Kapitujt

Jeremia: 3. Kthimi

3

¹ Nëse një burrë e ndan gruan e vet

dhe kjo, duke u larguar prej tij,

martohet me një burrë tjetër,

a ka të drejtë të kthehet përsëri tek ai?

Vallë, a nuk është e përdhosur

dhe e fëlliqur ajo tokë?

E ti që u fëlliqe me dashnorë të shumtë,

vallë a ke fytyrë të kthehesh tek unë?,

‑ thotë Zoti.

² Lartësoji sytë e tu drejt kodrash e shih:

a ka ndonjë vend ku nuk fëlligështove?

Rrije në udhë duke i pritur

porsi arabi në shkretëtirë.

Ti e përdhose vendin

më fëlligështinë e fajësinë tënde.

³ Këndej dhe shirat u ndaluan

dhe as të vjeshtës më nuk ranë.

Balli yt ballë lavireje,

as të skuqesh ti nuk dite!

⁴ E tashti vallë a s’më thërret: ‘Ati im!

ti je prijësi i rinisë sime!

⁵ A gjithmonë do të jetë i hidhur?

Zemërimi yt prapë do të qëndrojë?’

Ti kështu flet edhe vazhdon

ta bësh të keqen dhe e tepron.”

Izraeli i veriut i grishur për t’u kthyer

⁶ Në ditët e mbretit Jozi Zoti më tha: “A pe se ç’bëri Felëshuesja ‑ Izrael? Vetë shkoi mbi çdo mal të lartë e nën çdo dru të gjelbër bëri fëlligështi. ⁷ Unë mendoja: ‘Pasi t’i ketë bërë të gjitha këto, do të kthehet tek unë’; por ajo nuk u kthye. Pa Juda, motra e saj e pabesë. ⁸ Pa edhe se për shkak se bëri fëlligështi Felëshuesja Izrael, unë e lëshova dhe ia dhashë letërlëshimin dhe aspak s’u tremb e pabesa Judë, motra e saj, por shkoi e u bë lavire edhe ajo. ⁹ Kështu me lavirësinë e saj të paturpshme e përdhosi vendin dhe e theu kurorën me gurë e me dru. ¹⁰ E pas të gjitha këtyre, nuk m’u kthye e pabesa motra e saj, Juda, me gjithë zemrën e vet, por me rrena”, thotë Zoti.

¹¹ E Zoti më tha: Felëshuesja ‑ Izrael, në krahasim me të Pabesën Judë, u dëftua më e drejtë. ¹² Shko e klithi me zë të lartë këto fjalë në drejtim të Veriut! Thuaj:

Kthehu, Felëshuesja ‑ Izrael, thotë Zoti,

dhe nuk do ta kthej fytyrën time prej jush,

sepse unë jam i mëshirshëm,

‑ thotë Zoti,

e nuk do ta mbaj hidhërimin përgjithmonë.

¹³ Por pranoje fajësinë tënde,

sepse u çove kundër Zotit, Hyjit tënd,

u ende ndër të huaj

nën çdo dru të gjelbër

e zërin tim nuk e dëgjove,

‑ thotë Zoti.

Populli mesianik në Sion

¹⁴ Kthehuni, o bij që u ngritët kundër meje, ‑ thotë Zoti ‑ sepse unë jam Zoti juaj. Do t’ju marr nga një prej çdo qyteti e nga dy prej çdo barku e do t’ju shpie në Sion. ¹⁵ Unë do t’ju jap barinj sipas zemrës sime e do t’ju udhëheqin me dije e urti. ¹⁶ Kur pastaj të shumoheni e të jeni shtuar në vend, ndër ato ditë ‑ thotë Zoti ‑ më nuk do të thuhet: ‘Arka e Besëlidhjes së Zotit’, askush nuk do të mendojë për të, as s’do t’u bjerë ndër mend për të, as s’do të kërkohet, as s’do të ripunohet më. ¹⁷ Në atë kohë Jerusalemi do të quhet: ‘Froni i Zotit’; të gjithë popujt, atje, në Jerusalem, do të bashkohen në emër të Zotit, dhe më nuk do të jetojnë sipas pabesisë së zemrës së tyre tejet të prishur.

¹⁸ Në ato ditë shtëpia e Judës do të shkojë në shtëpinë e Izraelit dhe, së bashku, do të vijnë nga toka e Veriut në tokën që ua dhashë për trashëgim etërve tuaj.

Vazhdim i këngës mbi kthimin

¹⁹ E unë thashë:

Oh, sa do t’doja të të numëroja ndër bij

e ta jepja tokën e dëshirueshme,

trashëgimin, margaritarin më të bukur ndër popuj!

Mendoja: Atë do të më quani

dhe s’do të pushoni së ardhuri pas meje.

²⁰ Por, siç e përbuz gruaja dashnorin e vet,

po ashtu më përbuzët mua, shtëpia e Izraelit!

‑ thotë Zoti.

²¹ Dëgjo! Përmbi kodra u dëgjua një zë:

vaji e dënesjet e bijve të Izraelit,

sepse e lanë rrugën e vet,

harruan Zotin, Hyjin e vet.

²² “Kthehuni, o bij, që ma kthyet shpinën,

se unë dua t’i shëroj kryengritjet tuaja!”

‑ Ja, ne po vijmë te ti,

sepse ti je Zoti, Hyji ynë!

²³ Vërtet, të rreme ishin kodrat

po ashtu edhe zhurmat në male!

Njëmend në Zotin, Hyjin tonë,

Izreali e gjen shpëtimin!

²⁴ E përlau Turpi mundin e etërve tanë

që nga rinia jonë,

grigjat e loritë e tyre,

bijtë e bijat e tyre.

²⁵ Le të mbështillemi me turpin tonë

le të na mbulojë turpi ynë,

pse mëkatuam

kundër Zotit, Hyjit tonë,

ne edhe etërit tanë

prej rinisë e deri më sot

e s’e dëgjuam zërin e Zotit, Hyjit tonë!

Kapitujt