Kapitujt

Isaia: 15. Vajtim mbi Moabin

¹ Profeci mbi Moabin.

Natën u rrënua Armoabi, u shua;

natën u rrënua Cirmoabi, u shua.

² Populli i Dibonit u ngjit në lartësi për të qarë;

në Nabo e në Medabë Moabi vajtoi;

çdo kokë qe qethur e rruar çdo mjekërr!

³ Në sheshe vishen me thasë,

në pullaze e në tregje vajtojnë

të gjithë bëjnë gjëmë, shkrihen në vaj!

⁴ Heseboni e Eleala bëjnë gjëmë,

vajtimi i tyre ndihet deri në Jasë.

Të madhe dënesin trimat e Moabit,

u rënkon shpirti për vetvete.

⁵ Zemra ime gërthet për Moabin,

mbrojtësit u arrijnë deri në Segor,

deri në Eglatselisi;

brinjës së Luitit ngjiten e vajtojnë

në udhë të Oronaimit gjëmë të mjerueshme lëshojnë.

⁶ Në Nemrim uji do të shterë,

u tha bari, s’lulëzoi pinjolli,

mbarë gjelbërimi u vyshk, u shua!

⁷ Këndej edhe i mbledhin çaklat e pasuritë e veta

e i kalojnë përtej përroit të Shelgjeve.

⁸ Po, u hap britma në viset e Moabit,

gjëma e tij deri në Eglaim,

ulërima e tij deri në Beerelim!

⁹ Ujërat e Dimonit janë mbushur me gjak!

Edhe një të keqe do t’ia shtoj Dimonit:

një luan për të ikurit e Moabit

e për ata që gjallë do të mbesin në vend.

Kapitujt