Kapitujt

Jeremia: 9. Prishja morale e popullit të Judesë

9

¹ Oh, ta kisha në shkretëtirë

një bujtinë strehimi udhëtarësh!

Do ta lija popullin tim,

prej tyre do të ikja larg,

sepse të gjithë janë fëlligështarë,

turmë tradhtarësh.

² Gjuha e tyre hark i ngrehur,

rrena, e jo e vërteta,

e pushtoi vendin anembanë.

Prej një të keqeje në tjetrën bien,

e mua s’më njohin,

‑ është fjala e Zotit.

³ Gjithkush t’i ruhet të afërmit të vet,

në vëllanë e vet kush besë të mos ketë,

se çdo vëlla bën pabesi,

çdo i afërm përhap shpifje.

⁴ Vëllai vëllanë e tradhton,

s’ia thotë të vërtetën;

e mësuan gjuhën të flasë gënjeshtra,

bëjnë të keqen, s’duan të kthehen.

⁵ Padrejtësi mbi padrejtësi,

dhelpëri mbi dhelpëri:

s’duan të më pranojnë,

‑ është fjala e Zotit.

⁶ Prandaj kështu thotë Zoti i Ushtrive:

“Ja, do t’i shkrij, në provë do t’i vë;

ç’mund të bëj tjetër

për të bi’në e popullit tim?

⁷ Sh’gjetë plaguese gjuha e tyre;

e në gojë fjala mashtruese:

me gojë mikut i uron paqe,

kurse fshehtas i vë pritën.

⁸ Të mos i ndëshkoj për punë të tilla,

‑ është fjala e Zotit ‑

mbi një popull siç është ky

a thua s’duhet të hakmerrem?”

Vajtim mbi Sionin

⁹ Do të vajtoj, do t’i qaj malet,

gjëmë e vaj mbi kullota të bjeshkëve,

që u dogjën e u bënë shkrumb!

Nëpër to s’kalon njeri,

blegërimë grigjash më s’dëgjohet.

Shpendët e qiellit e bagëtitë

të gjitha ikën, të gjitha u zhdukën!

¹⁰ Jerusalemin do ta shndërroj

në rrënojë gurësh, në strofull çakejsh;

të Judës qytetet në shkretëtirë

pse askush në to s’do të banojë!

¹¹ Kush është i urtë këtë ta kuptojë?

Kujt t’ia zb’lojë goja e Zotit

që të lajmërojë kështu:

Përse vendi u shkretua,

është bërë shkrumb porsi shkretëtira

nëpër të cilën askush s’kalon?

¹² Atëherë tha Zoti: “Është kështu pse e kanë lënë Ligjin tim, që ua kam dhënë, nuk e dëgjuan zërin tim dhe nuk ecën sipas tij, ¹³ por shkuan pas dashakeqësisë së zemrës së vet dhe ndoqën baalët, për të cilët i mësuan etërit e tyre.” ¹⁴ Prandaj, kështu thotë Zoti i Ushtrive, Hyji i Izraelit: “Ja, unë do ta ushqej këtë popull me mendër dhe do t’i jap të pijë ujë të helmuar. ¹⁵ Do t’i shpërndaj ndër popuj që nuk i njohën as ata as etërit e tyre e do ta dërgoj shpatën pas tyre deri që t’u shuhet fara.”

¹⁶ Kështu thotë Zoti i Ushtrive:

“Kujdes! Thirrni vajtoret!

Le të vijnë!

Thirrni ato më të dijshmet!

Le të shpejtojnë!

¹⁷ Le të shpejtojnë,

le t’ia nisin mbi ne vajtimit:

që sytë tanë të derdhin lot,

ujë të rrjedhin qepallat tona!”

¹⁸ Po, nga Sioni jehon vajtimi:

“Heu, si u shkretuam, u mb’luam me turp!

U shtrënguam vendin ta lëmë,

t’i braktisim vatrat tona!”

¹⁹ Dëgjojeni, o gra, fjalën e Zotit,

veshët tuaj ta ndiejnë mirë

fjalën që del prej gojës së tij.

Bijat tuaja të vajtojnë mësojini,

njëra-tjetrës këtë vajtim:

²⁰ “Për dritaresh na hyri vdekja,

depërtoi në shtëpitë tona,

i kositi fëmijët n’për rrugë

e djelmoshat nëpër tregje.”

²¹ Thuaj! Kështu thotë Zoti:

“Kufoma njerëzish do të bien

porsi plehu përmbi ara,

porsi dujt pas korrtarit

e askush nuk i mbledh.”

Urtia e vërtetë

²² Kështu thotë Zoti:

“Mos të mburret i urti me mençuri të vet,

as trimi mos të mburret më trimërinë e vet,

as pasaniku mos të mburret me pasurinë e vet;

²³ por kush mburret me këtë le të mburret:

se ka dije për të më njohur mua,

se jam Zoti që bën mirësi,

zbaton të drejtën e drejtësinë në tokë,

se këto janë gjërat që më pëlqejnë

‑ është fjala e Zotit.

Shpresë e kotë në rrethprerje

²⁴ Ja, po vijnë ditët ‑ është fjala e Zotit ‑ kur do t’i ndëshkoj të gjithë ata që janë të rrethprerë në trup: ²⁵ egjiptianët, judenjtë, edomët, bijtë e Amonit, moabët e të gjithë ata që i qethin tëmthat e kokës, që banojnë në shkretëtirë, sepse të gjithë këta janë të parrethprerë, kurse mbarë shtëpia e Izraelit janë të parrethprerë në zemër.

Kapitujt