kam ndezur zjarrin dhe poqa mbi prushin e saj bukën, poqa mishin dhe hëngra, po a thua prej gjysmës tjetër do të punoj këtë turp? Do bie përmbys para cungut të drusë?”

²⁰ Ushqehet me hi; e tradhtoi zemra e gabuar, nuk di të librohet e të thotë: “Po a nuk është një gjë e rreme kjo që mbaj në dorë?”

Besnikëri ndaj Zotit

²¹ Kujtoje këtë gjë, Jakob,

edhe ti, o Izrael, se je shërbëtori im!

Unë të kam trajtuar, je shërbëtori im,

o Izrael, ti nuk do të më gënjesh!

²² I kam humbur porsi renë fajet e tua,

porsi mjegullën mëkatet e tua,

kthehu tek unë,

sepse të kam shpërblyer.

Këngë hareje

²³ Galdoni, o qiej, sepse Zoti e bëri këtë gjë,

gëzohuni, thellësitë e tokës,

thuajani këngës së lavdit, o male,

edhe ju, o pyje, me të gjithë drurët tuaj,

sepse Zoti e shpërbleu Jakobin,

në Izrael e dëftoi lavdinë e vet!

Fuqia hyjnore

²⁴ Kështu thotë Zoti, Shëlbuesi yt,

Ai që të trajtoi në kraharorin e nënës:

Unë jam Zoti, Krijuesi i gjithësisë,

Ai që i vetëm i shtriu qiejt,

dhe e rrafshova tokën! Kush qe me mua?

²⁵ I asgjësoj shenjat e shortarëve,

magjistarët i bëj të marrë,

i shtrëngoj të dijshmit që të tërhiqen,

në marrëzi e shndërroj dijen e tyre,

²⁶ por e përforcoj fjalën e shërbëtorit tim

dhe i plotësoj synimet e kasnecëve të mi.

Unë i them Jerusalemit: “Mbushu me banorë!”,

dhe qyteteve të Judës: “Ndërtohuni!”

e rrënojat e tij do t’i ndërtoj.

²⁷ Unë i them detit: “Shkretohu,

lumenjtë e tu unë do t’i thaj!”

²⁸ Unë them për Cirin: “Bariu im është,

gjithçka unë dua ai do ta çojë në vend!” 

Unë i them Jerusalemit: “Ndërtohu!”,

i them Faltores: “Prej themelesh do të ndërtohesh!”

Kapitujt