Kapitujt

Isaia: 10. Kundër një mbreti të Asirisë

10

¹ Mjerë ata që nxjerrin ligje të paudha,

e, kur i përpunojnë, shkruajnë ligje të padrejta,

për t’i shtypur në gjyq skamnorët,

² për t’ua shkelur të drejtën të varfërve të popullit tim,

që vejushat të jenë preja e tyre,

e jetimët t’i plaçkitin.

³ Çka do të bëni në ditë të pasisë

kur prej së largu të vijë mjerimi?

Te kush do të kërkoni ndihmë?

Ku do ta lini thesarin tuaj?

⁴ Sepse do të përuleni ndër të humbur

o do të bini ndër të vrarë.

E megjithëkëtë nuk u fashit zemërimi i tij,

por gjithnjë dora e tij mbeti e shtrirë!

Kundër një mbreti të Asirisë

⁵ Mjerë Asuri, thupra e zemërimit tim,

shkop në dorën time, zemërimi im!

⁶ Unë e dërgoj kundër një kombi të pazot,

e dërgoj kundër një populli,

me të cilin jam zemëruar

që ta plaçkitë e ta bëjë pre,

ta shkelë si baltën në rrugë.

⁷ Porse ai s’ka menduar kështu,

mendja e tij kështu s’e ka çmuar:

ka menduar veç të shfarosë

e të shuajë kombe jo të pakëta.

⁸ Madje thotë:

“Pse a s’janë të gjithë princat e mi mbretër?

⁹ Pse a s’është Kalnoja porsi Karkemisi?

A s’është Emati porsi Arfadi?

Si Samaria, vallë, a s’është Damasku?

¹⁰ Siç i pushtoi dora ime mbretëritë idhujtare,

idhujt e të cilave janë më të shumtë

se në Jerusalem e në Samari,

¹¹ vallë, siç ia bëra Samarisë e idhujve të saj,

a s’do t’ia bëj ashtu edhe Jerusalemit e truporeve të tij?”

¹² E kur Zoti të ketë kryer tërë veprën e vet mbi malin Sion e në Jerusalem, do ta ndëshkojë frytin e syve krenarë të zemrës së mbretit të asirianëve e të krenarisë madhështore të syve të tij. ¹³ Sepse tha:

“Veprova me fuqi të krahut tim

e me urtësinë e mendjes sime, sepse jam i mençur;

i zhduka kufijtë e popujve,

pre i bëra thesaret e tyre,

si trim që jam për tokë i rrëzova

ata që rrinin në frone të larta.

¹⁴ Dora ime porsi çerdhe i pushtoi

pasuritë e popujve,

siç mblidhen vezët e lëna

e mblodha botën mbarë

dhe s’u gjet kush të fluturojë me krahë

as të hapë sqepin e të cicërojë!”

¹⁵ Vallë, a ka si t’i lavdërohet sakica

atij që me të pret?!

A mund t’i krenohet sharra

atij që me të sharron?!

Thua se thupra e sjell atë që e vërtit

ose shkopi e çon atë që dru nuk është!

¹⁶ Për këtë arsye Zotëruesi, Zoti i Ushtrive,

do të çojë ligësinë në ushtrinë e zgjedhur të tij,

e nën nderin e tij një zjarri

që do të djegë porsi djeg zjarri.

¹⁷ Drita e Izraelit do të jetë porsi zjarri

Shenjti i tij porsi flaka,

do të ndizet e do t’i përpijë

ferra e hallugë në një ditë të vetme.

¹⁸ Madhërinë e pyllit e të kopshtit të tij

do ta asgjëssojë me shpirt e trup

e do të bëhet si i sëmuri që shkrihet,

¹⁹ çka do të mbesë nga lëndët e pyllit

aq pak do të jetë për nga numri

sa që do të mund t’i regjistrojë fare lehtë edhe një fëmijë!

Teprica e vogël

²⁰ E do të ndodhë atë ditë:

Teprica e Izraelit

dhe ata që do të shpëtojnë

prej shtëpisë së Jakobit,

s’do të mbështeten më mbi ata që i godasin,

por do të mbështeten në Zotin,

me besnikëri në Shenjtin e Izraelit.

²¹ Te Hyji i gjithëpushtetshëm

do të kthehet Teprica,

Teprica, them, e Jakobit!

Paralajmërimi i shfarosjes.

²² Vërtet, o Izrael,

edhe në qoftë populli yt si rëra e detit,

prej tij do të kthehet vetëm Teprica.

Është vendosur shfarosja,

do të shkojë në vend drejtësia:

²³ Urdhrin e shfarosjes

Zoti, Hyji i gjithëpushtetshëm,

në vend do ta çojë mu në zemrën e mbarë vendit!

Shpresa në Hyjin

²⁴ Prandaj kështu thotë Zoti, Hyji i Ushtrive:

“Populli im, që banon në Sion,

frikë mos ki prej Asurit.

Njëmend me thupër do të godasë,

shkopin do ta ngrejë mbi ty porsi Egjipti,

²⁵ sepse edhe pak, për së shpejti,

zemërimi im dhe zemërimi im do të ndizet flakë

për shfarosjen e tyre!”

²⁶ Mbi të Zoti i Ushtrive

me frushkull do të godasë

siç goditi mbi Madianin, në Qetën e Orebit,

shkopin do ta lartësojë mbi det,

siç bëri në Egjipt!

²⁷ Atë ditë do të ndodhë:

nga krahu yt do të hiqet barra e tij,

nga qafa jote do të hiqet zgjedha e tij!

Pushtuesi

Nga Remoni po vjen shkatërrimtari!

²⁸ Ia behi në Ajat, kalon nëpër Magron,

në Makmas po i shkarkon plaçkat,

²⁹ me vrap po e kalojnë vaun;

në Gebë po e kalojnë natën!

Dridhet Rama,

Gabaa e Saulit merr arratinë!

³⁰ Gërthit me sa zë të kesh, Batgalim!

Dëgjoje, Laisë!

Përgjigju, Anatot!

³¹ Medemena mori arratinë.

Ikën banorët e Gabimit!

³² Që sot do të ndalen në Nobe:

me grusht do t’i kërcënohet

malit të bijës së Sionit,

kodrës së Jerusalemit!

³³ Ja, Zotëruesi, Zoti i Ushtrive,

me tërbim po i shkurton gemat,

majat më të lartat u prenë,

u shkurtuan majat,

³⁴ sëpata po i pret pyjet e dendura,

rrafsh po bie Libani me gjithë madhërinë e vet!

Kapitujt