Kapitujt

Jeremia: 11. Jeremia e fjalët e Besëlidhjes

¹ Prej anës së Zotit i qe drejtuar kjo fjalë Jeremisë: ² “Dëgjojini fjalët e kësaj Besëlidhjeje e flitni me njerëzit e Judës e banorët e Jerusalemit. ³ Thuaju: Kështu thotë Zoti, Hyji i Izraelit: Qoftë mallkuar ai njeri që nuk i dëgjon fjalët e kësaj Besëlidhjeje, ⁴ që ua urdhërova etërve tuaj atë ditë, kur i nxora nga toka e Egjiptit, nga furra e shkrirjes së hekurit. Unë u thashë: Dëgjojeni zërin tim dhe vini në zbatim gjithçka që po ju urdhëroj e kështu ju do të jeni populli im e unë do të jem Hyji juaj, ⁵ që të mund ta zbatoj përbetimin që ua bëra etërve tuaj se do t’u jap një vend ku rrjedh qumësht e mjaltë ‑ që tashti është prona juaj.” Unë iu përgjigja e thashë: “Ashtu është, o Zot!” ⁶ E Zoti më tha: “Shpalli këto fjalë nëpër qytete të Judës e nëpër rrugë të Jerusalemit e thuaj: Dëgjojini fjalët e kësaj Besëlidhjeje e zbatojini ato. ⁷ Sepse rreptësisht i kam qortuar etërit tuaj atë ditë që i nxora nga toka e Egjiptit e deri më sot, vazhdimisht pa u lodhur i kam qortuar e u kam thënë: Dëgjojeni zërin tim! ⁸ Por ata nuk dëgjuan e nuk ma vunë veshin, por ndoqi secili ngurtësinë e zemrës së vet të keqe. Atëherë i vura në zbatim të gjitha fjalët e kësaj Besëlidhjeje kundër tyre, që ua pata urdhëruar ta zbatojnë e nuk e zbatuan”.

⁹ Pastaj Zoti më tha: “U besatuan mes tyre njerëzit e Judës e banorët e Jerusalemit: ¹⁰ u kthyen në paudhësitë e etërve të vet të mëparshëm, të cilët nuk deshën t’i dëgjojnë fjalët e mia. Kështu, pra, ata shkuan pas hyjnive të huaja që t’u shërbejnë: shtëpia e Izraelit e shtëpia e Judës e thyen Besëlidhjen time që e lidha me etërit e tyre. ¹¹ Për këtë arsye Zoti thotë kështu: Ja, unë do t’u sjell një fatkeqësi, prej së cilës nuk do të mund të shpëtojnë; do ta kërkojnë ndihmën time, por s’do t’i dëgjoj. ¹² Atëherë le të shkojnë qytetet e Judës dhe banorët e Jerusalemit dhe le t’u lëshojnë kushtrimin hyjnive, të cilave u bëjnë fli! Por s’do t’u japin farë ndihme në kohën e ngushticës së tyre.

¹³ Po se, aq të shumtë janë zotat e tu, o Judë, sa dhe qytetet e tua! Aq sa rrugë ka Jerusalemi, aq i ndërtuat lterë Kotësisë, lterë për t’i flijuar Baalit!

¹⁴ Ti, pra, ruaju se lutesh për këtë popull, dhe ruaju se ndërmerr ndonjë lutje a përlutje, sepse nuk do të të dëgjoj ditën e britmës së tyre drejt meje, në kohën e ngushticës së tyre.

Qortim atyre që shkojnë në Tempull

¹⁵ Ç’ka e dashura ime që në Shtëpinë time vjen për të plotësuar synimet e veta të zeza?

Vallë, a kushtet e mishrat e shenjta

do ta shlyejnë paudhësinë tënde

me të cilën guxon të mburresh?

¹⁶ Ulli gjithmonë i blertë, shtathedhur

e i bukur, me fruta të shkëlqyeshëm,

do ta quajë Zotynë.

Në zë të rropamës së madhe,

zjarrin në të e ndezi,

të djegur janë gemat e tij!

¹⁷ Zoti i Ushtrive, që të pati mbëltuar, ka caktuar kundër teje fatkeqësinë për shkak të të këqijave të shtëpisë së Izraelit e të shtëpisë së Judës që i bënë në dëm të vet për të më ngacmuar duke i flijuar Baalit.

Jeremia i përndjekur në Anatot

¹⁸ Por ti, o Zot, më tregove dhe unë mora vesh; atëherë m’i dëftove synimet e tyre. ¹⁹ Unë isha si qengji i butë që e çojnë për t’a prerë; nuk dija se ata kishin synime të mbrapshta kundër meje: “Ta presim drurin në fuqinë e saj tij të plotë, ta çrrënjosim nga toka e të gjallëve dhe emri i tij s’do të përmendet më.”

²⁰ O Zoti i Ushtrive, gjykatës i drejtë,

që i shqyrton veshkat e zemrat,

bëj të shoh si hakmerresh,

sepse ty ta kam besuar çështjen time.

²¹ Prandaj kështu thotë Zoti kundër njerëzve të Anatotit, të cilët kërkojnë jetën tënde e thonë: “Mos profetizo në emër të Zotit, përndryshe do të vdesësh nga dora jonë!” ²² Prandaj, kështu thotë Zoti i Ushtrive: Ja, unë do t’i ndëshkoj! Të rinjtë e tyre do të vdesin prej shpatës, bijtë e bijat e tyre do të vdesin prej urisë. ²³ Me ferrë do t’ua mbyll derën, sepse do të bëj një emnesë mbi anatotas në vitin e ndëshkimit të tyre.

Kapitujt