Kapitujt

Isaia: 3. Anarkia në Jerusalem

3

¹ Dhe, ja, Zotëruesi, Zoti i Ushtrive,

po ia heq Jerusalemit dhe Judës

çdo mbështetje e çdo ndihmë,

çdo ndihmë buke e çdo ndihmë uji,

² trimin edhe luftëtarin,

gjyqtarin edhe profetin,

dijetarin edhe plakun,

³ pesëdhjetarin e bujarin,

këshilltarin e dijetarin e urtë

si edhe shituesin e mençur.

⁴ “Do meca do t’u vë të parë

e foshnjat do t’i sundojnë.”

⁵ Njerëzit do të grinden me njëri‑tjetrin,

i afërmi me të afërmin,

i riu me të keq do ta marrë plakun

edhe të ndershmin i pandershmi,

⁶ burri do të kapë vëllanë e vet

mu në shtëpinë e babait të vet:

“Ti e ke gunën, na u bëj prijës,

kjo rrënojë le të jetë në dorën tënde!”

⁷ Ai atë ditë do të klithë, do të thotë:

“Unë s’jam mjek, në shtëpinë time s’ka bukë as gunë;

ruaj se më bëni prijës të popullit!”

⁸ Se ç’po rrënohet Jerusalemi,

u rrënua Judeja

se gjuha e veprimet e tyre

janë kundër Zotit

sa që ngacmojnë sytë e Madhërisë së tij.

⁹ Paf’tyrësia e tyre i dënon,

si Sodoma shpallin fajin e vet,

nuk e fshehin, mjerë shpirti i tyre:

vetvetes i bëjnë gati të keqen!

¹⁰ Thuajini të drejtit: “I lumi ti!”

sepse do të hajë frytin e veprave të veta!

¹¹ Mjerë i paudhi! Të këqijat do ta godasin:

do ta gjejnë të këqijat që ka bërë.

¹² Popullin tim e shtyp një kalama,

gratë e kanë nën sundim!

O populli im, ata që thonë se je i lumë po të gënjejnë

dhe po ta prishin udhën nëpër të cilën je duke ecur.

¹³ Në këmbë u ngrit Zoti për të paditur,

qëndron në këmbë për të gjykuar popujt.

¹⁴ Në gjyq po hyn Zoti

me pleqtë e me krerët e popullit të vet;

“Ju ma shkretuat vreshtin

e gjërat e rrëmbyera të skamnorëve në shtëpitë tuaja i keni.

¹⁵ Me ç’të drejtë e shtypni popullin tim

dhe po e shkelmoni fytyrën e të varfërve?”,

thotë Zoti, Hyji i Ushtrive.

Gratë e Jerusalemit

¹⁶ E Zoti tha:

“Çka po krenohen bijat e Sionit

e më shëtisin me qafë të zgjatur,

u bëjnë me sy njerëzve përreth,

edhe ecin me hapa të vegjël

e i bëjnë të tingëllojnë unazat në këmbë.

¹⁷ Zoti do t’ua rruajë rrashtën e kresë

bijave të Sionit,

Zoti flokët do t’ua shogë.”

¹⁸ Atë ditë Zoti do t’ua heqë të gjitha:

stolinë e sandaleve, stringla,

¹⁹ hënëza e vathë,

mëdorëza e kësula,

²⁰ ndarset e përparëset,

brezat dhe shishet e erërave,

²¹ unazat e stolitë e hundës,

²² petkat e ndërrimit e krahcoret,

velat e bukur e gjilpërat,

²³ pasqyrat edhe çarçafët,

lidhësat edhe leshnikët.

²⁴ Në vend të erës së mirë, qelbësirë;

në vend të brezit, rrypinë,

në vend të flokëve bishtaleca, tullacinë;

në vend të grykcës, grathoren,

në vend të hijeshisë, shëmtimin.

Vejushat e Jerusalemit

²⁵ “Burrat e tu prej shpatës do të bien,

trimat e tu në luftim,

²⁶ Gjëmë e vaj do të ketë dera jote

e ti, i rrënuar, rrafsh për tokë do të biesh.

Kapitujt