Kapitujt

Jeremia: 10. Idhujt dhe Hyji i vërtetë

10

¹ Dëgjojeni fjalën

që jua drejton Zoti juve,

o shtëpia e Izraelit:

² Kështu thotë Zoti:

“Mos i bëni tuajat zakonet e paganëve,

frikë mos kini nga shenjat e qiellit,

sepse prej tyre tremben vetëm paganët,

³ sepse ritet e paganëve janë një asgjësi,

një dru që pritet në pyll,

vepër e dorës së mjeshtrit që e laton me sëpatë,

⁴ e stolis me argjend e me ar,

e forcon me gozhda e me çekiç

që të mos luajë vendit.

⁵ Janë si surrati që vihet në bostan

e që s’mund të flasë,

duhet të mbarten se të ecin nuk munden:

pra, frikë mos i kini

se s’mund të bëjnë as keq as mirë!”

⁶ Jo, s’janë si ti, o Zot,

sepse ti je i madhërueshëm,

i madh është pushteti i emrit tënd!

⁷ Kush ty të mos të të druajë, o mbreti i popujve?!

Vërtet kjo të takon ty,

sepse ndër të gjithë të dijshmit e popujve,

ndër mbarë mbretëritë e tyre,

asnjë s’mund të krahasohet me ty.

⁸ Njëkohësisht janë të pamend e të marrë,

mësimi i tyre i kotë ‑ dru e thjeshtë,

⁹ argjend i përpunuar që sillet nga Tarsisi

edhe ar prej Ofazit,

vepër mjeshtri dhe duarsh argjendari,

petkat e tyre pëlhure të kuqe e të purpurt:

të gjitha këto vepër e duarve të mjeshtrit!

¹⁰ Kurse Zoti është Hyj i vërtetë,

Ai është Hyj i gjallë, Mbret i amshueshëm;

kur ai zemërohet, tundet mbarë toka,

ballë s’mund t’i bëjnë popujt zemërimit të tij!

¹¹ Ja, se çka duhet të thoni për ta: “Zotat që nuk e krijuan qiellin e tokën, le të zhduken nga faqja e dheut e nën qiell!”

¹² Ai me fuqinë e vet i dha trajtë tokës,

me urtinë e vet të qëndrueshme e bëri botën,

me dijen e vet qiellin e shtriu.

¹³ Me zërin e vet bën të grumbullohen

ujëra të shumtë në qiell

dhe i ngrit retë nga skajet e tokës,

bën që vetëtimat të shpërthejnë në shi,

e nxjerr erën nga strofujt ku e ndryen.

¹⁴ Shtang mbetet çdo njeri, s’është në gjendje të kuptojë,

turpërohet çdo argjendar për truporen e vet,

sepse është e rreme ajo që ka shkrirë,

sepse në të frymë jete s’ka.

¹⁵ Janë një kotësi, vepra qesharake,

ditën e ndëshkimit të tyre do të zhduken.

¹⁶ Jo, s’është e tillë “Pjesa e Jakobit”:

sepse Ai e ka trajtuar gjithësinë,

Izraeli është fisi i trashëgimit të tij,

emri i tij është Zoti i Ushtrive.

Tmerr në vend

¹⁷ Mblidh nga vendi plaçkat e tua,

ti që banon në rrethim,

¹⁸ sepse kështu thotë Zoti:

“Ja, larg do t’i flak kësaj herë

banorët e vendit

ngushtë do t’ua çoj

që të dinë të më gjejnë!”

¹⁹ I mjeri unë për varrën time,

për plagën time të pashërueshme!

E mua më thoshte mendja:

‘Është vetëm një dhimbje

që mund ta duroj!’

²⁰ Tenda ime është shkatërruar,

janë copëtuar litarët e saj,

fëmijët më shkuan, më nuk janë,

s’ka kush as çadrën të ma ngrehë,

t’i shtrijë pëlhurat e saj!

²¹ Sepse marrëzisht vepruan barinjtë

të lumin Zot nuk e kërkuan,

prandaj punët nuk po u shkojnë mbarë,

të gjitha grigjat u shpërndanë.

²² Dëgjojeni lajmin! Ja, ç’po ndodh!

Poterë e madhe po na vjen nga toka e Veriut

qytetet e Judës për t’i shndërruar,

në shkretëtirë, strofull çakejsh!

Lutja e Jeremisë

²³ E di, o Zot,

që s’është në dorë të njeriut udha e tij,

që s’është i zoti ai që ecën

që t’i drejtojë hapat e vet.

²⁴ Më ndëshko, o Zot, por me masë të drejtë,

jo me zemërim që të mos më zhdukësh!

²⁵ Zbraze zemërimit tënd mbi popuj

që nuk të pranojnë

e mbi fise

që s’e thërrasin emrin tënd,

sepse gjallë e përpinë Jakobin,

e përlanë, krejtësisht e shqimën,

e shkretuan lagjen e tij.

Kapitujt