Kapitujt

Isaia: 41. Zoti thërret Cirin

41

¹ Le të heshtin para meje ishujt,

edhe popujt le të përtërijnë fuqinë;

le të afrohen e le të flasin,

të shpejtojmë së bashku në gjyq të përballohemi!

² Kush e ngriti prej Lindjes atë,

hapin e të cilit po e ndjek drejtësia?

Para tij po i shtron popujt,

para tij po i ul mbretërit,

shpata e tij pluhur i bën,

shigjetat e tij porsi byku kur e rrëmben era!

³ I ndjek ferrë pa i hyrë në këmbë,

thua se këmbëve u ka vënë fletë!

⁴ Kush e bëri dhe e sendërtoi këtë?

‑ Ai që i thërret në jetë breznitë që në fillim:

Unë jam Zoti, i pari,

po edhe me të sprasmit jam!

⁵ Shohin ishujt edhe dridhen,

skajet e tokës i kap tmerri,

po afrohen, ia arritën!

⁶ Secili e ndihmon të afërmin,

vëllait të vet i thotë: “Me guxim!”

⁷ Shkrirësi i jep zemër argjendarit,

lëmuesi me maj atij që rreh në kullë,

i thotë për zierjen: “Mirë është!”

dhe e forcon me gozhda

që të mos lëvizë.

Hyji është me Izraelin

⁸ E ti, o Izrael, shërbëtori im,

ti, o Jakob, që vetë të zgjodha,

fara e Abrahamit, mikut tim,

⁹ ti që të mora nga skaji i botës,

që të thirra prej viseve të largëta

e të thashë: “Ti je shërbëtori im;

unë të zgjodha e nuk të përbuza”.

¹⁰ Mos druaj se me ty jam,

mos u shmang se unë jam Hyji yt:

do të të bëj të fortë, unë do të të ndihmoj,

do të të përkrah me të djathtën e drejtësisë sime.

¹¹ Ja, do të turpërohen e do të skuqen

të gjithë ata që hidhërohen në ty;

do të jenë si të mos ishin

e do të sharrojnë ata që të kundërshtojnë ty.

¹² Do t’i kërkosh e s’do t’i gjesh

ata që grinden me ty;

do të jenë si të mos ishin, një asgjë,

ata që luftojnë kundër teje.

¹³ Sepse jam unë Zoti, Hyji yt,

që të marr për dore

e të them: “Mos druaj,

unë do të të ndihmoj!

¹⁴ Mos u tremb, Jakob he krimb,

o burra të Izraelit!

Unë do të të ndihmoj” ‑ thotë Zoti,

Shpëtimtari yt, Shenjti i Izraelit.

¹⁵ Ja, po të bëj trinë të re trinojëse,

që ka grremça të dhëmbëzuar;

malet do t’i trinosh, do t’i gërryesh,

pluhur kodrat do t’i bësh.

¹⁶ Do t’i terplotosh, era do t’i tretë,

vorbulla do t’i shpërndajë

e ti do të gëzohesh në Zotin,

do të galdosh në Shenjtin e Izraelit.

Mrekullitë e reja të Daljes së re

¹⁷ Skamnorët e të varfërit ujë kërkojnë,

por ujë s’ka,

gjuha e tyre nga etja u tha,

Unë, Zoti, do t’i vështroj,

unë, Hyji i Izraelit, s’do t’i braktis.

¹⁸ Lumenj do të shpërthej në kodra të shogëta,

në lugina do të pëlcasë ujët e gjallë;

Shkretëtirën kënetë do ta bëj,

tokën e thatë burime ujërash!

¹⁹ Në shkretëtirë do ta mbjell cedrin,

akacjen, mirtën e ullirin;

në shkretëtirë bredhin do ta mbjell,

bashkë me vidh e qiparis,

²⁰ që të shohin e ta kuptojnë,

ta mendojnë e vesh ta marrin njëherësh,

se dora e Zotit këtë e bëri,

e krijoi Shenjti i Izraelit.

Zoti është Hyji i vetëm

²¹ Paraqiteni çështjen tuaj, thotë Zoti,

sillni, nëse keni prova të forta, thotë Mbreti i Jakobit.

²² Të afrohen e të na tregojnë ç’do të ndodhë,

na i tregoni gjërat që kaluan,

kështu që ne të mund t’i kujtojmë,

ose shpallni çfarë do të ngjasë,

që ta dimë se çka do të ndodhë!

²³ Parakallëzoni çka në të ardhmen do të ndodhë,

që ta pranojmë se jeni zota!

Bëni diçka qoftë mirë qoftë zi,

që ta shohim e të mahnitemi!

²⁴ A po shihni se jeni askushi,

vepra juaj s’vlen asgjë,

i përbuzshëm është kush ju zgjedh.

Zoti e ka parakallëzuar fitoren e Kirit

²⁵ Unë e ngrita nga veriu

e erdhi nga Lindja e diellit;

për emër vetë atë e thirra,

porsi baltën do t’i shkelmojë të mëdhenjtë,

si vorbëtari që e shkel baltën.

²⁶ Kush e parakallëzoi që moti që ta dinim,

që në kohë të vjetra që të mund të themi: ‘Është e vërtetë!’

Jo, s’ka lajmërues, s’ka parakallëzues,

askush s’i dëgjoi fjalët tuaja.

²⁷ Unë i pari i thashë Sionit: “Ja, tek janë!”,

Jerusalemit ia dërgoj sihariqtarin!

²⁸ Shikova, por s’ishte askush,

asnjë që këshillë të jepte,

askush s’ishte që të pyetej

e të mund të përgjigjej!

²⁹ Ja, të gjithë këta janë një asgjë,

të pa farë vlere veprat e tyre:

erë e kotësi idhujt e tyre!

Kapitujt