Kapitujt

Isaia: 7. Qortimi i parë i Isaisë

7

¹ Në ditët e Akazit, të birit të Joatamit, të birit të Ozisë, mbretit të Judës, u çua Rasini, mbreti i Sirisë dhe Faceu, i biri i Romelisë, mbreti i Izraelit, dhe morën rrugën drejt Jerusalemit për ta sulmuar por nuk mundën ta pushtojnë. ² Atëherë i çuan këtë lajm shtëpisë së Davidit: “Sirianët ngulën fushimin në Efraim.” Atëherë zemra e Akazit e zemra e mbarë popullit u dridh siç dridhen pemët e pyllit kur fryn era.

³ Atëherë Zoti i tha Isaisë: “Ti e yt bir Seariasubi dilni para Akazit në skaj të ujësjellësit të ujëmbajtësit të sipërm në udhën e Arës së Rrobalarësit.

⁴ Thuaj kështu:

Ki kujdes, mos u shqetëso! Mos druaj e të mos trembet zemra jote prej këtyre dy urëve me tym, prej flakës së zemërimit të Rasinit të Sirisë e prej birit të Romelisë, ⁵pse Siria, Efraimi e biri i Romelisë kanë vendosur të të shpartallojnë e thonë:

⁶ ‘Të sulemi kundër Judës, t’ia shtiem frikën, ta pushtojmë e t’i vëmë për mbret të birin e Tabeelit’.

⁷ Kështu thotë Zoti Hyj:

“Kjo s’do të ndodhë! Kështu s’do të jetë!

⁸ Kryet e Sirisë është Damasku

e kryet e Damaskut është Rasini!

Edhe gjashtëdhjetë e pesë vjet

e Efraimi s’do të jetë më popull.

⁹ Kryet e Efraimit është Samaria,

e kryet e Samarisë është biri i Romelisë.

Nëse s’do t’më besoni,

nuk do të shpëtoni!”

Qortimi i dytë Akazit. Emanueli shenjë

¹⁰ P ërsëri Zoti iu drejtua Akazit e i tha: ¹¹ ”Kërkoje prej Zotit, Hyjit tënd, një shenjë të mrekullueshme për ty, qoftë në thellësinë e Nëntokës qoftë në lartësinë në qiell.” ¹² Akazi u përgjigj: “Jo, s’do të kërkoj as s’do ta vë Zotin në provë!”

¹³ Atëherë Isaia tha:

“Dëgjo, pra, shtëpia e Davidit:

A thua pak ju duket t’ua mërzitni njerëzve

e tani doni ta mërzitni edhe Hyjin tim?

¹⁴ Prandaj, vetë Zoti do t’ju japë një shenjë të mrekullueshme.

Ja, virgjëra do të ngjizë e do të lindë një djalë

e për me emër do ta quajë Emanuel!

¹⁵ Do të ushqehet me mazë e me mjaltë

derisa të mësojë ta flakë të keqen

e të zgjedhë të mirën.

¹⁶ Sepse, para se djali të arrijë të mësojë të flakë të keqen

e të zgjedhë të mirën,

do të mbetet shkret vendi,

dy mbretërit të cilët ti i ke frikë.

¹⁷ Zoti do të sjellë mbi ty,

mbi popullin tënd e mbi shtëpinë e babait tënd

ditë që nuk u panë

që kur Efraimi u nda nga Juda

‑ mbretin e asirianëve.”

 

Parakallëzim i një pushtimi

¹⁸ “E do të ndodhë atë ditë:

Zoti do t’u fërshëllejë mizave

që janë përtej brigjeve të lumenjve të Egjiptit

edhe bletëve që janë në viset e Asurit

¹⁹ dhe do të vijnë e do të pushojnë

në luginat plot gremina,

në shpellat e qetave,

në të gjitha ferrishtat

e në të gjitha kullosat.

²⁰ Atë ditë Zoti do të rruajë

me brisk rrues të huajtur përtej Lumit

‑ me anë të mbretit të asirianëve ‑,

koka e qime këmbësh,

po edhe mjekrrën do ta rruajë e stërruajë!

²¹ Atë ditë do të ndodhë:

njeriu do të mbajë nga një lopë e dy dele

²² e, në saje të mbushullisë së qumështit,

me mazë do të ushqehet;

e vërtet, do të ushqehet me mazë e me mjaltë secili

që do të shpëtojë gjallë në vend.

²³ Atë ditë: ku ishin një mijë hardhi

që vlenin një mijë sikla të argjendta,

ferra e halluga do të bëhen!

²⁴ Do të hyjnë në të të armatosur me shigjetë e hark,

sepse hallugë e ferrë mbarë vendi do të bëhet.

²⁵ Të gjitha të mihura me bel

askush s’do t’i përshkojë

prej frikës së ferrave e të murrizit.

Do të bëhen kullota gjedhësh,

vend i rrahur prej bagëtish.”

Kapitujt