Kapitujt

Isaia: 22. Kundër Jerusalemit

22

¹ Profeci mbi Luginën e Vegimit.

Po ç’ke

që u ngjite i tëri në tarraca,

² qytet plot zhurmë, plot poterë,

qytet plot gëzim?

Të vrarët e tu shpata s’i preu,

s’vdiqën në luftë.

³ Të gjithë prijësit e tu ikën,

robër u zunë së bashku harkun pa e shkrehur

të gjithë, si qenë së bashku,

robër u zunë,

ose larg ikën.

⁴ Këndej edhe thashë:

“Largohuni prej meje,

idhshëm do të qaj;

mos u mundoni të më ngushëlloni,

për shkatërrimin e bijës së popullit tim!”

⁵ Sepse kjo është dita e turpit,

e shkeljes dhe e vajtimit

e Zotit, Hyjit të Ushtrive,

në Luginën e Vegimit,

rrënim muresh, kushtrim maleve.

⁶ Elami kukurrën mori,

u rreshtua në radhë të kalorësve

edhe Ciri e nxori shqytin.

⁷ Më të zgjedhurat luginat e tua

plot janë mbushur me karroca lufte,

në radhë kalorësit janë vënë kundër derës

⁸ e iu hoq Judës mburoja.

Ti shikoje atë ditë

armatoren e Shtëpisë së Pyllit.

⁹ Patë sa të shumta ishin

vrimat në muret e Qytetit të Davidit,

i mblodhët ujërat e peshkores së poshtme;

¹⁰ i numëruat shtëpitë e Jerusalemit,

i rrënuat për të forcuar muret,

¹¹ në mes dy muresh punuat ujëmbajtësin,

për ujët e peshkores së vjetër,

por s’e shikuat Atë që këto i bëri

as s’e patë Atë që këto i sendërtoi kaherë!

¹² Atë ditë Zoti, Hyji i Ushtrive,

ju ftoi të qani e të vajtoni,

të qethni kokën, të ngjeshni grathoren.

¹³ Dhe ja, gëzim edhe hare,

theren qe e priten dele,

hahet mish e pihet verë:

“Të hamë e të pimë,

se nesër do të vdesim!”

¹⁴ Prej Zotit, Hyjit të Ushtrive,

u qe zbuluar veshëve të mi:

“Assesi ky mëkat s’ju falet

për pa vdekur!”,

thotë Zoti, Hyji i Ushtrive.

Kundër Sobnës

¹⁵Kështu thotë Zoti, Hyji i Ushtrive:

“Shko, takoje oborrtarin,

Sobnën, kujdestarin e pallatit:

¹⁶ ‘Ç’ke ti këtu? E kush je ti këtu

që e punove për vete këtu varrin?’

Çelte në lartësi varrin e vet,

varr për vete gdhendte në qetë.

¹⁷ Ja, o njeri,

me rrëmbim Zoti do të të flakë,

duke të kapur me tërbim,

¹⁸ lëmsh do të të mbledh,

porsi topin lëmuç do të të hedh

në tokë të gjerë e të hapët,

aty do të vdesësh

me karrocat madhështore të tuat,

o turpi i pallatit të zotërisë tënd!

¹⁹ Do të të heq prej vendit tënd,

do të të shkarkoj prej detyrës sate.

²⁰ Shërbëtorin tim do ta ftoj atë ditë,

Eliakimin, birin e Helcisë,

²¹ do t’ia vesh unë petkun tënd,

do ta ngjesh me brezin tënd,

do t’ia dorëzoj pushtetin tënd.

Do të jetë baba për banorë të Ruzalemit

e për shtëpinë e Judës.

²² Mbi shpatullën e tij do të vë

çelësin e shtëpisë së Davidit;

ai do të çelë e askush s’do të mbyllë,

ai do të mbyllë e askush s’do të çelë.

²³ Si gozhdë do ta ngul në një vend të fortë e do të jetë fron lavdie

i shtëpisë së babait të tij.

²⁴ Mbi të do ta varin tërë nderin e shtëpisë së babait të tij, bami e fisi, çdo enë e vogël, nga tasi deri tek shtamba.

²⁵ Atë ditë ‑ është fjala e Zotit të Ushtrive ‑ do nxirret gozhda e ngulur në vend të fortë, do të këputet e do të bjerë dhe gjithçka që qe varur në të do të mbarojë, sepse Zoti ka folur.”

Kapitujt