Kapitujt

Jeremia: 22. Profeci kundër mbretërve të ndryshëm

22

¹ Kështu flet Zoti: “Zbrit në shtëpinë e mbretit të Judës dhe shpalle aty këtë fjalë ² e thuaj: Dëgjoje fjalën e Zotit, mbreti i Judës, që rri mbi fronin e Davidit, ti e shërbëtorët e tu e populli yt, që hyni nëpër këtë derë. ³ Kështu thotë Zoti: Zbatojeni të drejtën e drejtësinë; shpëtojeni të ndrydhurin nga dora e shfrytëzuesit; mos e merrni me të keq ardhacakun, bonjakun e të vejën. Mos ndrydhni me padrejtësi e mos derdhni gjak të pafajshëm në këtë vend. ⁴ Sepse, në qoftë se vërtet do të kujdeseni ta zbatoni këtë fjalë, atëherë nëpër dyer të këtij pallati do të hyjnë mbretërit që rrinë në fronin e Davidit, të farës së Davidit, hipur në karroca e mbi kuaj, ata e shërbëtorët e populli i tyre. ⁵ Por, në qoftë se nuk do t’i dëgjoni këto fjalë, kam bërë be në kokën time ‑ është fjala e Zotit ‑ ky pallat do të bëhet rrënojë e shkretë!

⁶ Po, kështu thotë Zoti

për pallatin e mbretit të Judës:

Për mua ishte Galaadi,

porsi kreshta e Libanit,

porse vetë do të të kthej patjetër në shkretëtirë,

në qytet të pabanueshëm.

⁷ Po e shuguroj vetë kundër teje

vrastarin e armët e tij,

cedrat e tu të zgjedhur t’i presin,

në zjarr t’i hedhin!

⁸ Kur të kalojnë paganët me shumicë në heshtje nëpër këtë qytet, secili do ta pyesë të afërmin e vet: ‘Pse ia bëri kështu Zoti këtij qyteti të madh?’, ⁹ do të përgjigjen: ‘Sepse e kishin lënë Besëlidhjen e Zotit, Hyjit të vet, adhuruan hyjni të huaja dhe atyre u shërbyen. ’“

Profeci kundër mbretërve të ndryshëm:

Kundër Joakazit

¹⁰ Mos e qani të vdekurin,

as gjëmë mbi të mos bëni!

Qajeni me mallëngjim atë që u nis,

sepse më s’do të kthehet,

vendlindjen kurrë më s’do ta shohë!

¹¹ Sepse kështu thotë Zoti lidhur me Salumin, birin e Jozisë, mbretin e Judës, që u bë mbret në vend të Jozisë, babait të vet: “Ai që doli nga ky vend, këtu më nuk do të kthehet, ¹² por do të vdesë në atë vend ku do ta çojnë rob e këtë vend kurrë më s’do ta shohë.”

Kundër Joakimit

¹³ Mjerë ai që e ndërton shtëpinë me padrejtësi,

e dhomat e larta i ndërton me të padrejtë,

që e shtyn të punojë pa rrogë të afërmin e vet

e s’ia jep atij pagën e duhur;

¹⁴ për atë që thotë: ‘Shtëpi të madhe do të ndërtoj,

me dhoma të gjera lart’,

që për vete hap dritare

e i vesh me rrathë prej cedri

dhe i ngjyros të kuqe!

¹⁵ Pse a do të mbretërosh

vetëm pse mburresh me cedra?

Pse a s’hëngri e s’piu yt atë?

Por ai zbatonte drejtësinë e të drejtën.

Prandaj gjithçka i shkonte mbarë.

¹⁶ Mbronte çështjen e skamnorit e të të mjerit,

prandaj gjithçka i shkonte mbarë!

‘Pse a s’do të thotë kjo të më njohësh mua?’

‑ është fjala e Zotit.

¹⁷ Sytë e tu e zemra jote

s’kërkojnë tjetër, veç dobinë tënde,

të derdhësh gjakun e të pafajshëmve

të bësh shpifje e të bësh dhunë.

¹⁸ Për këtë arsye Zoti thotë kështu për Joakimin, birin e Jozisë, mbretin e Judës:

“Gjëmë atij nuk do t’i bëjnë:

‘I mjeri unë për ty, o vëlla!

I mjeri unë për ty, o motër!’

Për të në vaj nuk do t’i thuhet:

‘I mjeri unë për ty, Zotëri!

I mjeri unë për ty, Lartmadhëri!’

¹⁹ Do të varroset si gomari,

i hequr zvarrë e larg i flakur

jashtë dyerve të Jerusalemit. ’“

Kundër Joakinit

²⁰ Hip në Liban edhe bërtit,

dil në Basan edhe gërthit,

bërtit të madhe mbi Abarim,

u zhdukën të gjithë dashamirësit ‘tu!

²¹ Të pata thënë kur ishe mirë,

por ti m’u përgjigje: “S’do të dëgjoj!”

Që i ri këtë sjellje pate,

s’e dëgjove zërin tim.

²² Kullotë për erë do të jenë barinjtë e tu,

robër do të shkojnë dashamirësit tu,

atëherë do të skuqesh e do të turpërohesh

për shkak të gjithë paudhësisë sate.

²³ Ti që fronin e ke në Liban,

që ngreh çerdhen lart ndër cedra,

oh sa rreptë do të gjëmosh

kur të të vijnë dhimbjet,

porsi dhimbjet e asaj që lind!

²⁴ “Për jetën time ‑ thotë Zoti ‑ po edhe sikur të ishte Konia, biri i Joakimit, mbreti i Judës, unazë në dorën e djathtë timen, do ta hiqja prej andej! ²⁵ Do të të jap në dorën e atyre që e kërkojnë jetën tënde, në dorën e atyre që të bëjnë të dridhesh para fytyrës së tyre, në dorë të Nabukodonozorit, mbretit të Babilonit, e në duar të kaldenjve. ²⁶ E do të të hedh, ty e nënën tënde që të lindi, në një vend të huaj, ku nuk keni lindur, dhe atje do të vdisni. ²⁷ E në tokën ku dëshirojnë të kthehen, atje më s’do të kthehen.”

²⁸ Enë thua e përbuzur, e thyer

është ky burri, Konia?

Një enë që askush s’e do?

Pse pra, qenë humbur,

ai e fara e tij,

hedhur në një vend

që s’e kanë njohur?

²⁹ Tokë! O tokë, o tokë,

dëgjoje fjalën e Zotit!

³⁰ Kështu thotë Zotynë:

“Shënojeni këtë njeri: ‘Barkshuar!

Njeri të pasukses në jetë!’

Sepse prej farës së tij

s’do të dalë asnjë burrë

që të ulet mbi fronin e Davidit

e të ketë farë pushteti më në Judë!”

Kapitujt