Kapitujt

Zanafilla: 3. Rënia

¹ Ndër të gjitha egërsirat e fushës që Zoti Hyj krijoi, gjarpri ishte më dinaku. Ky i tha gruas: “Vërtet, Hyji ju urdhëroi që të mos hani prej asnjë peme të kopshtit?”. ² Gruaja iu përgjigj: “Ne i hamë frutat e pemëve që janë në kopsht; ³ porse për frytin e pemës që është në mes të kopshtit, Hyji na urdhëroi të mos e hamë as të mos e prekim që të mos vdesim”. ⁴ Porse gjarpri i tha gruas: “Nuk do të vdisni assesi. ⁵ Madje Hyji e di se kurdo të hani prej saj, sytë tuaj do të hapen e do të bëheni porsi Hyji duke e njohur të mirën e të keqen”.

⁶ Atëherë gruaja pa se pema ishte e mirë për ta ngrënë dhe e bukur për t’u parë dhe pemë e dëshirueshme për të fituar dijen; gruaja mori prej frutit të saj dhe hëngri. Pastaj i dha edhe burrit të vet që ishte me të. Hëngri edhe ai. ⁷ Atëherë u hapën sytë të dyve. Kur panë se ishin lakuriq, gërshetuan gjethe fiqsh dhe bënë mbështjellës për vete.

⁸ Kur pastaj e dëgjuan zërin e Zotit Hyj që po shëtiste nëpër kopsht, në freskinë e pasditës, njeriu e gruaja e tij u fshehën para Zotit Hyj ndërmjet pemëve të kopshtit.

⁹ Zoti Hyj e thirri njeriun e i tha: “Ku je”? ¹⁰ Ky iu përgjigj: “Dëgjova zërin tënd në kopsht e u tremba, sepse jam lakuriq e u fsheha”. ¹¹ Ai i tha: “Kush të tregoi se je lakuriq? A mos hëngre frutat nga pema prej së cilës të kam urdhëruar të mos hash”? ¹² Njeriu u përgjigj: “Gruaja që ma dhe për shoqe, ajo më dha frut prej pemës dhe hëngra”. ¹³ Atëherë Zoti Hyj i tha gruas: “Pse e bëre këtë”? Gruaja u përgjigj: “Më gënjeu gjarpri dhe hëngra”.

¹⁴ Atëherë Zoti Hyj i tha gjarprit:

“Pasi e bëre këtë gjë

qofsh mallkuar ndër të gjitha bagëtitë

dhe kafshët e egra!

Do të ecësh përmbi barkun tënd

dhe do të hash pluhur në të gjitha ditët e jetës sate!

¹⁵ Armiqësi do të vë ndërmjet teje e gruas,

ndërmjet farës sate e farës së saj:

fara e saj do të ta ndrydhë kokën,

kurse ti do t’ia sulmosh themrën”.

¹⁶ E gruas i tha:

“Do t’i shtoj mundimet e shtatzënisë sate,

në mundime do t’i lindësh fëmijët,

dëshirimi yt do të të shtyjë kah burri yt

e ai do të sundojë mbi ty.”

¹⁷ Kurse njeriut i tha:

“Pasi e dëgjove zërin e gruas sate

dhe hëngre frutin prej pemës që ta pata ndaluar ta hash:

Për shkak tëndin qoftë mallkuar toka!

Prej saj me mund do ta nxjerrësh kafshatën

për çdo ditë të jetës sate.

¹⁸ Do të të prodhojë ferra e halluga

dhe do të ushqehesh me barishte toke.

¹⁹ Me djersë të ballit tënd do ta hash bukën

derisa të mos kthehesh në dhe

prej të cilit qe nxjerrë,

sepse pluhur je dhe në pluhur do të kthehesh”!

²⁰ Njeriu e quajti gruan e vet Evë, sepse ajo është nëna e të gjithë të gjallëve.

²¹ Zoti Hyj ia bëri njeriut e gruas së tij petkat prej lëkure dhe i veshi. ²² Atëherë Zoti Hyj tha: “Ja, njeriu u bë gati si njëri prej nesh duke e njohur të mirën e të keqen; tani, pra, s’do të ishte mirë ta shtrijë dorën e të marrë prej pemës së jetës e të hajë dhe të jetojë për amshim”.

²³ Zoti Hyj e dëboi njeriun prej kopshtit të Edenit që ta punojë tokën prej së cilës qe krijuar. ²⁴ E dëboi njeriun dhe, në lindjen e kopshtit të Edenit, i vendosi kerubinët e shpatën flakëruese e vringëlluese për ta ruajtur shtegun e pemës së jetës.

Kapitujt