Kapitujt

Jobi: 36. Kuptimi i vërtetë i vuajtjeve të Jobit

36

¹ Eliuhi vazhdoi e tha kështu:

² “Duresë sa grima e do të tregoj,

sepse kam më ç’të them për Hyjin.

³ Prej së largu do ta nxjerr dijen,

Bërësit tim do t’ i jap arsye.

⁴ Vërtet s’janë gënjeshtra fjalët e mia:

është me ty një që ka dije të përsorur.

⁵ Hyji është i madh: askënd s’përbuz;

i madhërishëm për kah fuqia e mendjes,

⁶ keqbërësin s’e lë të jetojë

e skamnorëve u jep të drejtë.

⁷ Prej të drejtëve sytë s’i largon,

përbri mbretërish i vë në fron

që të lartësuar të jenë gjithmonë.

⁸ E nëse të lidhur i sheh në pranga,

rëndë shtrënguar në lak mjerimi,

⁹ atëherë veprat në dritë ua qet,

dhunët e bëra prej krenarisë.

¹⁰ U hap veshët të dëgjojnë qortimin,

u urdhëron të kthehen prej të keqes.

¹¹ N’e dëgjoshin e n’iu nënshtroshin,

me fat të mirë ditët u kalojnë,

vitet e tyre me kënaqësi.

¹² Po s’dëgjuan, kalojnë n’për vdekje,

prej marrëzirës do të sharrojnë.

¹³ Të Hyjit hidhërimin vetvetes ia sjellin

zemërkëqijtë e kushtrim nuk do të qesin,

kur ndër pranga i Lumi t’i lidhë.

¹⁴ E vdesin në lule të rinisë,

në moshë të djalërisë u shuhet jeta.

¹⁵ Varfanjakun e shpëton me të liga,

ia hap sytë me fatkeqësi.

¹⁶ Edhe ty do të shpëtojë nga ngushtica,

do të qesë në hapësirë ku gjë s’të shtrëngon,

në tryezë plot me gjella të majme.

¹⁷ Çështja jote bie si e keqbërësit:

gjyqi e dënimi do të takojnë.

¹⁸ Mbushullia ruaj se të gënjen,

shumë dhurata mos ta shmangin rrugën!

¹⁹ Pse, a bërtet kur s’je në vështirësi?

E madje me sa forcë ke?!

²⁰ Mos e prit me afsh atë natë,

në të cilën popujt shkojnë në vend të vet!

²¹ Ruaj se i sillesh padrejtësisë,

sepse ajo të qiti në mjerim”!

Himni për nder të dijes së gjithëpushtetshme

²² “Sa i madhërishëm në pushtet të vet është Hyji!

Vallë ka kund mësues të ngjashëm me Të?

²³ Kush është në gjendje jetën t’ia shqyrtojë?

Kush guxon t’i thotë: ‘Veprove keq?’

²⁴ Të bie në mend t’ia madhërosh veprën

që të tjerët në këngë ia këndojnë!

²⁵ E vëren mbarë bota,

çdo njeri prej së largu e kundron!

²⁶ Sa i madh është Hyji! Mendja nuk na e merr,

të panumrueshme janë vitet e tija!

²⁷ Lart i mbledh pikat e shiut,

i zbraz shirat si lumenj,

²⁸ retë i zbrazën me mbushulli,

rrëke bien mbi mbarë njerëzimin.

²⁹ Kush pastaj mund ta kuptojë

të reve shtrirjen,

bubullimën e tendës së tij?

³⁰ Ja, Ai dritën e hap përreth vetes,

detit fundin me ujë ia mbulon!

³¹ Me anë të tyre Ai gjallë i mban popujt,

u jep ushqim me garguri.

³² Në duar të veta e mban rrufenë

dhe i urdhëron ku do të godasë!

³³ Bubullima flet për Të,

armë zemërimi kundër të keqes!

Kapitujt