Kapitujt

Ezekieli: 7. Mbarimi i afërt

¹ Atëherë më qe drejtuar kjo fjalë e Zotit: ² ”Ti, biri i njeriut, thuaj: Kështu i thotë Zoti Hyj tokës së Izraelit: E pat! Erdhi fundi mbi katër anët e botës! ³ Tashti edhe ty të erdhi fundi: furinë time mbi ty do ta zbraz, do të të dënoj sipas sjelljeve të tua, mbi ty do t’i hedh të gjitha turpësitë e tua. ⁴ Syri im s’do të ketë dhimbje për ty, nuk do të ketë mëshirë, por do të kërkoj përgjegjësi për sjelljen tënde e veprat e neveritshme të tuat do të mbesin në ty dhe ju do ta dini se unë jam Zoti.

⁵ Kështu thotë Zoti Hyj: Ja, po vjen një fatkeqësi mbi fatkeqësi! ⁶ Po vjen sosja, erdhi sosja! Rri zgjuar kundër teje, ja ia behu ! ⁷ Të erdhi e zezëdita, o banuesi i tokës! Erdhi koha, afër është dita e trishtimit e jo e haresë ndër male! ⁸ Tashti, edhe pak, e do ta zbraz mbi ty furinë time, do ta çoj në vend zemërimit tim kundër teje, do të të dënoj sipas sjelljeve të tua e mbi ty do t’i hedh të gjitha fajësitë e tua! ⁹ Syri im s’do të ketë dhimbje as s’do të kem mëshirë, madje do të kërkoj llogari për sjelljet e tua e turpësitë e tua do të mbeten në ty e do ta dini se unë jam Zoti që godet.

¹⁰ Ja, dita! Ja po vjen dita! U nis e zezëdita, lulëzoi padrejtësia, mbiu krenaria! ¹¹ Në këmbë është dhuna për ta ndëshkuar paudhësinë: asgjë s’mbetet prej tyre, asgjë nga shkëlqimi i tyre, asgjë prej bubullimës së tyre, ndër ta më s’do të ketë qetësi! ¹² Erdhi koha, u afrua dita: kush blen, të mos gëzohet, kush shet, të mos ankohet, sepse hidhërimi po zbrazet mbi mbarë madhështinë e saj. ¹³ Sepse, ai që shiti, s’do të rikthejë më çka shiti derisa të jetë gjallë, sepse pamja e madhështisë së saj nuk do të hiqet dalë dhe askush s’do ta bëjë më të fortë jetën e vet në saje të fajësisë.

¹⁴ Bini borisë, le të jetë gjithçka gati, por s’ka kush të dalë në luftë: sepse mbi kokë i rri zemërimi im mbarë madhështisë së saj!

Mëkatet e Izraelit

¹⁵ Përjashta ‑ shpata, përbrenda ‑ murtaja e uria! Kush është në fushë, do të vdesë nga shpata, kush është në qytet, do ta përpijë uria e murtaja. ¹⁶ Prej tyre do të shpëtojnë ata që do të ikin, por ata do të jenë në male porsi pëllumbat e luginave në pikëllim: të gjithë do të sharrojnë në fajësinë e vet.

¹⁷ Të gjitha duart pa fuqi do të mbesin,

të gjithë gjunjët s’do të bajnë më se ujët.

¹⁸ Me grathore të gjithë do të ngjeshen,

tmerri të gjithë do t’i pushtojë.

Do të bjerë turpi mbi çdo fytyrë,

do të shoget koka e të gjithëve.

¹⁹ Argjendin e vet në udhë do ta hedhin,

ndotje ari do t’u bëhet.

S’do t’i shpëtojnë argjendi e ari i tyre

ditën e zemërimit të Zotit,

me të urinë nuk do ta shuajnë,

barkun e vet nuk do ta mbushin,

pse u bë shkaku i fajësisë së tyre.

²⁰ Argjendet e tyre të bukura

i shndërruan në turpësi:

punuan me to idhujt e vet,

pikturat e veta të ndyra,

ja, përse në iri ua ktheva.

²¹ Do ta jap të huajve për plaçkë,

të patenzonëve të tokës për pre,

ata do ta përdhunojnë.

²² Larg prej tyre faqen do ta kthej,

do të dhunohet visari im i fshehtë;

plaçkitësit në të do të hyjnë

e do ta përdhujnë;

²³ vargje me të do të punojnë,

sepse vendi është plot me vrasje,

qyteti është plot fajësi.

²⁴ Lumin e popujve në të do të sjell,

shtëpitë e tyre do t’i zotërojnë,

do ta zhduk madhështinë e forcës së tyre,

shenjtëroret do t’ua dhunojnë.

²⁵ Kur të vijë ngushtica do të kërkojnë paqen,

por paqe nuk do të ketë!

²⁶ Fatkeqësi mbi fakteqësi do të vijë,

kushtrimi s’do të presë kushtrimin;

prej profetit do të kërkojnë përgjigje,

priftërinjtë mësimin do ta harrojnë

edhe pleqve do t’u mungojë këshilla.

²⁷ Mbreti do të jetë në zi,

princin tmerri do ta mb’lojë,

popullit vendas duart do t’i dridhen;

me ta do të sillem sipas sjelljes së tyre,

do t’i gjykoj sipas gjyqeve të tyre

e ta dinë se unë jam Zoti.”

Kapitujt