Kapitujt

Jobi: 28. Urtësia e paafrueshme për njeriun

¹ “Po, argjendi i ka vendburimet,

e ka ari vendin ku pastrohet.

² Edhe hekuri prej dheut nxirret,

ndahet bakri nga guri i shkrirë.

³ Njerëzit territ cak i vënë,

e shkojnë deri në skaj të thellësisë

përpas gurit të errësirës e të hijes.

⁴ Hapin pusa larg nga vendbanimi,

edhe të këmbëve harrojnë përdorimin,

të varur dridhen e janë larg prej njerëzve.

⁵ Toka prej të cilës lind buka

zhbordohet brenda si ta digjte zjarri,

⁶ gurët e saj qilarë janë të safirit,

pluhuri i të cilit krejt është ar.

⁷ S’ia njeh shtegun shpendi grabitqar,

s’e vëgon as syri i skifterit.

⁸ Nuk e rrahën këmbët e shtazëve të egra,

nëpër të s’u përshkua luanesha.

⁹ Kundër shkëmbit njeriu e ngrit dorën,

fundin maleve në majë ua qet njeriu.

¹⁰ Nëpër qeta ai hap galeri,

i zb’lon syri gjërat e paçmueshme.

¹¹ Lumenjve u shqyrton thellësitë,

i qet në dritë gjërat e fshehta.

¹² Mirë por Dija ku mendon se gjendet?

Ku është vendi i Kuptimit?

¹³ Përbërjen s’ia di njeriu,

nuk gjendet në tokën e të gjallëve.

¹⁴ Humnera thotë: ‘Tek unë nuk është’!

pohon deti: ‘S’është në mua’!

¹⁵ Nuk fitohet me ar të kulluar,

me argjend ajo s’mund të blihet,

¹⁶ nuk vlerësohet me ar prej Ofirit,

me sardonik as me safir të paçmueshëm.

¹⁷ S’krahasohet me ar as me qelq

as s’shndërrohet me enë ari të pastër.

¹⁸ Ç’i zë në gojë korale e kristale,

është më e vlershme se perlat Urtësia!

¹⁹ I Etiopisë topazi me të s’matet,

pranë saj ari e humbet vlerën!

²⁰ Nga, pra, Dija thua na vjen neve?

Ku është vendi i Kuptimit?

²¹ Mbetet fshehtë për sytë e të gjallëve,

e fshehtë mbetet edhe për shpendë të qiellit!

²² Humnera e vdekja thonë:

‘Vetëm zërin i kem’ dëgjuar!’

²³ Vetëm Hyji ia di udhën,

ku qëndron veç Ai e di!

²⁴ Ai ia sheh botës mbarimin,

gjithçka është nën kupë qiellore,

²⁵ Kur Ai deshi erës t’i japë peshë,

e kur ujërat i peshon në peshore,

²⁶ e kur shirave ligj u vuri

edhe udhën vetëtimës gjëmuese,

²⁷ Ai atëherë, pra, e vlerësoi,

e përgatiti dhe e shqyrtoi.

²⁸ Atëherë Ai i tha njeriut:

“Frika e Zotit ‑ ja ç’është Dija!

Iki të keqes ‑ ja se ç’është Urtia”!

Kapitujt