Kapitujt

Jobi: 35. Hyji nuk është i paanshëm në fatet e njerëzve

¹ Eliuhi vazhdoi bisedën e tha:

² “I drejtë të duket, vallë, mendimi yt

kur pohon: ‘Para Hyjit kam arsye’.

³ Sepse the: ‘Çka të bëra ty?

Çka të kam bërë nëse kam mëkatuar?’

⁴ I hedh poshtë bisedat tua

e me ty dhe miqtë e tu.

⁵ Vështro qiellin e mirë shikoje,

shikoji retë sa lart mbi ty!

⁶ Nëse mëkaton çka thua i bëre?

Nëse i shumëzon fajet e tua,

çfarë mund të bësh, thua, kundër tij?

⁷ Po edhe drejtë në qoftë se vepron

çfarë të thotë mendja atij i dhuron?

Ç’dhunti merr prej dorës sate?

⁸ Paudhësia jote një si ti e dëmton,

mirësia jote një si ti e ndihmon!

⁹ Lëshohet britmë prej peshës së shtypësve,

kushtrim qitet prej dhunës së tiranit.

¹⁰ Por kush s’tha: ‘Ku është Hyji, Krijuesi im,

që e mbush natën me këngë gëzimi,

¹¹ që na bën më të urtë se kafshët,

më të ditur se shpendët e ajrit?’

¹² Atëherë klithët, por Ai s’përgjigjet.

Prej krenarisë së të panjerëzishmëve.

¹³ Se ç’kotësi nëse vjen e thuhet:

‘Hyji s’dëgjon, Zotynë s’kujdeset’.

¹⁴ Aq më tepër kur thua: ‘S’sheh.

Para tij është çështja e presë’.

¹⁵ Gjithashtu edhe kur thua:

‘Hidhërimi i tij nuk sjell ndëshkime,

kurrë s’hakmerret për paudhësi’.

¹⁶ Kot së koti me buzë luan Jobi,

nga padija i shumëzon fjalët”!

Kapitujt