Kapitujt

Isaia: 37. Takim me Isainë

37

¹ Kur dëgjoi Ezekia mbret, i shqeu petkat e veta, u mbështoll me thes dhe hyri në Shtëpinë e Zotit. ² Atëherë dërgoi Eliacimin, kryeoborrtarin e pallatit, Sobnën, sekretarin, dhe më pleqtë ndër priftërinj, të gjithë të veshur me grathore, te profeti Isai, biri i Amosit, ³ për t’i thënë: “Kështu thotë Ezekia: Kjo ditë është ditë ngushtice, qortimi e turpi! Erdhi koha të lindin fëmijët, por s’ka fuqi të lindë! ⁴ Ndoshta Zoti, Hyji yt, do t’i dëgjojë fjalët e rabsakut, që e dërgoi zotëria i tij, mbreti i asirianëve, për ta fyer Hyjin e gjallë e do ta ndëshkojë për fjalët që do t’i ketë dëgjuar Zoti, Hyji yt. Lartësoje tashti një lutje drejt tij për Tepricën që ende ka shpëtuar gjallë!”

⁵ Shërbëtorët e mbretit Ezeki shkuan tek Isaia. ⁶ Isaia u tha: “Kështu thuajini zotërisë suaj: Kështu thotë Zoti: Mos u tremb prej fjalëve që ke dëgjuar me të cilat blasfemuan kundër meje shërbëtorët e mbretit të Asirisë. ⁷ Ja se unë do t’i fryj në vesh e, posa të dëgjojë një lajm, do të kthehet në vendin e vet. Do të bëj që në vendin e vet të mbetet i vrarë nga shpata.”

Largimi i rabsakut

⁸ Rabsaku u kthye dhe e gjeti mbretin e asirianve duke luftuar kundër Lobnës, sepse kishte dëgjuar se mbreti ishte larguar nga Lakisi, ⁹ pasi kishte marrë lajmin lidhur me Tarakën, mbretin e Etiopisë: “Ka dalë për të luftuar kundër teje.”

Ndërmarrja e dytë e Senakeribit kundër Jerusalemit

Kur e mori këtë lajm, dërgoi lajmëtarë tek Ezekia me këto fjalë: ¹⁰ “Kështu thuajini Ezekisë, mbretit të Judës: Të mos të rrejë Hyji yt, në të cilin ti shpreson, duke të thënë: ’S’do të lëshohet Jerusalemi në duar të mbretit të asirianëve.’ ¹¹ Ti e di se çka kanë bërë mbretërit e Asirisë me të gjitha vendet që i truan shfarosjes, e vetëm ti kujton se do të shpëtosh?! ¹² A i shpëtuan hyjnitë e kombeve që i shpartalluan etërit e mi: gozanët, karranët, rezefët dhe bijtë e Edenit që ishin në Telasar? ¹³ Ku është mbreti i Ematit, mbreti i Arfadit, mbreti i qytetit të Sefarvaimit, Ana e Ava?”

¹⁴ Ezekia e mori letrën prej dorës së kasnecëve dhe e lexoi. U ngjit në Shtëpinë e Zotit dhe Ezekia e shtriu para Zotit.

¹⁵ Dhe Ezekia iu lut Zotit kështu:

¹⁶ “Zot i gjithëpushtetshëm, Hyji i Izraelit, ti që rri mbi kerubinë, ti je Hyji i vetëm i të gjitha mbretërive të tokës, ti që e ke krijuar qiellin e tokën: ¹⁷ prire, o Zot, veshin tënd e dëgjo. Hapi, o Zot, sytë e tu e shih e dëgjoji të gjitha fjalët e Senakeribit që i dërgoi për të blasfemuar Hyjin e gjallë. ¹⁸ Është e vërtetë, o Zot, se mbretërit e Asirisë i kanë shkatërruar popujt e vendet e tyre ¹⁹ dhe ia truan zjarrit zotat e tyre: por ata nuk ishin hyjni, por vepër e duarve të njerëzve: dru e gur; këndej edhe i zhdukën. ²⁰ Por tani, o Zot, Hyji ynë, na shpëto prej dorës së tij dhe të gjitha mbretëritë e dheut do ta marrin vesh se ti, o Zot, je i vetmi Hyj.”

Ndërhyrja e Isaisë

²¹ Isaia, biri i Amosit, dërgoi t’i thuhet Ezekisë: “Kështu thotë Zoti, Hyji i Izraelit: Ti ma drejtove një lutje në lidhje me Senakeribin, mbretin e Asirisë: ²² ja, pra, fjala që Zoti tha kundër tij:

Po të përbuz, po të vë në lojë

virgjëra, Bija e Sionit.

Pas teje po e tund kokën

Bija e Jerusalemit!

²³ Po kë blasfemove, kë vure në lojë?

Kundër kujt lartësove zërin

e i ngrite sytë me krenari?

Kundër Shenjtit të Izraelit!

²⁴ Me anë të shërbëtorëve të tu

e blasfemove Zotin.

Ti the: ‘Me mbushulli të karrocave të mia

hipa në majë të bjeshkëve,

në kreshtat e Libanit;

i preva më të lartët cedra,

bredhat më të zgjedhurit,

i dola në majë të majës,

në pyllin e tij ku s’ra kurrë sëpata!

²⁵ Çela e piva ujin e huaj,

me gjurmë të këmbëve të mia i thava

të gjithë lumenjtë që ka Egjipti!’

²⁶ Dëgjo këtu!

Tanisa kohë e kam synuar,

që moti e sendërgjoj

e tani dua ta sendërtoj:

të takonte ty t’i shrrënjosje,

në grumbuj gurësh t’i ktheje qytezat!

²⁷ Banorët e tyre si dorëcunga,

mendësh u morën e u tmerruan,

ishin porsi bari i fushës,

si gjelbërimi i njomë, si bar pullazesh,

që e than era e lindjes.

²⁸ E di kur ngrihesh e kur ulesh,

kur del e kur kthehesh

e marrëzinë tënde kundër meje.

²⁹ Kur ti shfryje në mëri kundër meje,

krenaria jote arriti në veshët e mi,

do ta vë rrethin në hundët e tua,

edhe në gojë do ta vë frerin

e do të të kthej udhës

prej nga erdhe!

Shenja për Ezekinë

³⁰ E kjo gjë të të shërbejë për shenjë:

Sivjet të hahet çka të mund të mblidhet,

në vitin e ardhshëm çka vetë të mbijë;

vitin e tretë mbillni e korrni,

mbillni vreshta e hajuani frutat.

³¹ Kush të shpëtojë prej shtëpisë së Judës

rrënjët poshtë thellë do t’i lëshojë

e lart fruta do të japë.

³² Sepse prej Jerusalemit do të dalë Teprica,

të Shpëtuarit nga mali i Sionit.

Këtë do ta bëjë zelli i Zotit të

gjithëpushtetshëm.

Profeci kundër Asirisë

³³ Prandaj kështu thotë Zoti

në lidhje me mbretin e asirianëve:

‘Në këtë qytet ai nuk do të hyjë,

asnjë shigjetë në të s’do ta hedhë,

përballë tij as shqyt s’do të sjellë,

kundër tij llogor s’do të ngrejë.

³⁴ Udhës prej nga erdhi andej do të kthehet

në këtë qytet ai nuk do të hyjë’‑

kështu thotë Zoti.

³⁵ Këtë qytet do ta mbroj, do ta shpëtoj,

për nder të vetvetes

e të Davidit, shërbëtorit tim.”

Ndëshkimi i Senakeribit

³⁶ Atëherë shkoi engjëlli i Zotit dhe i vrau në fushimin e asirianëve njëqind e tetëdhjetë e pesë mijë vetë. Në mëngjes, kur u ngritën, ishin të gjithë kufoma!

³⁷ Atëherë Senakeribi, mbreti i asirianëve u ngrit e shkoi. U kthye në Ninivë. ³⁸ E ndodhi që ndërsa ai po falej në tempullin e zotit të vet Nesrokut, Adrameleku e Sarasari, bijtë e tij, e goditën me shpatë dhe ikën në vendin Ararat.

Në vend të tij u bë mbret Asarhadoni, biri i tij.

Kapitujt