Kapitujt

Isaia: 40. Thirrja e profetit

40

¹ “Ngushëllojeni, ngushëllojeni popullin

tim,

thotë Perëndia juaj!

² Flisni zemrës së Jerusalemit,

dhe klithini atij

se mori fund skllavëria e tij,

u shpërblye paudhësia e tij,

sepse ka marrë prej dorës së Zotit

ndëshkim të dyfishtë për të gjitha mëkatet e veta.”

³ Një zë lëshon kushtrimin:

“Në shkretëtirë përgatiteni udhën e Zotit,

rrafshoni në stepë

shtigjet e Tenzot.

⁴ Le të ngritet çdo luginë,

le të ulet çdo mal e kodër,

rruga e shtrembër le të bëhet e drejtë,

e rrëpira le të bëhet e rrafshtë:

⁵ do të zbulohet hiri i Zotit,

atëherë të gjithë njerëzit së bashku do të shohin

se ka folur goja e Zotit!”

⁶ Një zë kumton: “Shpall!”

Pyeta: “Çfarë të shpall?”

Çdo njeri është bar,

e tërë lavdia e tij porsi lulja e fushës;

⁷ thahet bari, vyshket lulja

kur fryma e Zotit bie mbi të.

Vërtet populli është si bari!

⁸ Thahet bari e bie lulja:

kurse fjala e Zotit qëndron për amshim.

Lajmërim hyjdëftimi

⁹ Ngjitu mbi një mal të lartë,

ti që i sjell sihariqin Sionit;

ngrite me gjithë fuqi zërin tënd,

ti që i sjell sihariqin Jerusalemit!

Klith me të madhe, mos druaj,

thuaju qyteteve të Judës:

“Ja, Hyji juaj,

¹⁰ ja, Zoti, Hyji juaj, po vjen me fuqi,

zotëron krahu i tij:

ja, me të është shpagimi i tij,

e para tij shpërblimi i tij!

¹¹ Si bariu e kullot grigjën e vet,

në dorë i merr qengjat,

n’përqafim i mbart;

i shikon me kujdes pëllejat.”

 

Madhëria e Zotit

¹² Kush me grusht e ka matur ujët e detit

e me pëllëmbë përmasat e qiellit?

Kush e mati me babune pluhurin e tokës,

e i peshoi me peshore malet

dhe me kandar kodrat?

¹³ Kush e drejtoi shpirtin e Hyjit?

Ose si këshilltar i ka dhënë këshilla?

¹⁴ Me kë u këshillua dhe e mësoi atë,

ia mësoi udhën e drejtësisë,

e thelloi atë në urtësi,

ia tregoi udhën e dijes?

¹⁵ Ja, popujt janë një pikë uji e kovës,

çmohen si një kokërr pluhur në peshore,

sa një kokërr pluhuri peshojnë ishujt.

¹⁶ Libani është i vogël për turrë të druve,

fli shkrumbimi s’dalin kafshët e tij.

¹⁷ Asgjë s’janë para Tij të gjithë popujt,

për asgjë e kotësi Ai i mban.

¹⁸ Kë të gjeni që t’i përngjajë Hyjit?

O ç’shembëllesë mund t’i vini përbri?

¹⁹ Farkëtari e shkrin idhullin,

arëtari e përaron,

argjendari i bën vargje sermi.

²⁰ Skamnori i madh gjen dru të pakalbshme:

kërkon për vete mjeshtër të ditur

t’ia punojë truporen e palëvizshme.

²¹ Pse a s’e dini? Pse a s’dëgjuat?

Pse a s’ju qe thënë që moti?

S’e dalloni Themeluesin e tokës?

²² Ai rri në fron mbi rrethin e botës,

banorët e së cilës janë porsi karkaleca;

Ai i shtrin porsi pola qiejt,

i ngreh porsi tendën për të banuar;

²³ Ai i kthen në asgjë princat,

një asgjë i bën gjykatësit e dheut.

²⁴ Janë si lëndët që posa u mbollën, posa u vunë,

posa trupi u lëshoi rrënjë në dhe:

nëse u fryn, ata thahen,

i mbart era porsi byk!

²⁵ “Po me kë do të më krahasoni,

që të jem unë i njëjtë me të?”

pyet Shenjti.

²⁶ Çoni lart sytë tuaj e shikoni: kush i krijoi trupat qiellorë?

‑ Ai që të gjithë i qet në rresht të luftës

e secilin e thërret për emër!

Kaq e madhe është fuqia e tij,

kaq e fortë energjia e tij

kështu që asnjë s’ka si të mungojë!

Provania e gjithëpushtetshme

²⁷ Përse thua, o Jakob,

përse flet, o Izrael:

“Udha ime është e fshehtë për Zotin,

s’kujdeset për të drejtën time Hyji im?”

²⁸ Pse a s’e di?

Pse a s’ke dëgjuar?

Hyji është Zot i amshueshëm,

Krijuesi i botës skaj më skaj.

Ai nuk lodhet, ai s’moliset,

e pashqyrtueshme është dija e tij.

²⁹ Ai të lodhurit i jep fuqi,

të pamundshmit ia shton fuqitë.

³⁰ Lodhen të rinjtë edhe meken,

marrin në thua të rriturit e rrëzohen,

³¹ kurse ata që shpresojnë në Zotin,

përtëriten në fuqi,

marrin krahë porsi shqiponja,

vrapojnë e nuk lodhen kurrë,

ecin edhe kurrë nuk meken.

Kapitujt