Kapitujt

Ezekieli: 3. bijve të Izraelit

¹ Ai më tha: “Biri i njeriut, haje ç’të është vënë përpara! Haje këtë rrotull dhe nisu e folu bijve të Izraelit!”

² Unë e hapa gojën, ai më bëri ta ha rrotullën ³ e më tha: “Biri i njeriut, ushqehu dhe ngihu me këtë vëllim që unë po ta jap.” Unë e hëngra dhe për gojën time qe i ëmbël si mjalti.

⁴ Atëherë më tha: “Biri i njeriut, shko te shtëpia e Izraelit dhe thuaju fjalët e mia. ⁵ Nuk po dërgohesh te një popull me të folur të pakuptueshëm e me gjuhë të panjohur, po dërgohesh te shtëpia e Izraelit; ⁶ s’po të dërgoj ndër popuj të mëdhenj me të folur të pakuptueshëm e me gjuhë të panjohur, të cilëve nuk do të ishe në gjendje t’ua kuptoje të folurit; po të dërgoheshe edhe ndër ta, ata do të të dëgjonin! ⁷ Por shtëpia e Izraelit nuk do të të dëgjojë, sepse nuk duan të më dëgjojnë mua, sepse mbarë shtëpia e Izraelit është kokëfortë e zemërgur. ⁸ Shko: unë po e bëj fytyrën tënde më të fortë se fytyrën e tyre e ballin tënd më të ngurtë se ballin e tyre; ⁹ porsi diamant, më të fortë se gurgacën po e bëj fytyrën tënde: mos i druaj as mos ia ki frikën fytyrës së tyre, sepse janë shtëpi mëkatarësh!”

¹⁰ E shtoi: “Biri i njeriut, të gjitha fjalët që po t’i them, pranoji në zemër e dëgjoji me veshë! ¹¹ Shko te të mërguarit, njerëzit e popullit tënd, fol me ta e thuaju: Kështu thotë Zoti Hyj, si të dëgjojnë si të mos dëgjojnë.”

¹² Ndërkaq shpirti më ngriti lart e pas meje dëgjova ushtimën e një krisme të madhe ndërsa po çohej lart nga vendi i vet lavdia e Zotit: ¹³ ishte ushtima e krahëve të gjallesave që rraheshin njëri për tjetrin, rropama e rrotëve që ndiqnin gjallesat, zëri i një potere të madhe!

¹⁴ Atëherë një shpirt më ngriti e më mori; shkoja me zemër plot trishtim e hidhërim: sepse dora e Zotit ishte mbi mua e rëndë. ¹⁵ Dhe ia beha ndër të mërguarit, në Telabib, ndër ata që banonin bri lumit Kobar, zura vend atje ku ata banonin, ndenja mes tyre atje për shtatë ditë porsi i shituar zanash.

Profeti porsi rojtar

¹⁶ Si kaluan këto shtatë ditë, më qe drejtuar kjo fjalë e Zotit: ¹⁷ “Biri i njeriut, të kam bërë rojën e shtëpisë së Izraelit. Kur ta dëgjosh një fjalë prej gojës sime, duhet t’i vësh në dijeni nga ana ime. ¹⁸ Nëse unë i them keqbërësit: ‘Ti do të vdesësh!’, e ti nuk e njofton e nuk i flet që të kthehet nga udha e tij e mbrapshtë e të jetojë, keqbërësi do të vdesë për shkak të keqbërësisë së vet, por unë do ta kërkoj gjakun e tij prej teje. ¹⁹ Por, në qoftë se ti do ta qortosh keqbërësin e ai nuk do të kthehet prej paudhësisë së vet dhe nga sjellja e tij e mbrapshtë, ai vetë do të vdesë në mbrapshtinë e vet, porse ti do ta shpëtosh jetën tënde. ²⁰ Kështu edhe, nëse i drejti e lë drejtësinë e vet dhe bën mëkat, unë do t’i vë lakun dhe do të vdesë pse ti nuk e qortove: do të vdesë për shkak të mëkatit të vet dhe s’do t’i merren parasysh veprat e drejtësisë që ka bërë; porse gjakun e tij do ta kërkoj prej teje. ²¹ Por, në qoftë se ti do ta qortosh të drejtin që të mos mëkatojë, dhe ai s’do të mëkatojë, ai do të jetojë pse ti e qortove, kurse ti e shpëtove jetën tënde.”

I. PARA RRETHIMIT TË JERUSALEMIT

Ezekieli bëhet i pagojë

²² Atëherë ra mbi mua dora e Zotit e Zoti më tha: “Çohu e shko në luginë; atje dua të flas me ty.” ²³ U ngrita e shkova në luginë dhe, ja, aty qëndronte lavdia e Zotit porsi lavdia që e pashë në brigjet e lumit Kobar, dhe rashë me fytyrë përdhe. ²⁴ Në mua depërtoi një shpirt, më ngriti në këmbë dhe më tha: “Shko e mbyllu në shtëpinë tënde. ²⁵ Biri i njeriut, mbi ty do të vihen litarë, me ta do të të lidhin e nuk do të dalësh mes njerëzve. ²⁶ Unë do ta ngjes gjuhën tënde për qiellëz e do të mbetesh i pagojë dhe do të pushosh së qortuari, sepse është shtëpi mëkatare. ²⁷ Por, kur unë kam për të folur me ty, do ta zhdërvjell gjuhën dhe ti atëherë thuaju: Kështu thotë Zoti Hyj. Kush të dëgjojë, le të dëgjojë, e kush të mos dëgjojë, le të mos dëgjojë, sepse janë pjellë e keqe.”

Kapitujt