Kapitujt

Isaia: 26. Kënga e ngadhënjimit

26

¹ E atë ditë do të këndohet kjo këngë

në tokën e Judës:

“Qytezën e kemi të fortë,

na e ndërtoi Ai për shpëtim,

ndërtoi mure e paramure.

² Hapni dyert:

le të hyjë populli i drejtë

që e mban besën.

³ Shpirti i të cilit s’ka luhatje;

ruaja paqen,

sepse në ty e ka vënë shpresën.

⁴ Kini shpresë në Zotin gjithherë,

sepse Zoti është Qeta e amshueshme;

⁵ sepse i shkatërroi banorët e lartësisë,

e rrënoi qytezën e paafrueshme,

e rrafshoi me tokë,

e copëtoi e bëri pluhur.

⁶ E shqelmon këmba,

e shkelin këmbët e skamnorëve,

e rrahin gjurmët e të vobektëve.”

Psalmi

⁷ Udha e të drejtit është e drejtë,

të drejtit ti ia rrafshon shtegun,

⁸ Udhës që endin gjyqet e tua,

ne, o Zot, në ty shpresojmë;

Emri yt e kujtimi yt

është dëshira e shpirtit tonë.

⁹ Shpirti im të dëshiron natën,

me mend të mia, në veten time të kërkoj.

Kur zbatohen vendimet e tua në tokë,

banorët e botës e mësojnë drejtësinë.

¹⁰ Nëse i paudhi merret me butësi,

ai askurrë s’e mëson drejtësinë;

në tokë të drejtësisë ai vepron të keqen,

e s’e sheh madhërinë e Zotit.

¹¹ E lartësuar është, o Zot, dora jote

e ata s’e shohin;

le ta shohin, të turpëruar, dashurinë

për popullin tënd,

i përpiftë zjarri i bërë gati për armiqtë e tu.

¹² Ti, o Zot, do të na e dhurosh paqen,

pasi ti të mbarën ua jep

gjithçkaje që ne ndërmarrim.

¹³ O Zot, Hyji ynë, të tjerë zotërues,

përveç teje, na zotëruan,

porse ne vetëm ty, Emrin tënd e kujtojmë.

¹⁴ Të vdekurit më nuk do të ngjallen,

hijet më nuk do të ringjallen;

këndej edhe i ndëshkove, i zhduke,

zhduke çdo kujtim të tyre!

¹⁵ E shtove popullin, o Zot,

e shtove popullin,

e u madhërove;

i shtrive kufijtë e tokës.

¹⁶ Ty, o Zot, të kërkuan në ngushticë,

t’u lutën në provë,

kur ti i ndëshkoje.

¹⁷ Si shtatzëna, kur për të lindur i afrohen dhimbjet,

me ofshama bërtet nga dhimbjet e veta,

të tillë u bëmë përpara teje, o Zot.

¹⁸ Ngjizëm, në dhimbje jemi

thua se do të lindim:

lindëm erë; vendit shpëtim nuk i sollëm,

as nuk lindën banorët e botës.

¹⁹ Por përsëri do të rijetojnë të vdekurit,

të vrarët e mi do të ringjallen.

Çohuni e brohoritni, ju që banoni në pluhur,

sepse vesa jote është vesa e dritës

edhe toka hijet e të vdekurve në dritë do t’i nxjerrë!

Kalimi i Zotit

²⁰ Nisu, populli im, hyr në dhomat e tua,

mbylle pas vetes derën,

fshehu për pak kohë

derisa të kalojë zemërimi.

²¹ Sepse, ja, Zoti po del nga banesa e vet,

për t’i ndëshkuar fyerjet

që ia bënë banorët e tokës.

Edhe toka do ta vjellë gjakun që është derdhur mbi të

dhe më s’do t’i fshehë të vrarët e vet.”

Kapitujt