Kapitujt

Zanafilla: 18. Të dukurit në Mambre

¹ Zoti iu duk Abrahamit te Qarret e Mambres, ndërsa po rrinte në derë të tendës. Ishte pika e zhegut. ² Si i çoi sytë përpjetë, i pa tre burra në këmbë pranë tij. Si i shikoi, vrapoi t’u dalë para prej derës së tendës dhe u përkul në nderim ³ e tha: “Imzot, nëse kam ndonjë farë rëndësie para syve të tu, mos kalo pa hyrë te shërbëtori yt. ⁴ Do t’ju sillet pak ujë dhe lani këmbët tuaja e pushoni nën hije të lëndës. ⁵ Po ju sjell një kafshore bukë që ta merrni veten para se të vazhdoni udhën. Po ju po i bini kah dera shërbëtorit tuaj”! Ata i thanë: “Bëj, pra, si the”!

⁶ Abrahami shpejtoi në tendë te Sara e i tha: “Shpejto e përziej tri masë të miellit më të mirë dhe na i bëj do kuleç”. ⁷ Ai vetë vrapoi në vathë dhe prej andej e nxori një viç të ri e të majmë dhe ia dha shërbëtorit. Ai e përgatiti me të shpejtë. ⁸ Mori edhe mazë, qumësht dhe viçin që e kishte pjekur dhe ua shtroi përpara, ndërsa ai vetë, derisa ata hanin, rrinte pranë tyre në këmbë nën lëndë.

⁹ Ata i thanë: “Ku është Sara, gruaja jote”? Ai u përgjigj: “Ja, është në tendë”! ¹⁰ Ai i tha: “Do të kthehem dhe do të vij te ti po në këtë kohë, dhe Sara, gruaja jote, do të ketë djalë”. Si e dëgjoi Sara, që ishte pas tij, te dera e tendës, u qesh. ¹¹ Ishin të dy të moçëm dhe në moshë të shkuar, dhe Sarës i ishin ndalur ato të grave. ¹² Ajo u qesh me vete dhe tha: “Pasi u vyshka dhe zotëria im u plak, a thua do të mundem ta kem dëshirimin”? ¹³ Zoti i tha Abrahamit: “Pse u qesh Sara dhe tha: ‘Po a thua njëmend do të lind unë plakusha’”? ¹⁴ Sepse, a ka gjë të pamundshme për Zotin? Do të kthehem, po në këtë kohë, te ti, dhe Sara do të ketë djalë. ¹⁵ Sara mohoi, e foli: “Nuk qesha!”, sepse u tremb. Ai ia priti: “Po, po qeshe”!

Ndërmjetësimi i Abrahamit

¹⁶ Njerëzit u çuan prej aty dhe e drejtuan shikimin kah Sodoma. Edhe Abrahami u nis me ta për t’i përcjellë. ¹⁷ E Zoti tha: “A thua duhet të fsheh nga Abrahami çka do të bëj? ¹⁸ Abrahami duhet të bëhet një popull i madh dhe i fuqishëm në të cilin do të jenë të bekuar të gjithë popujt e tokës”! ¹⁹ Unë e zgjodha Abrahamin që t’i mësojë bijtë e vet pas tij si dhe shtëpinë e vet ta ndjekin udhën e Zotit, të bëjnë gjithë ç’është e mirë, e drejtë dhe drejtësi; kështu që Zoti të bëjë gjithçka premtoi të bëjë për Abrahamin.

²⁰ Këndej edhe Zoti shtoi: “Ankimi kundër Sodomës e Gomorrës është i madh dhe mëkati i tyre është tepër i rëndë. ²¹ Unë duhet të zbres e të shoh a po veprojnë njëmend ashtu si po arrin ankimi deri tek unë. Do ta di a po a jo”!

²² Njerëzit u nisën prej andej drejt Sodomës, ndërsa Abrahami po qëndronte ende para Zotit. ²³ Iu afrua dhe tha. “Vërtet se bashkë me fajtorin do ta shfarosësh edhe të drejtin? ²⁴ Nëse në qytet do të jenë rastësisht pesëdhjetë të drejtë, vërtet do ta shfarosësh atë vend dhe nuk do ta falësh për shkak të atyre pesëdhjetë të drejtëve që do të jenë në të? ²⁵ Larg qoftë prej teje që ta shfarosësh të drejtin bashkë me të mbrapshtin? A do të barazosh të drejtin me fajtorin? Larg teje! A thua se Gjykatësi i mbarë botës nuk do ta shtjerë në veprim drejtësinë”,

²⁶ Zoti u përgjigj: “Nëse do t’i gjej në Sodomë pesëdhjetë të drejtë, brenda në qytet, për shkak të tyre do ta fal tërë qytetin”.

²⁷ Abrahami e mori përsëri fjalën: “Ja, unë po marr guxim të flas me Zotin tim, unë që jam hi e pluhur: ²⁸ po e zëmë se ndër ata pesëdhjetë të drejtë, do të jenë pesë më pak. A thua për shkak të atyre të pesëve do ta shfarosësh tërë qytetin”? Ai tha: “Nuk do ta shfaros nëse i gjej dyzet e pesë të drejtë”.

²⁹ Abrahami s’u durua e i tha: “Po qe se atje do të jenë vetëm dyzet”? ‑ Hyji u përgjigj: “Nuk do ta ndëshkoj për shkak të atyre dyzet të drejtëve”.

³⁰ Përsëri tha: “Nuk më hidhërohet Zoti im nëse flas: e po qe se, atje janë vetëm tridhjetë”. Ai tha: “Nuk do ta shfaros as nëse i gjej tridhjetë”.

³¹ “Ja, prapë, po marr guxim ‑ tha ‑ të flas me Zotin tim: po nëse, ndoshta, atje do të jenë vetëm njëzet”! Hyji i tha: “Nuk do ta shfaros për shkak të atyre të njëzetëve”. ³² “Po të lutem ‑ vazhdoi ‑ Imzoti nuk do të më hidhërohet, nëse flas vetëm edhe një herë: po qe se atje janë, ndoshta, vetëm dhjetë”! ‑ Zoti tha: “Unë nuk do ta shfaros për shkak të atyre të dhjetëve”.

³³ Zoti u largua pasi e kreu bisedën me Abrahamin. Abrahami u kthye në vend të vet.

Kapitujt