Kapitujt

Jeremia: 13. Brezi në Eufrat

¹ Kështu më tha Zoti: “Shko e bleje një brez të lintë dhe ngjeshi me të ijët e tua, por mos e shtjer në ujë.” ² Unë e bleva brezin si më tha Zoti dhe e ngjesha rreth ijëve të mia. ³ Së dyti më qe drejtuar fjala e Zotit e më tha: ⁴ “Merre brezin që bleve, që e ke rreth belit tënd, çohu e shko në Eufrat dhe fshehe atje në një vrimë shkëmbi”. ⁵ Shkova dhe e fsheha te Eufrati siç më kishte urdhëruar Zotynë. ⁶ Pas shumë ditësh Zotynë më tha: “Ngrehu e shko në Eufrat dhe merre prej andej brezin që të urdhërova ta fshehësh atje”. ⁷ Shkova tek Eufrati, e hapa vrimën dhe e nxora brezin nga vendi, ku e kisha fshehur, dhe, ja, brezi ishte kalbur, kështu që s’vlente më për kurrgjë. ⁸ Atëherë më qe drejtuar kjo fjalë e Zotit: ⁹ ”Kështu do të bëj të kalbet krenaria e madhe e Judës dhe e Jerusalemit. ¹⁰ Ky popull tejet i keq ‑ që s’duan t’i dëgjojnë fjalët e mia dhe jetojnë sipas zemërkeqësisë së tyre dhe shkuan pas zotave të huaj për t’u shërbyer e për t’i adhuruar ‑ do të jetë porsi ky brez që s’vlen më për kurrgjë. ¹¹ Sepse, sikurse brezi që ngjeshet rreth ijëve të njeriut, kështu kam dashur që të ngjeshet rreth meje mbarë shtëpia e Izraelit e mbarë shtëpia e Judës ‑ është fjala e Zotit – që, populli im të jetë zëri im i mirë, lavdia ime, nderi im, por nuk dëgjuan!”

Katruvet e thyera të verës

¹² “Prandaj thuaji këtij populli: Kështu thotë Zoti, Hyji i Izraelit: Çdo katruve mbushet me verë! E ata do të përgjigjen: Vallë, a nuk e dimë se çdo katruve mund të mbushet me verë? ¹³ Atëherë thuaju: Kështu thotë Zoti: Ja, unë do t’i mbush me dehje të gjithë banorët e këtij vendi, mbretërit prej barkut të Davidit që rrinë mbi fronin e tij, priftërinjtë, profetët dhe të gjithë banorët e Jerusalemit ¹⁴ dhe do t’i thyej njërin për tjetrin, etërit së bashku me bijtë e tyre ‑ është fjala e Zotit ‑ s’do të kem dhembshuri, s’do t’i kursej e s’do të kem mëshirë, por do t’i zhduk!”

Kërcënim me shpërngulje

¹⁵ Dëgjoni, vini vesh, mos çoni kokë,

sepse po flet Zoti.

¹⁶ Jepini lavdi Zotit, Hyjit tuaj,

para se të erret,

para se këmba juaj të marrë në thua

në malet e errëta!

Ju pritni dritën,

por ai do ta shndërrojë në terr,

në terr të zi porsi futa!

¹⁷ Po, në qoftë se për këtë nuk do të më dëgjoni,

shpirti im do të qajë në fshehtësi

për shkak të krenarisë suaj;

thekshëm do të qajë

e lotë do të derdhin sytë e mi

sepse grigja e Zotit po humbasin në mërgim!

Kërcënime Joakinit

¹⁸ Thuaji mbretit e nënës mbretëreshë:

“Uluni rrafsh

se kurora e lavdisë

ra prej kokës suaj!

¹⁹ Të mbyllura janë qytetet e jugut

dhe s’është askush që t’i çelë;

mbarë Judën e shpërngulën,

e shpërngulën krejtësisht!”

Kërcënim Jerusalemit të pakthyeshëm

²⁰ Lartësoji sytë e shikoji

ata që po vijnë nga Veriu.

Ku është grigja që t’u besua,

delet e lavdisë sate?

²¹ Çdo të thuash kur të të ndëshkojë?

Sepse ti vetë i joshe kundër vetes,

i bëre miq për kokë!

Vallë, a nuk do të të pushtojnë dhimbjet

porsi gruan kur lind fëmijën?

²² E nëse në mend të shkon të pyetësh:

“Pse po më ndodh e gjithë kjo?”

Për shkak të paudhësisë sate të madhe

t’i zbuluan fajet e tua

e të dhunuan.

²³ Vallë, a mundet etiopasi të ndërrojë lëkurën,

ose leopardi larat e lëkurës së vet?

Atëherë edhe ju do të mund të bëni mirë,

ju që jeni mësuar të bëni të keqen.

²⁴ Do t’i shpërndajë porsi bykun

që e humbet era e shkretëtirës.

²⁵ Ky është shorti yt, pjesa e masës sate prej meje

‑ është fjala e Zotit ‑

pasi mua më ke harruar

dhe e e ke vënë shpresën në gënjeshtër.

²⁶ Këndej edhe unë vetë

deri në fytyrë do të t’i çoj rrobat

që të shihet turpi yt,

²⁷ kurorëthyerjet e tua e hingëllimet

lavirësinë tënde të turpshme!

Përmbi kodra e nëpër ara

i kam parë iritë e tua.

Vaj, për ty, o Jerusalem! Ende nuk u pastrove dot!

Po deri kur kështu...?

Kapitujt