Kapitujt

Jeremia: 18. Jeremia te poçari

¹ Kjo fjalë i qe drejtuar prej Zotit Jeremisë: ² “Çohu e zbrit në shtëpi të poçarit dhe aty do t’i dëgjosh fjalët e mia!” ³ Unë zbrita në shtëpinë e poçarit dhe, ja, ai po punonte në çarkun e vet. ⁴ Dhe iu prish ena që ai po e punonte prej balte me duart e veta, por përsëri me atë deltinë, punoi një enë tjetër, siç i pëlqente atij të bëjë. ⁵ Atëherë më qe drejtuar fjala e Zotit e më tha: ⁶ “Pse a nuk mund të sillem me ju si ky vorbar, o shtëpia e Izraelit? ‑ tha Zoti. Ja, ju jeni në duart e mia, o shtëpia e Izraelit, si deltina në dorën e vegsharit! ⁷ Unë aty për aty caktoj kundër ndonjë populli ose mbretërie se do ta çrrënjos, do ta zhduk, do ta shuaj; ⁸ por, nëse ai popull kthehet prej asaj paudhësie, për shkak të së cilës kam folur kundër tij, atëherë edhe vetë do të pendohem për të keqen që kisha vendosur t’ia çoj. ⁹ Një herë tjetër them, në lidhje me një popull ose mbretëri, se do ta ndërtoj e do ta mbëltoj; ¹⁰ por, nëse bën të keqen ndër sytë e mi për të mos e dëgjuar zërin tim, do të pendohem për të mirën që pata vendosur t’ia bëj. ¹¹ Prandaj, thuaju judenjve e banorëve të Jerusalemit: Kështu thotë Zoti: Unë, ja, përgatis kundër jush një të keqe dhe sendërtoj kundër jush një plan. Më mirë t’i largohet secili udhës së vet të keqe e përmirësoni udhët tuaja e veprat tuaja!” ¹² Por ata do të thonë: “Kot! Ne duam të ndjekim mendimet tona e secili do të bëjmë sipas keqësisë së zemrës së vet të prishur!’“

Izraeli e harron Zotin

¹³ Ja, pra, pse Zoti thotë kështu:

“Pyetni paganët:

kush dëgjoi punë kaq të poshtra

siç i bëri virgjëra e Izraelit?

¹⁴ A thua mungon bora e Libanit

mbi qetën që zotëron fushën?

A shteren ndoshta ujërat e freskëta,

që shpërthejnë e rrjedhin të cemta?

¹⁵ E pra, populli im më harroi,

ai idhujve u flijoi,

morën në thua udhëve të veta,

nëpër shtigjet e dikurshme,

ecin shtigjeve të parrahura,

udhës së parrafshuar,

¹⁶ për ta kthyer vendin në shkretëtirë,

të përmendet për të zi gjithherë:

secili që ta përshkojë

shtang do të mbesë, kokën do të tundë!

¹⁷ Si murrlani do t’i zvarris

po ndër sy të armiqve të tyre.

Do t’u sjell shpinën e jo faqen

ditën e shfarosjes së tyre!”

Me rastin e një atentati kundër Jeremisë

¹⁸ Ata thanë: “Ejani të bëjmë përbetim kundër Jeremisë! Sepse Ligji nuk do t’i mungojë priftit, as këshilla të urtit, as fjala profetit! Ejani ta godasim me gjuhë të tij e të mos i vëmë vesh asnjë fjale të tij”.

¹⁹ Më vështro, o Zot,

e dëgjo se ç’thonë kundërshtarët e mi!

²⁰ Vallë, a me të keqe shpërblehet e mira?

E ata po më hapin gropën!

Kujto se si rrija para teje

për të folur për të mirën e tyre,

për ta hedhur larg tyre zemërimit tënd.

²¹ Çoje, prandaj mbi fëmijët e tyre urinë,

e hidhi ata në tehun e shpatës!

Të veja e pa fëmijë le t’u mbesin gratë,

vdekja le t’i marrë burrat e tyre!

Të rinjtë le t’ua therë shpata në luftë!

²² Le të dëgjohen britma prej shtëpive të tyre

kur mbi ta papritmas t’i lëshosh cubat,

sepse për të më zënë ata gropën hapën,

dhe këmbëve të mia u ngrehën leq.

²³ Ti, o Zot, i di sendërgjimet e tyre

për vdekje kundër meje:

mos e fal fajësinë e tyre,

para teje të mos shlyhet mëkati i tyre!

Rrafsh për tokë le të bien para teje,

ditën kur të të pushtojë zemërimi, vepro kundër tyre!

Kapitujt