Kapitujt

Jeremia: 50. Profeci kundër Babilonisë

50

¹ Fjala që e tha Zotynë lidhur me Babiloninë edhe me tokën e kaldenjve me anë të profetit Jeremi.

Rënia e Babilonisë, çlirimi i Izraelit

² “Lajmëroni ndër popuj, vini në dijeni,

ngritni flamurin,

shpallni e mos e fshehni, thoni:

‘U pushtua Babilonia,

me turp u mbulua Beli,

u mposht Merodaku!

U turpëruan shtatoret e tij,

dordolecat e tij u thyen!

³ Sepse kundër tij nga Veriu po ngjitet një popull, që tokën e tij do ta shkretojë dhe s’do të mbetet njeri që të banojë në të: as njeri as bagëti: po ikën e do të shkojnë.

⁴ Në ato ditë e në atë kohë ‑ është fjala e Zotit ‑ do të vijnë bijtë e Izraelit së bashku me bijtë e Judës; do të shpejtojnë duke ecur e duke qarë dhe do ta kërkojnë Zotin, Hyjin e vet.

⁵ Do të pyesin për udhën e Sionit, drejt të cilit e kanë të drejtuar fytyrën: ‘Ejani t’i mbështetemi Zotit me Lidhje të përhershme, që s’do ta shlyejë asnjë harresë.’

⁶ Grigjë e humbur ishte populli im, barinjtë e tyre i ngashnjyen dhe bënë që të enden ndër male. Kaluan nga mali në kodër, e patën harruar vathën e vet.

⁷ Kushdo i gjente, i hante, dhe armiqtë e tyre thoshin: ‘S’po bëjmë kurrfarë faji pasi ata kanë mëkatuar kundër Zotit, kullotës së drejtësisë dhe shpresës së etërve të tyre, Zotit.’

⁸ Ikni nga Babilonia!

Dilni nga toka e kaldenjve;

jini posi cjeptë në krye të grigjës.

⁹ Sepse ja, po ngre e nis kundër Babilonisë

një shumicë popujsh të mëdhenj

nga toka e Veriut;

këta do të sulen kundër tij

nga andej edhe do të pushtohet:

shigjeta e tyre si e luftëtarit të zgjedhur,

kotasnjë më nuk do të shkojë.

¹⁰ Kaldeja do të bëhet pre,

do të begaten të gjithë plaçkitësit e saj

‑ është fjala e Zotit.

¹¹ Ndërsa gëzoheni e të madhe lëvdoheni,

ju, o plaçkitës, të pronës sime,

ndërsa kërceni si mëzetërit mbi bar,

e hingëllonit si hamshorët e fortë,

¹² u turpërua për së forti nëna juaj,

u mbulua me turp ajo që ju lindi:

ja, e fundit do të jetë në mes të popujve,

e shkretuar, e pashteg, e djegur!

¹³ zemërimi i Zotit derën me ferrë ia mbylli,

krejtësisht do të mbetet e shkretë;

kush të kalojë n’për Babiloni

nga habia shtang do të mbetet,

do të fërshëllejë mbi plagët e tij.

¹⁴ Rreshtohuni për luftë rreth Babilonit,

të gjithë ju që harkun ngrehni,

qitni në të, shigjeta mos kurseni,

sepse Zotit deshtas në faj i ra!

¹⁵ Britma lufte lëshoni kundër tij,

në çdo anë dorën e shtrin.

U rrëzuan themelet e tij,

u shembën edhe muret e tij,

sepse është dita e hakmarrjes së Zotit.

Hakmerruni kundër tij,

siç bëri ai, bëjani edhe ju atij!

¹⁶ Shfaroseni në Babiloni mbjellësin,

edhe korrësin në kohë të korrjes.

Larg nga shpata vrastare,

të kthejë secili në popull të vet,

të ikë çdonjëri në vend të vet.

¹⁷ Dele e humbur ishte Izraeli

e përndjekur nga luanët.

I pari e hëngri mbreti i Asirisë,

e i fundit që i hoq edhe kockat,

Nabukodonozori, mbreti i Babilonisë.

¹⁸ Prandaj kështu thotë Zoti i Ushtrive, Hyji i Izraelit: “Ja, unë do ta ndëshkoj mbretin e Babilonisë dhe tokën e tij siç e ndëshkova mbretin e Asirisë. ¹⁹ Unë do ta kthej Izraelin në kullotat e tij e do ta kullotë Karmelin, Basanin, e në malin e Efraimit e të Galaadit do t’i kënaqet shpirti. ²⁰ Po në ato ditë e në atë kohë, ‑ është fjala e Zotit ‑ do të kërkohet mëkati i Izraelit, por nuk do të gjendet, po edhe mëkati i Judës, por nuk do të gjendet, sepse unë ua fala të gjithë atyre që i ruajta.

Rënia e Babilonisë, kumtuar në

Jerusalem

²¹ Ngjitu në tokën e Merataimit,

sulmo banorët e Fakudit!

Shpartallo, vriti, përndiqi

‑ është fjala e Zotit ‑

bëj gjithçka të kam urdhëruar!

²² Brohoritje lufte po jehojnë

anembanë vendit,

humbje e tmerrshme!

²³ Si? U thye e copë u bë

maji i tokës mbarë?

Si? Në shkretëtirë u kthye

mes popujve Babilonia?

²⁴ Lakun ta vura e u pushtove

e ti, s’dije, o Babiloni!

U zure në në befasi dhe u kape,

sepse hyre në luftë me Zotin.

²⁵ Zoti e hapi armëtoren e vet

dhe i nxori armët e zemërimit të vet,

sepse Zoti, Hyji i Ushtrive,

ka për të bërë një punë të madhe në vendin e kaldenjve.

²⁶ Ejani kundër saj nga të gjitha skajet,

hapni drithnikët e saj,

kthejeni në një grumbull gurësh

si kapëll duajsh, vritieni,

saqë gjë prej saj të mos mbesë!

²⁷ Preni të gjithë mëzetërit e tij,

në thertore le të zbresin!

Vaj për ta se u erdhi dita,

koha e ndëshkimit të tyre.

²⁸ Dëgjojeni zërin e atyre që ikën

nga toka e Babilonisë vijnë

për të kumtuar në Sion,

hakmarrjen e Zotit, Hyjit tonë,

hakmarrjen për Tempull të vet.

Mëkati i pafytyrësisë

²⁹ Shigjetarët bashkoni në Babiloni,

të gjithë ata që ngrehin harqet;

rrethojeni nga çdo anë:

që asnjë të mos shpëtojë!

Shpaguajeni sipas veprave të saj,

gjithçka bëri, bëjani asaj,

sepse u çuan kundër Zotit,

Shenjtit të Izraelit.

³⁰ Prandaj nëpër sheshe do të bien të rinjtë e Babilonit,

atë ditë do të vriten të gjithë trimat e tij

‑ është fjala e Zotit.

³¹ Ja, në shpinë më ke, “o moj Krenari”,

është fjala e Zotit, Hyjit të Ushtrive,

të erdhi dita,

koha e ndëshkimit tënd!

³² Do të bjerë “Krenaria”, do të rrëzohet,

s’do të jetë kush që të mund ta ngrejë.

Zjarr do t’u jap qyteteve të saj,

do t’ia djeg të gjitha rrethinat!

Zoti shpaguesi i Izraelit

³³ Kështu thotë Zoti i Ushtrive: “Të ndrydhur janë bijtë e Izraelit së bashku me bijtë e Judës. Të gjithë ata që i pushtuan, i mbajnë në robëri e nuk duan t’i lirojnë.

³⁴ Porse Shpaguesi i tyre është i fortë, e ka emrin Zoti i Ushtrive, Ai do ta mbrojë rrjedhimisht çështjen e tyre, do t’ia kthejë qetësinë botës dhe do t’i bëjë të dridhen banorët e Babilonisë.

³⁵ Shpatë kundër kaldenjve

‑ është fjala e Zotit ‑

kundër banorëve të Babilonit,

kundër princave e të urtëve të tij!

³⁶ Shpatë kundër dijetarëve të tij:

le të dalin mendsh!

Shpatë kundër trimave të tij:

frika le t’i pushtojë!

³⁷ Shpatë kundër kuajve e karrocave luftarake të tij

e kundër njerëzve që janë në to:

le të bëhen porsi gra!

Shpatë kundër thesareve të tij:

le të rrëmbehen!

³⁸ Shpatë mbi ujërat e tij:

e le të shteren,

sepse është ky vend truporesh,

i çmendën idhujt e tyre

dordolecat mendsh i qesin!

³⁹ Prandaj, në të do të banojnë rrëqebuj me çakej, për struca banesë do të bëhet; kurrë më nuk do banohet as mos u ndërtoftë më brez pas brezi.

⁴⁰ Sikurse Zoti e rroposi Sodomën e Gomorrën me qytetet përkatëse të tyre ‑ është fjala e Zotit ‑ njeri më në të s’do të banojë, më në të s’do të strehohet bir njeriu.

Populli i Veriut e luani i Jordanit

⁴¹ Ja se arrin një popull nga Veriu, një popull i madh, e shumë mbretër po ngrihen nga skajet e botës.

⁴² Në dorë i morën hark e heshtë; të pashpirtë janë dhe të pamëshirshëm; zëri i tyre gjëmon porsi deti. Hipën në kuaj porsi trimat të përgatitur për luftim kundër teje, bija e Babilonisë.

⁴³ E dëgjoi mbreti i Babilonisë zërin e trimërisë së tyre dhe i lëshoi fuqia krahët e tij. Ngushticë e madhe e pushtoi, dhimbje si dhimbja e gruas kur lind.

⁴⁴ Ja, porsi luani kur sulet nga pylli i dendur i Jordanit drejt livadheve gjithherë të blerta, do t’i bëj të ikin prej saj e të parë do t’ia bëj atë që më pëlqen. E njëmend, kush është i ngjashëm me mua? Kush guxon të më hedhë në gjyq? E ku mund të gjendet ai bari që do të mund të më qëndrojë përballë?

⁴⁵ Pra, dëgjojeni synimin e Zotit, që e ka në mend kundër Babilonisë e vendimet që i mori kundër tokës së kaldenjve: po se rrëshqanë do t’i heqin edhe qengjat e grigjës, për ta shkretë do të mbesin kullotat. ⁴⁶ Nga rropama e pushtimit të Babilonisë do të trandet toka dhe britma e vaji do të dëgjohet ndër popuj.”

Kapitujt