Kapitujt

Zanafilla: 25. Pasardhësia e Ceturës

¹ Abrahami mori edhe një grua tjetër që quhej Ceturë. ² Prej saj i lindën Zamrani, Jeksani, Madani, Madiani, Jezboku dhe Suehu. ³ Jeksanit i lindën Sabai dhe Dadani. Bijtë e Dadanit qenë Asurimi, Latusimi dhe Loomimi. ⁴ Kurse Madianit i lindën Efai, Oferi, Henoku, Abidai dhe Eldaai. Të gjithë këta ishin bijtë e Ceturës.

⁵ Abrahami ia dha Izakut gjithë pasurinë e vet. ⁶ Bijve të shemrave të veta u dha dhurata dhe i ndau prej djalit të vet Izakut dhe, ndërsa ishte ende gjallë, i dërgoi, larg prej Izakut, në krahinën e Lindjes.

Vdekja e Abrahamit

⁷ Abrahami jetoi njëqind e shtatëdhjetë e pesë vjet. ⁸ Atëherë Abrahami pushoi së jetuari, vdiq në pleqëri të lume, i moçëm e plot vjet, kur u bashkua me popullin e vet.

⁹ E varrosën Izaku dhe Ismaeli, bijtë e tij, në shpellën Makpela, që ështe në arën e Efronit, të birit të Seor Heteut, të krahinës Mambre, ¹⁰ që e pati blerë prej Hetenjve. Këtu u varrosën Abrahami dhe Sara, gruaja e tij.

¹¹ Pasi vdiq Abrahami, Zoti e bekoi Izakun, birin e tij, që kishte ngulur banesën te pusi Lahairoi.

Pasardhësia e Ismaelit

¹² Këta janë pasardhësit e Ismaelit, birit të Abrahamit, që i lindi nga Agara egjiptiane, shërbëtorja e Sarës. ¹³ Ja emrat e bijve të Ismaelit me emrat e tyre sipas rendit që lindën: i parëlinduri i Ismaelit Nabajoti, pastaj Cedari, Adbeeli, Mabsami,

¹⁴ Masmai edhe Dumai, Masai, ¹⁵ Hadadi, Temai, Jeturi, Nafisi dhe Cedmai. ¹⁶ Këta janë bijtë e Ismaelit dhe emrat e tyre sipas fshatrave dhe zemërimiave të tyre: dymbëdhjetë trungjet e të aq fiseve.

¹⁷ Ismaeli jetoi njëqind e tridhjetë e shtatë vjet. Pushoi së jetuari dhe vdiq e u bashkua me popullin e vet. ¹⁸ Ismaelitët banuan që prej Hevilës deri në Sur që ështe përballë Egjiptit, në drejtim te Asyrisë. Ishin venduar përballë vëllezërve të vet.

III. HISTORIA E IZAKUT DHE E JAKOBIT

Lindja e Ezaut dhe e Jakobit

¹⁹ Ja, historia e Izakut, birit të Abrahamit.

Abrahamit i lindi Izaku. ²⁰ Ky, kur kishte dyzet vjet, e mori për grua Rebekën, bijën e Batuelit Aramejas prej Padanaramit, motrën e Labanit Aramejas.

²¹ Izaku iu lut Zotit për gruan e vet, sepse ajo ishte beronjë. Zoti ia dëgjoi lutjen dhe Rebeka mbeti shtatzënë. ²²

Por, fëmijët e saj shkapateshin në kraharorin e saj. Ajo tha:

“Nese ështe kështu, pse të jetoj?” Shkoi të këshillojë Zotin. ²³ Ai iu përgjigj:

“Dy kombësi janë në kraharorin tënd

dhe dy popuj, të dalë prej kaharorit tënd, do të ndahen;

njëri popull do ta zotërojë popullin tjetër

dhe i madhi do t’i shërbejë të voglit.”

²⁴ E kur u krye koha e shtatëzënësisë, ja, në kraharorin e saj ishin binjakët. ²⁵ Ai që lindi i pari ishte i kuq dhe leshatak, porsi lahik leshi. Iu ngjit emri Ezau. Pastaj, duke lindur vëllai i tij, me dorë ia mbante thembrën Ezaut, prandaj ia ngjitën emrin Jakob.

²⁶ Izaku kishte gjashtëdhjetë vjet kur i lindën djemtë.

²⁷ Kur u rritën, Ezau u bë njeri shumë i aftë në gjah që qarkullonte shkretëtirën, kurse Jakobi ishte njeri i qetë që banonte nën tendë. ²⁸ Izaku e donte më shumë Ezaun, sepse i pëlqente të ushqehej me gjahun e tij, kurse Rebeka e donte më shumë Jakobin.

Ezau shet të drejtën e parëlindësisë

²⁹ Një herë Jakobi zjeu një haje. Këtij, kur Ezau u kthye nga fusha i lodhur, ³⁰ i tha: “Më jep prej këso haje të kuqe, sepse jam lodhur e këputur.” Për këtë arsye u quajt Edom. ³¹ Jakobi i tha: “Ma shit njëherë të drejtën e parëlindësisë sate.” ³² Ai u përgjigj: “Ja, po vdes! Çka më vlejnë të drejtat e parëlindësisë?” ³³ Jakobi i tha: “M’u përbe!” U përbe dhe e shiti të drejtën e parëlindësisë. ³⁴ Dhe, kështu, mori bukën dhe çorbë thjerre, hëngri dhe piu, u çua dhe shkoi duke mos qenë në kujdes pse i shiti të drejtat e parëlindësisë.

Kapitujt