Kapitujt

Jobi: 38. Pushteti krijues e shtangon Jobin

38

¹ Nga stuhia Zoti iu përgjigj Jobit e i tha:

² “Kush është ai që e errëson Provaninë

me ca fjalë që kripë nuk kanë?

³ Ngjeshu, pra, siç ngjeshen trimat:

unë dua të pyes e ti më mëso!

⁴ Kur themelet tokës ia vura ti ku ishe?

Më trego nëse njëmend e di.

⁵ A e di: kush përmasat ia caktoi?

Me litar kush e ka matur?

⁶ Përmbi çka i pushojnë themelet?

Të këndit gurin kush ia vuri

⁷ ndërsa k’ndonin yjet e mëngjesit,

brohorisnin të gjithë bijtë e Hyjit?

⁸ Kush e mbylli brenda dyerve detin,

kur po dilte nga krah’rori i nënës?

⁹ Kur e vesha me re si me petka,

me errësirë si më shpërgenj e mbështolla?

¹⁰ Kur unë caqet atij ia vura,

e kyça me dyer e shula

¹¹ dhe i thashë: ‘Deri këtu! Më tej mos shko!

Këtu le të thehen valët tua krenare!’

¹² Gjatë jetës sate mëngjesit i urdhërove?

Po agimit vendin ia caktove?

¹³ Kur ia kape skajet tokës

a u shkundën prej saj mëkatarët?

¹⁴ A do të shndërrohet në deltinë për vula,

do të ngjyroset porsi petku?

¹⁵ Mëkatarëve drita u merret,

u thërmohet grushti i ngritur.

¹⁶ A mos mbërrite në burimet e detit,

a mos ece fundit të pështjerrave?

¹⁷ A t’u hapën dyert e vdekjes

dhe i pe hymjet e errëta?

¹⁸ A i vrojtove përmasat e tokës?

Fol, pra, ti, nëse i di këto të gjitha!

¹⁹ Në cilin kënd drita banon?

Vendbanimin ku e kanë errësirat?

²⁰ Për t’u prirë në caqet e tyre

o për t’i kthyer në banesë të tyre?

²¹ Po si! Ti atëherë ishe i lindur,

vjetët e tua janë tepër të shumta!

²² A ke hyrë në qilarët e borës?

A i ke parë depot e breshërit,

²³ që i përgatita për ditë të ngushtë,

ditë përleshje, lufte të tmerrshme?

²⁴ Cilës udhë shpërndahet drita,

nëpër cilën shiroku djeg tokën?

²⁵ Kush shiut të rëndë udhën ia dha

edhe rrugën rrufesë vetuese,

²⁶ që të bjerë shi në vend të pabanuar,

në shkretëtirë ku askush s’banon,

²⁷ për t’i ngirë të papërshkueshmet djerre,

që të qesë bar toka e thatë?

²⁸ A ka vallë shiu baba?

Kush i lind pikat e vesës?

²⁹ Gjirit të kujt do të ketë dalë àkulli?

Kush prej qiellit e lindi brymën?

³⁰ Kur si gur ujërat forcohen,

sipërfaqja e humnerës kur ngurret?

³¹ Mundesh në vargje t’i lidhësh Shejzat,

o nenin t’ia zgjidhish Orionit?

³² E bën të dalë Yllin e Dritës?

Ti i prin Ariut me zogj?

³³ A ia di ti qiellit ligjet

dhe mbi tokë ti i vë në zbatim?

³⁴ A u bërtet ti reve në qiell

e të mbulon shtrëngata e shiut?

³⁵ A ti i lëshon vetëtimat që çajnë

dhe të thonë: ‘Si urdhëron!’?

³⁶ Kush ibisit i dha dije

edhe gjelit të ketë kuptim?

³⁷ Kush i mençur i numron retë,

kush i zbraz rrëshiqat e qiellit,

³⁸ kështu pluh’ri bëhet një tërësi

edhe bucat një me tjetër të ngjiten?

³⁹ Luaneshës ti, thua, prenë ia zë

dhe i ushqen zogjtë e luanit,

⁴⁰ kur ata qëndrojnë në shpellë

ose vërejnë mbi pre nga strof’lli?

⁴¹ Kush korbave ua mbledh ushqimin,

kur drejt Hyjit zogjtë cicërojnë

për arsye se u mungon shujta?

Kapitujt