Kapitujt

Zanafilla: 50. Salikimet e Jakobit

¹ Jozefi ra mbi fytyrën e të atit, e qante dhe e puthte. ² Atëherë u urdhëroi mjekëve që i kishte në shërbim ta balsamojnë të atin. ³ Ata, në të kryer të urdhrit, kaluan dyzet ditë: kaq në të vërtetë zgjat balsamimi i kufomave. Egjipti e qau shtatëdhjetë ditë.

⁴ Si kaloi koha e vajtimit, Jozefi foli me familjen e faraonit: “Nëse kam gjetur hir para syve tuaj, m’i thoni faraonit, ⁵ se im atë më përbeu: ‘Ja po vdes: më varros në varrin tim që e hapa për vete në dheun e Kanaanit’, të më lejojë të shkoj ta varros tim atë e do të kthehem”. ⁶ Faraoni i tha: “Shko e varrose babain sikurse të përbeu”.

⁷ Jozefi shkoi e me të shkuan edhe të gjithë shërbëtorët e faraonit, paranikët e shtëpisë së tij, të gjithë paranikët e dheut të Egjiptit, ⁸ mbarë familja e Jozefit me vëllezërit e tij, pa fëmijë, grigjë e lori, që i lanë në krahinën Gesen. ⁹ Në këtë përcjellje përmortore pati karroca e kuaj dhe u bë një turmë jo aq e vogël. ¹⁰ Kur erdhën në Gorenhaatad (d. m. th. Lëmi i ferrave), që është përtej Jordanit, aty kremtuan salikimet dhe bënë një gjëmë të madhe e të thekshme për shtatë ditë. ¹¹ Kur e panë këtë gjë banorët e Kanaanit, thanë: “Qenka ky vaj i madh për egjiptianët”! Prandaj edhe ai vend u quajt Abelmesraim (d. m. th. Vajtimi i Egjiptit).

¹² Bijtë e Jakobit bënë siç u qe urdhëruar. ¹³ E çuan në dheun e Kanaanit dhe e varrosën në shpellën e Makpelës, që e pati blerë Abrahami bashkë me arë për pronë varrezash prej Efron Heteut; përballë Mambresë. ¹⁴ Atëherë Jozefi u kthye në Egjipt bashkë me vëllezërit e vet dhe me tërë përcjelljen, pasi e varrosën të atin.

Prej vdekjes së Jakobit deri në vdekje të Jozefit

¹⁵ Pasi u vdiq baba vëllezërit e Jozefit filluan të tremben dhe i thanë njëri ‑ tjetrit: “Që të mos i kujtohet rastësisht padrejtësia që e pësoi dhe të na e kthejë gjithë të keqen që ia bëmë”, ¹⁶ dërguan t’i thonë: “Yt atë na urdhëroi, para se të vdiste, ¹⁷ që t’i themi këto fjalë të tija: ‘Po të lutemi ta harrosh kobin e vëllezërve të tu, fajin dhe mëkatin e tyre, që e bënë kundër teje’. Po edhe ne po të lutemi, që shërbëtorëve të Hyjit të atit tënd t’ua falësh këtë vepër të zezë”. Kur i dëgjoi këto, Jozefi ia plasi vajit. ¹⁸ Erdhën tek ai vëllezërit e tij dhe, kryeulur përdhe, i thanë: “Jemi skllevërit e tu”. ¹⁹ Ai u përgjigj: “Mos kini frikë! Vallë, a mund t’i kundërshtojmë vullnetit të Hyjit? ²⁰ Ju njëmend ma menduat të keqen, por Hyji e ktheu atë në të mirë që të më lartësojë, si po shihni se ndodhi me të vërtetë, dhe për të shpëtuar një popull të madh. ²¹ Mos druani! Unë do të kujdesem për ju dhe për fëmijët tuaj”. Dhe i ngushëlloi me fjalë të ëmbla e të buta.

²² Jozefi banoi në Egjipt me mbarë familjen e tij dhe familjen e t’et. Jetoi njëqind e dhjetë vjet ²³ dhe i mbërriti bijtë e Efraimit deri në të tretin brez. Po edhe bijtë e Mahirit, birit të Manaseut, lindën në prehrin e Jozefit.

²⁴ Pas këtyre ngjarjeve, Jozefi u tha vëllezërve: “Pas vdekjes sime Hyji do të vijë me siguri t’ju vizitojë dhe do t’ju mundësojë të dilni prej ketij dheu e të shkoni në dheun që ua premtoi me betim Abrahamit, Izakut e Jakobit.” ²⁵ Pasi i përbeu ata dhe u tha: “Hyji do t’ju vijë përnjëmend në takim... atëherë m’i merrni me vete eshtrat prej këtij vendi”, ²⁶ e vdiq. I kishte mbushur njëqind e dhjetë vjet jete. Trupi i tij qe balsamuar dhe vendosur në një sarkofag në Egjipt.

Kapitujt