Kapitujt

Zanafilla: 43. Bijtë e Jakobit bashkë me Beniaminin shkojnë përsëri në Egjipt

¹ Ndërkaq uria e ndrydhte shumë rëndë mbarë tokën. ² Kur u mbaruan ushqimet që i kishin sjellë prej Egjiptit, Jakobi u tha të bijve: “Kthehuni dhe na bleni pak ushqime”. ³ Juda iu përgjigj: “Ai njeri na tha fare qartë: ‘Nuk guxoni të më dilni para syve, po qe se nuk e sillni me vete edhe vëllanë tuaj më të vogël’. ⁴ Nëse, je pra, i mendimit që vëllai ynë të niset me ne, do të shkojmë të blejmë ushqimet e domosdoshme për ty. ⁵ Por, nëse nuk e lëshon, nuk do të shkojmë atje, sepse ai njeri ‑ si thamë shpesh herë ‑ na u kërcënua: “Nuk guxoni të më dilni para syve nëse vëllai juaj më i vogël s’do të jetë me ju”.

⁶ Atëherë Izraeli u tha: “Po pse ma bëtë këtë të zezë që i treguat se keni edhe një vëlla tjetër”? ⁷ Ata i përgjigjën: “Ai njeri na pyeti me radhë për ne dhe për familjen tonë: a është baba gjallë, a kemi vëlla tjetër? Ne na u desh t’i përgjigjemi sipas pyetjeve që na bëri. Vallë a mund të na e merrte mendja se do të thotë: Silleni me vete vëllanë tuaj më të vogël”?

⁸ Edhe Juda i tha t’et, Izraelit: “Lëshoje djalin me mua. Të çohemi e të nisemi që të mund të mbesim gjallë e të mos vdesim ne e ti e fëmijët tanë. ⁹ Unë jam dorëzanë për djalin: lype prej dorës sime! Nëse nuk do ta sjell dhe nuk do ta kthej te ti, unë do të jem fajtor ndaj teje për gjithë jetën. ¹⁰ Paj , po të mos e kishim shtyrë udhëtimin aq, tani do të ishim kthyer për herë të dytë”.

¹¹ Prandaj, Izraeli, baba i tyre, u tha: “Nëse nuk bën assesi ndryshe, bëni siç doni. Merrni e shtini në thasë frytet më të zgjedhura të këtij dheu dhe çojani atij njeriu dhuratë: pak rrëshinë, mjaltë, balsam, erëra të mira, lajthia e bajame. ¹² Po edhe paratë, merrni me vete dy fish më shumë, edhe ato që i gjetët në grykë të thasëve, ktheni se ndoshta kanë bërë ashtu prej gabimit. ¹³ Merreni edhe vëllanë tuaj dhe shkoni tek ai njeri. ¹⁴ Hyji im i gjithëpushtetshëm e zbuttë me ju atë njeri dhe e lëshoftë me ju vëllanë tuaj që e mban në burg, po edhe këtë, Beniaminin. E unë, nëse duhet të mbetem pa djem, s’kam ç’të bëj”.

Takimi te Jozefi

¹⁵ Këta, pra, morën Beniaminin, dhuratat dhe edhe një herë aq para e u ulën poshtë në Egjipt. I dolën para Jozefit. ¹⁶ Ai kur i pa ata dhe Beniaminin me ta, i urdhëroi kujdestarit të shtëpisë së vet: “Futi këta njerëz në shtëpi dhe therre një bagëti dhe bëje bukën gati, sepse këta njerëz do ta hanë sot me mua drekën”. ¹⁷ Shërbëtori bëri siç i qe urdhëruar, i futi njerëzit në shtëpinë e Jozefit.

¹⁸ Këtu këta u trembën dhe i thanë njëri ‑ tjëtrit: “Për shkak të parave që më parë i morëm në thasët tanë na sollën këtu mbrenda që të sulen në ne dhe të na bëjnë skllevër ne dhe gomarët tanë”. ¹⁹ Për këtë arsye mu në hyrje të shtëpisë iu afruan kujdestarit të shtëpisë ²⁰ dhe i thanë: “Po të lutemi, zotëri, na e dëgjo një fjalë! Ne kemi qenë edhe më parë këtu për të blerë ushqime. ²¹ Por, pasi i blemë, kur arritëm në bujtinore, i hapëm thasët dhe në grykën e tyre i gjetëm paratë. Tani e sollëm po atë peshë të tyre. ²² Ne veç, sollëm edhe para të tjera për të blerë çka kemi nevojë. Nuk e dimë kush i futi paratë në thasët tanë”.

²³ Por, ai u përgjigj: “Paqja me ju, mos kini frikë! Hyji juaj e Hyji i atit tuaj ju dhuroi thesare në thasët tuaj; paratë tuaja unë i kam arsyetuar”. Pastaj e solli te ta edhe Simonin. ²⁴ Si i futi në shtëpi, u solli ujë dhe i lanë këmbët. Ai u qiti të hanë edhe gomarëve të tyre. ²⁵ Duke pritur të vijë Jozefi ata i bënin gati dhuratat, sepse e kishin marrë vesh se aty do të hanin drekën.

²⁶ Kur, pra, Jozefi hyri në shtëpinë e vet, këta ia paraqitën dhuratat që i mbanin në duar dhe i bënë nderim duke u përkulur me fytyrë përdhe. ²⁷ Po edhe ai, duke ua kthyer me njerëzi përshëndetjet e tyre, i pyeti: “A është mirë ati juaj i moshuar, për të cilin më keni folur? A është gjallë”? ²⁸ Ata i përgjigjën: “Shërbëtorit yt, baba ynë, është shëndosh, është ende gjallë”. Dhe u përkulën në shenjë nderimi.

²⁹ Jozefi i çoi sytë dhe pa Beniaminin, vëllanë e vet, birin e nënës së vet, e tha: “A është ky vëllai juaj i vogël, për të cilin më keni folur”? Dhe vazhdoi: “Perëndia ‑ tha ‑ biri im, pastë mëshirë për ty”! ³⁰ Dhe shpejtoi të dalë përjashta, sepse zemra iu trazua nga malli i madh për vëllanë e vet. E pa se po i shpërthenin lotët, hyri në një dhomë e u shkreh në vaj.

³¹ Pasi i lau faqet, doli prej dhomës, u kthye përsëri e, duke e shtrënguar veten, urdhëroi: “Sillni të hamë”! ³² Pasi u sollën në tryezë, veçmas Jozefit e veçmas vëllezërve, po ashtu veçmas edhe egjiptianëve që s’hanë bashkë me hebrenj, për ta do të ishte një shenjtdhunim nje gosti e tillë. ³³ U ulën në tryezë pranë tij prej të parëlindurit deri te më i riu, secili sipas moshës së vet, e kishin mbetur shtang nga habia. ³⁴ Jozefi urdhëroi t’u çohen pjesët e ushqimit prej tryezës së vet, por pjesa e Beniaminit ishte pesë herë më e madhe se ajo e të tjerëve. Pinë bashkë me të deri që u bënë në qejf.

Kapitujt