Kapitujt

Isaia: 34. Mbarimi i Edomit

¹ Vegjëli, afrohuni për të dëgjuar,

me kujdes vështroni, o popuj:

të dëgjojë toka me banorë të saj,

bota mbarë me çka prodhon!

² zemërimi i Zotit shfreu përmbi popujt mbarë,

furia e tij mbi të gjithë ushtrinë e tyre,

ia kushtoi mallkimit, i caktoi për kërdi!

³ Rrah për tokë do të hidhen të vdekurit,

do të përhapet qelbësira e kufomave,

me gjak të tyre do të zhgërryhen malet.

⁴ U shkatërrua mbarë ushtria e qiellit,

u shrrotullua porsi libër qielli

shkëputen, bien të gjithë yjet e tij,

siç bie gjethi i hardhisë,

porsi gjethi i thatë i fikut.

⁵ Sepse dehur është në qiell shpata ime,

ja, po bie përmbi Edom,

për të bërë gjyq mbi popull të truar mallkimit.

⁶ Shpata e Zotit gjak kullon,

ngirë me dhjamë,

me gjak qengjash edhe kecash,

e me dhjamë veshkash të deshve,

sepse flia e Zotit po kushtohet në Bosra,

kërdi e madhe në dhe të Edomit.

⁷ Bashkë me ta po therren buajt,

mëzetërit bashkë me taroça,

me gjak të tyre do të dehet toka,

dheu i tyre do të mëlmehet me dhjamë,

⁸ sepse është dita e hakmarrjes së Zotit,

vit shpagimi për të marrë gjakun e Sionit.

⁹ Përrenjtë e tij do të shndërrohen në peshkve,

dheu i tij do të bëhet sulfur,

peshkve e ndezur vendi i tij!

¹⁰ Nuk do të fiket as natë as ditë,

fjollë përherë do të ngjitet tymi i tij,

brez pas brezi i shkretë do të mbesë,

askurrë më n’për të kush s’do të kalojë.

¹¹ Hut e iriq do ta pushtojnë,

kukuvajkë e korb në të do të banojnë.

Mbi të Zoti do të shtrijë tejen e tytësisë,

edhe plumçin e zbrazëtisë.

¹² Më s’do të jenë bujarët e tij,

as mbretërinë nuk do ta shpallin,

prijësit të gjithë do t’i asgjësohen.

¹³ Në shtëpitë e tij do të mbijnë ferrat,

në pirgje të tij hithra e gëmusha,

do të bëhet strofull çakajsh

shtrat për struca.

¹⁴ Macet e egra do të shoqërohen me hiena,

leshataku zë do t’i lëshojë mikut,

aty zogjtë do të pjellë kuçedra,

për vete do të gjejë qetësi.

¹⁵ Aty shlliga do të ndreqë çerdhen,

do të vendosë vezët e veta,

ndenjur mbi to, do t’i nxejë në hijen e tij;

aty së bashku do të mblidhen hutat.

¹⁶ Kërkoni në librin e Zotit

e lexoni:

asnjë prej tyre s’mungon,

njëri tjetrin s’ka pse e pret,

sepse urdhëroi kështu goja e Zotit,

vetë shpirti i tij ato i bashkoi.

¹⁷ Sepse Ai ua qiti shortin,

dora e tij me teje ua ndau tokën:

do ta kenë pronë përgjithmonë,

brez pas brezi në të do të banojnë.

Kapitujt