Kapitujt

Jobi: 21. Faktet flasin ndryshe

21

¹ Jobi mori fjalën e tha:

² “Ju lutem dëgjojini fjalët e mia,

kaq ngushëllim prej jush ta kem!

³ Më lejoni njëherë të flas

e pastaj sa të doni qeshni.

⁴ Vallë a ankohem kundër një njeriu,

që të mos kem pse ta humbas duresën?

⁵ Po më vështroni: a s’shtangoheni,

me dorë gojën a nuk do ta qepni?

⁶ Data më kap kur mendoj veten,

rrënqethje e tmerrshme krejt më përshkon!

⁷ Pse keqbërësit a pak jetojnë?

Madje plaken e në begati!

⁸ Bashkë me ta mbarë u shkon bami,

pinjollat ndër sy u shtohen.

⁹ Të sigurta i kanë shtëpitë e të qeta,

thupra e Hyjit kurrë mbi ta nuk bie.

¹⁰ Mëzetët e tyre si të askujt,

lopët iu pjellin, shterp s’u mbesin.

¹¹ Fëmijët e tyre tufa qengjash,

djemtë u kërcejnë plot hare.

¹² E luajnë cetrën e tupanin

dhe kënaqen me këngë zambaresh.

¹³ Në mirëqenie jeta u kalon,

plotësisht të qetë në Nëntokë zbresin.

¹⁴ E pra këta i thoshin Hyjit:

‘Na u hiq sysh!

S’duam t’i njohim udhët e tua!

¹⁵ Kush është Hyji që t’i shërbejmë?

Ç’fitesë kemi nëse Atij i lutemi?’

¹⁶ Dorën plot e kanë me të mira

pa çarë fare kokën për Hyjin!

¹⁷ A shpesh të mbrapshtëve u shuhet drita?

Kur papritmas e liga i gjen?

Sa herë të liga në zemërim u çon Hyji?

¹⁸ Pse a kashtë është ai thua në erë,

apo byk që e tret stuhia?

¹⁹ Për bamë të tij Hyji e ruan ndëshkimin?

Atë të godasë, ai vetë të paguajë!

²⁰ Ai me sy ta shohë se vdes

e le të gjerbë nga zemërimi i Hyjit.

²¹ Po a thua ngushtë është për shtëpi pas vdekjes,

kur numri i muajve të tij të jetë kryer?

²² Pse a ndoshta dija i mësohet Hyjit

që i gjykon krijesat atje lart?

²³ Njëri vdes me të gjitha të mirat

shumë i pasur e plot qetësi:

²⁴ Me përmbrendëse të ngarkuara me dhjamë,

palca eshtrave pa u munguar;

²⁵ kurse tjetri vdes në mjerim,

pa e pasë gëzuar në jetë ndoj të mirë,

²⁶ e prapë së bashku prehen në dhe,

baras të dy me krimba të mb’luar!

²⁷ Heu sa mirë i di mendimet tuaja,

se ç’shestoni kundër meje të thoni,

²⁸ sepse më pyetni: ‘Ku është sht’pia e prijësit?

Ku është tenda ku banonin të mbrapshtit?’

²⁹ Pse a s’i pyetët kalimtarët udhës?

Provat e tyre s’keni si i mohoni

³⁰ se në ditë të vështirë keqbërësi po kursehet

dhe shpëton nga dita e zemërimit.

³¹ Kush për sjellje, ndër sy e qorton,

e ndëshkon kush për të këqijat që bëri?

³² Në varr përcillet me nderime,

për më tepër varri i ruhet.

³³ E lehtë për të do të jetë ledina,

pas e para i shkojnë të gjithë njerëzit!

³⁴ Ç’kuptim kanë, pra, ngushëllimet që më jepni?

Sa të gabuara janë përgjigjet tuaja”!

Kapitujt