Kapitujt

Jobi: 19. Besimi në ngadhnjimin përfundimtar të të drejtit

¹ Atëherë Jobi e mori fjalën e tha:

² “Deri kur ju kështu do të më mundoni,

do të më ndrydhni pa pushuar me fjalë?

³ Tash dhjetë herë që ju po më fyeni,

s’ju vjen turp të më shtypni në këtë mënyrë?

⁴ Edhe nëse gabova...

faji im me mua do të jetë.

⁵ A mendoni se mbi mua ngadhnjeni,

që më përmendni mjerimin tim të rëndë?

⁶ Së paku tani duhet ta kuptoni

se me të drejtë jo Hyji nuk më ndëshkoi

që më mbështolli në rrjetën e vet.

⁷ Thërras: ‘Kushtrim!’, po askush s’më përgjigjet,

unë ofshaj, por për mua drejtësi s’ka!

⁸ Më rrethoi në gardh nga s’dilet dot,

me terr shtegun ma mbuloi.

⁹ Ai më zhveshi nga nderimi,

e nga koka kezën ma hoqi.

¹⁰ Më shpartalloi gjithkah e po mbaroj,

porsi lëndën ma çrrënjosi shpresën.

¹¹ Flakë hidh’rimit kundër meje i dha

dhe kështu më mbajti për armik të vetin.

¹² U çuan bashkë çetat e tija,

hapën rrugën der te unë,

rreth e qark ma rrethuan tendën.

¹³ Larg m’i dëboi vëllezërit e mi,

porsi të huaj miqtë m’u larguan:

¹⁴ Vetëm më lanë të afërmit e mi,

kush më pat njohur, më ka harruar.

¹⁵ Miqtë e shtëpisë dhe shërbëtorët

po më mbajnë si të isha i huaj,

në sy të tyre jam shtegtar!

¹⁶ Thërras shërbëtorin, e s’më përgjigjet,

me gojë më duhet t’i bëjë lutje.

¹⁷ Gruaja frymën s’ma duron,

krupë ua çoj vëllezërve të mi,

¹⁸ për fëmijë u bëra lojë,

nëse në këmbë çohem, me mua tallen.

¹⁹ S’më durojnë dot këshilltarët e mi,

kë fort doja tani m’është kundërshtar.

²⁰ Asht e lëkurë ‑ mishi shkatërruar,

s’më mbeti veç rreth dhëmbësh lëkura!

²¹ Dhimbje, deh dhimbje kini për mua,

së paku ju, o miqtë e mi!...

se më goditi dora e Zotit!

²² Pse më përndiqni porsi Hyji,

si s’u ngitë me mishin tim?!

²³ Po të shkruheshin fjalët e mia,

të shënoheshin në ndonjë libër,

²⁴ në gur të gjallë për amshim t’u gdhendshin

me daltë hekuri e me plumb!

²⁵ E pra e di se gjallë e kam Shpaguesin,

Ai i sprasmi përmbi dhe do të ngritet,

²⁶ e pas kësaj lëkure që ma ropën

në mishin tim Hyjin do ta shoh.

²⁷ Unë, unë vetë Atë do ta shikoj,

për sytë e mi s’do të jetë i huaj!

²⁸ Nëse tanithoni: ‘Si do ta përndjekim?

Ç’arsye të gjejmë ne kundër tij?’

²⁹ Atëherë shpatës kinia frikën,

sepse shpata e hakmerr fajësinë!

Mos harroni se gjyq ka”!

Kapitujt