Kapitujt

Jobi: 33. Guximi i tepruar i Jobit

33

¹ “Dëgjo, Job, çfarë dua të të them,

vëru veshin fjalëve të mia!

² Ja, e çela gojën time,

le të më flasë gjuha në grykën time!

³ Biseda ime rrjedh nga zemra e drejtë,

gjyq të pastër do të thonë buzët e mia.

⁴ Shpirti i Hyjit më ka krijuar,

Fryma e të Lumit jetë më dha.

⁵ Nëse mundesh, deh, më përgjigj,

bëhu gati e ktheu nga unë!

⁶ Ja, si ti jam para Hyjit,

nxjerrë nga e njëjta baltë si ti,

⁷ prandaj frikë s’dua të kesh prej meje,

as të të rëndoj në mend s’e kam.

⁸ Pra, ti the ‑ me veshë të dëgjova ‑

mirë i ndieva fjalët që fole:

⁹ ‘Jam i pastër, faj nuk kam,

i patëmetë e pa farë mëkati.

¹⁰ Halë në përpeq i jam unë atij,

prandaj më mban për armik të vetin.

¹¹ Këmbët e mia në pranga i futi

dhe e përcjell çdo hap timin.’

¹² Këtu është faji, unë të them

se njeriu me Hyj’n s’mund të matet!

¹³ Si, me Të ti do të pleqërohesh,

pse në fjalë të tua gjegje s’jep?

¹⁴ Sepse Hyji flet një herë,

të njëjtën gjë nuk e përsërit.

¹⁵ Në ëndërr, në vëgime nate

mbi vdekatarë kur gjumi bie,

kur mbi shtroja ëmbël flejnë,

¹⁶ ua hap veshët vdekatarëve

dhe i tremb në vëgime nate

¹⁷ për ta shmangur vdekatarin

prej punësh të liga,

prej krenarisë për ta çliruar.

¹⁸ E shpirtin ia ruan nga gropa,

jetën prej udhës në Nëntokë.

¹⁹ E qorton në shtrat me dhimbje,

me dridhje eshtrash të papushim,

²⁰ që der buka në jetë i ndyhet,

më e shijshmja haje shpirtit të tij,

²¹ kur ndër sy i shkrihet mishi,

kur kockat nën lëkurë i shihen,

²² kur i afrohet gropës së shkatërrimit,

jeta e tij shtëpisë së vdekatarëve.

²³ Nëse afër i ndodh një Engjëll,

një Shtjellues ndër një mijë,

ta kujtojë ç’ka për detyrë,

²⁴ për të, mëshirë të ketë dhe të lutet:

‘Shpëtoje, Zot, të mos zbresë në gropë,

e gjeta për të shpërblimin’,

²⁵ trupi atij do t’i përtërihet

më i freskët se në rini,

do të kthehet në ditët e djalërisë!

²⁶ Hyut i lutet e Ai e fal,

me kënaqësi në f’tyrë sytë ia prir,

e ia kthen njeriut drejtësinë.

²⁷ Plot hare k’ndon para njerëzve:

‘Mëkatova, të drejtën e shkela,

por Hyji s’më ndëshkoi për mëkate.

²⁸ Ma shpëtoi shpirtin prej pështjerrës,

qe, i gjallë, dritës i gëzohem!’

²⁹ Ja, kështu Hyji vepron

me njeriun dy, tri herë,

³⁰ prej gropës shpirtin për t’ia ruajtur,

për t’ia ndritur me dritë të të gjallëve.

³¹ Kujdes, Job, mirë më dëgjo:

hesht se kam ende për të folur.

³² Por nëse ke gjë ti për të më thënë,

më përgjigj, krejt lirisht fol,

sepse më pëlqen të dalësh i drejtë.

³³ Por nëse s’ke mua më dëgjo,

hesht dhe unë do të të mësoj urtinë”.

Kapitujt