Kapitujt

Jeremia: 15. Mjerimet e luftës

15

¹ Zoti më tha: “Po të qëndronin edhe vetë Moisiu e Samueli përpara meje, zemra ime s’do të përkulej në të mirën e këtij populli! M’i flak larg syve të mi! Le të shkojnë!

² Në qoftë se do të thonë: ‘Ku të shkojmë?’, thuaju: Kështu thotë Zoti:

Kush është për vdekje, në vdekje!

Kush është për shpatë, nën shpatë!

Kush është për uri, në uri!

Kush është për shpërngulje, në shpërngulje!

³ Unë do të çoj mbi ta katër lloje të këqijash ‑ është fjala e Zotit: shpatën për të prerë, qentë për të shqyer, shpendët e qiellit dhe egërsirat e malit për të përpirë e për të zhdukur. ⁴ Do të bëj mbi ta një shembull emnese për të gjitha mbretëritë e tokës për shkak të Manaseut, birit të Ezekisë, mbretit të Judës, për të gjitha të këqijat që bëri në Jerusalem.”

Mjerimet e luftës

⁵ Kush do të ketë dhimbje për ty, Jerusalem,

kush do të ta qajë hallin?

Kush do të shkojë

të pyesë për paqen tënde?

⁶ Ti mua më përbuze

‑ thotë Zoti ‑

shpinën ma solle;

unë e shtriva dorën mbi ty të të zhduk:

u lodha më duke të të përdëlluar!

⁷ Këndej edhe i flaka me terplote

nëpër qytetet e vendit;

e lashë pa fëmijë, e shova popullin tim:

sepse s’deshën të kthehen prej udhëve të veta!

⁸ Vejushat e tyre u bënë më të shumta

se rëra e detit.

Kundër nënës së tyre dërgova

ushtarin vrastar në pikë të ditës,

dërgova kundër saj papritmas

trazirë e tmerr.

⁹ E lëshoi zemra nënën e shtatë djemve,

i doli shpirti;

ende duke qenë ditë, perëndoi dielli:

i turpëruar e i poshtëruar.

Ç’mbet prej tyre, shpatës do t’ia jap

mu ndër sy të armiqve të tyre

‑ është fjala e Zotit.

Përsëritja e thirrjes

¹⁰ I mjeri unë, o nëna ime,

që më linde njeri grindjesh

e kundërshtimi për mbarë vendin!

Hua s’mora as nuk i dhashë kujt,

megjithatë, të gjithë më mallkojnë!

¹¹ Vërtet, o Zot, a nuk të shërbeva për të mirë të tyre,

a s’ndërmjetësova te ti në kohë të ngushticës,

në kohë të mjerimit për armikun?

¹² Pse a me hekur këputet

hekuri i Veriut e tuçi?

¹³ Pasurinë tënde e visaret e tua

i lë lirisht të plaçkiten,

për shkak të të gjitha fajeve të tua

brenda mbarë kufijve të tu.

¹⁴ Do të të bëj skllavin e armikut

në një vend që ti s’e njeh,

sepse flakë u ndez zemërimi im

e do të shpërthejë kundër jush.

¹⁵ Ti di, o Zot,

më kujto e më ndihmo,

hakmerru për mua mbi armiq.

Për shkak të durimit tënd,

mos lejo që unë të mbaroj,

dije se për shkak tëndin po më poshtërojnë!

¹⁶ Kur më erdhën fjalët e tua,

i përpija, fjala jote për mua u bë

gëzim e hare e zemrës sime,

sepse u quajta me emrin tënd,

o Zot, Hyji i Ushtrive.

¹⁷ Kurrë nuk ndenja për t’u kënaqur

në shoqërinë e ëndjetarëve,

por i nxitur prej dorës sate

rrija vetëm,

sepse më mbushe me zemërim.

¹⁸ Përse fund s’merr dhimbja ime

dhe plaga ime e pashërueshme

s’do të shërohet?

Për mua u bëre përrua gënjyes

me ujë në të cilin s’mund të kem shpresë.

¹⁹ Për këtë punë Zoti m’u përgjigj:

“Nëse ti kthehesh e me lejon të të kthej,

do të qëndrosh prapë para meje,

nëse e dallon të çmueshmen prej të ultës,

ti do të bëhesh goja ime.

Ata do të kthehen kah ti,

nuk ke nevojë të kthehesh kah ata.

²⁰ Ty do të të bëj unë për këtë popull

mur të fortë prej tumbakut.

Do të luftojnë kundër teje,

por s’do të ngadhënjejnë,

sepse unë me ty do të jem

që të të shpëtoj e të të liroj

‑ është fjala e Zotit!

²¹‑ Do të të shpëtoj prej dorës së mëkatarëve,

do të të shpaguaj prej dorës së të dhunshmëve.

Kapitujt