Kapitujt

Zanafilla: 29. Jakobi arrin te Labani

¹ Atëherë Jakobi mori rrugën dhe shkoi në dheun e bijve të Lindjes. ² Në fushë pa një pus dhe tri grigja delesh në mriz rreth tij, sepse prej tij pinin delet dhe grykën e kishte të mbyllur me një gur të madh. ³ Ishte zakon që, kur të mblidheshin të gjitha delet, të hiqej guri dhe, pasi ta shuanin etjen grigjat, guri të vihej përsëri në grykën e pusit.

⁴ Jakobi u tha barinjve: “Prej nga jeni, vëllezër”? Ata i përgjigjën: “Prej Karranit”. ⁵ I pyeti: “A mos e njihni Labanin, birin e Nahorit”? I thanë: “E njohim”. ⁶ “A është shëndosh?”, u tha. “Mirë është ‑ i thanë ‑ dhe, ja, Rakela, bija e tij po vjen me grigjë”. ⁷ Tha: “Ka edhe shumë ditë dhe nuk është koha të bashkohen delet. Jepuni të pinë dhe ktheni në kullotë”! ⁸ Ata përgjigjën: “Nuk mundemi derisa të mblidhen të gjitha bagëtitë e ta heqim gurin prej grykës së pusit; atëherë do t’u japim ujë grigjave”.

⁹ Ata ende po flisnin me të, dhe ja, Rakela po vinte me delet e të atit. Ishte bareshë. ¹⁰ Kur Jakobi e pa Rakelën, bijën e Labanit, ungjit të vet, dhe delet e Labanit, ungjit të vuet, u afrua, e hoq gurin prej grykës së pusit ¹¹ dhe i dha ujë grigjës së Labanit, ungjit të vet. Atëherë Jakobi e përqafoi Rakelën dhe qau me zë të lartë. ¹² I tregoi se ishte vëllai babait të saj dhe biri i Rebekës. Ajo, duke nxituar, e lajmëroi të atin. ¹³ Ai, posa dëgjoi se kishte ardhur djali i motrës, Jakobi, vrapoi për t’i dalë para. E përqafoi dhe e mbuloi me të puthura dhe i priu në shtëpi të vet. Pasi i dëgjoi të gjitha ç’kishin ngjarë, ¹⁴ tha: “Vërtet qenke ashti dhe mishi im”!

Kështu qëndroi tek ai një muaj.

Dy martesat e Jakobit

¹⁵ Atëherë Labani i tha: “A thua pse je im vëlla do të më shërbesh falas? Më trego sa duhet të jetë shpërblimi yt”!

¹⁶ Labani kishte dy vajza. E madhja quhej Lia, kurse e vogla quhej Rakelë. ¹⁷ Lia i kishte sytë e sëmurë me gloq, kurse Rakela ishte e bukur dhe e pashme. ¹⁸ Jakobi e donte këtë dhe tha: “Do të të shërbej shtatë vjet për vajzën tënde të voglën, Rakelën”. ¹⁹ Labani u përgjigj: “Më mirë është ta jap ty se sa një njeriu tjetër. Rri me mua”!

²⁰ Kështu Jakobi shërbeu shtatë vjet për Rakelën. Iu duk si të ishin pak ditë prej dashurisë së madhe ndaj saj. ²¹ Atëherë Jakobi i tha Labanit: “Ma jep të fejuarën time, sepse u plotësua koha e dua të martohem”.

²² Labani i thirri në bukë të gjithë njerëzit e atij vendi dhe bëri dasmë. ²³ Kur u bë mbrëmje, Labani mori vajzën e vet Linë dhe ia dha Jakobit. Ky u bashkua me të. ²⁴ Labani ia dha vajzës shërbëtoren që quhej Zelfë.

Kur zbardhi drita... ç’të shohësh? Ishte Lia!

²⁵ Jakobi i tha vjehrrit të vet: “Çfarë më bëre kështu? A nuk të shërbeva për Rakelën? Përse më gënjeve”? ²⁶ Labani iu përgjigj:

“Ndër ne nuk ështe zakon ta martojmë vajzën e vogël para të madhes. ²⁷ Le të kalojë kjo javë dasme dhe do ta jap edhe tjetrën si shpërblim për shërbim që do të më bësh për shtatë vjet të tjera”.

²⁸ Jakobi pranoi dhe, pasi kaloi java e dasmës, Labani ia dha edhe vajzën tjetër, Rakelën, për grua. ²⁹ Kësaj ia dha për shërbëtore Bilhën. ³⁰ Jakobi u martua edhe me Rakelën dhe e deshi më shumë se Linë. I shërbeu Labanit edhe shtatë vjet të tjera.

Bijtë e Jakobit

³¹ Zoti duke parë se Jakobi e përbuzte Linë, atë e bëri të pëlleshme, kurse Rakelën beronjë. ³² Lia mbeti në e rëndë dhe lindi djalin, të cilit ia dhanë emrin Ruben, sepse thoshte: “Zoti e pa përvujtërinë time, tani do të më dojë burri im”.

³³ Ngjizi përsëri dhe lindi djalin e tha: “Ndjeu Zoti se isha e lënë pas dore dhe ma dhuroi edhe këtë djalë”. Ia ngjiti emrin Simon.

³⁴ Mbeti edhe të tretën herë shtatzënë dhe lindi edhe një djalë e tha: “Ketë herë burri im do të kthehet kah unë, sepse i linda tre djem”, prandaj e quajti Levi.

³⁵ Ngjizi edhe të katërtën herë dhe lumnoi një djalë e tha: “Këtë herë do t’i jap lavdi Zotit”! Për këtë arsye e quajti Judë. Dhe pushoi të lindë.

Kapitujt