Kapitujt

Isaia: 25. Lutje falënderimi

¹ O Zot, ti je Hyji im!

Do të të lartësoj,

Emrit tënd unë do t’i këndoj,

sepse i çove në vend

synimet e mrekullueshme,

të sendërtuara tani sa mot,

të njëmendta e të vërteta.

² Sepse grumbull gurësh e bëre qytezën,

qytetin e fortifikuar e bëre rrënojë:

kalaja e krenarëve më nuk është qytezë,

për këtë jetë më s’do të ndërtohet.

³ Prandaj lavde të këndon populli i fortë,

të nderon qyteti i fiseve të forta.

⁴ Se ti u bëre fuqia e të dobëtit,

fuqia e të varfërit në nevojë të tij,

strehim në stuhi e hije në vapë:

sepse teket e tiranit

janë porsi stuhia në dimër.

⁵ Porsi vapa mbi tokë të djegur

ua përul krenarinë krenarëve,

porsi vapa në hije të resë

shuhet kënga e tiranëve.

Gostia mesianike

⁶ Zoti Hyji i Ushtrive

do të bëjë përmbi këtë mal

një gosti për të gjithë popujt:

me mish të majmë e me verë të moçme,

me mish të majmë plotë me palcë,

me verë të kulluar, të qartë si loti.

⁷ Në këtë mal ai do ta shqyejë

velin që ua mbulonte fytyrën

të gjithë popujve,

mbuluesin që i mbulonte

të gjithë popujt.

⁸ Përgjithmonë do ta zhdukë vdekjen,

Zoti Hyj nga çdo fytyrë

do të fshijë lotin,

nga çdo vend Ai do ta zhdukë

turpin e popullit të vet,

sepse Zoti kështu ka thënë.

⁹ Dhe do të thuhet po atë ditë:

“Ja, ky është Hyji ynë!

Në të shpresuam, Ai na shpëtoi!

Ky është Zoti, në Të shpresuam:

le të gëzojmë, të galdojmë

për shpëtimin që na e solli,

¹⁰ sepse dora e Zotit mbi këtë mal pushon!”

E për tokë do të shqelmohet në vend të vet Moabi,

siç shqelmohet kashta në gropë të plehut,

¹¹ në mes të saj ai duart do t’i shtrijë,

siç i shtrin notuesi kur bën not,

do të përulet krenaria e tij

megjithëse do të rropatë duart.

¹² Kullat e forta të mureve të tua

Ai i thyen, rrafsh i bën, i shtron përdhe.

Kapitujt