Kapitujt

Jobi: 23. Hyji është larg dhe e keqja ngadhënjen

¹ U përgjigj Jobi edhe tha:

² “Edhe taniankimin e kam të hidhur,

rëndë mbi mua peshon dora e tij.

³ Sikur të dija vetë Atë ta gjeja,

oh të mbërrija deri në fron të tij!

⁴ Një gjykim para Tij do të hapja,

plot arsye do të ishte goja ime.

⁵ Do t’i ndjeja arsyet që do të më jepte,

do të kuptoja se çka Ai do të më thoshte.

⁶ A do të nxehej në rragatje me mua?

Jo! Mjaft do të më dukej të më dëgjonte ankimin!

⁷ Atëherë do të shihte nje kundërshtar të drejtë,

çështja ime do të dilte ngadhënjyese.

⁸ Në shkofsha në lindje Ai s’do të më dëftohet,

as në perëndim s’do ta takoja,

⁹ majtë n’u sjellsha askund s’do ta ndeshja,

nëse marr djathtas, syri s’do të ma shohë.

¹⁰ E pra, jetën Ai mua mirë ma njeh,

le të më sprovojë: ar i pastër dal!

¹¹ Këmba ime gjurmëve të tija ecën,

kurrë s’e shmanga në jetë udhën e tij.

¹² Pikë për pikë Ligjin ia kam mbajtur,

fjalët e tija në zemër i kam vënë.

¹³ Çfarë vendos kush e bën të ndërrojë?

Çka synoi Ai gjithmonë e zbatoi.

¹⁴ Do të zbatojë ç’ka në mend për mua,

si çdo tjetër që e ka shestuar.

¹⁵ Prandaj dridhem para tij,

e mendoj e frika më kap.

¹⁶ Hyji zemrën më ka ligështuar,

i Gjithpushtetshmi më ka tmerruar.

¹⁷ S’është errësira që më merr jetën,

as terri që f’tyrën më mb’lon.

Kapitujt