Kapitujt

Jobi: 18. Hidhërimi s’ndihmon asgjë kundër drejtësisë

¹ Mori fjalën Baldad Suhiti edhe tha:

² “Deri kur me fjalë do të gjuani?

Më parë pleqëroni e atëherë do të flasim!

³ Përse mbahemi për bagëti?

Dhe na mban për kafshë të ndyra?

⁴ Ti, or djalë, që vetes ia bren jetën

a për shkak tënd do të shembet bota

dhe qetat vendit do të luajnë?

⁵ Po se drita do t’i shqimet të mbrapshtit,

s’do të flakojë më flaka në vatër të tij.

⁶ Nën tendë të tij do të errësohet drita,

përmbi të dritëza do të fiket.

⁷ Hapi i shpejtë i ngadalësohet,

në shestime të veta do të përplaset.

⁸ Këmbët e tija i ranë në rrjetë,

ja po ecën në lugje i penguar!

⁹ Laku i fshehur këmbët ia zuri,

vjega nyjë rreptë e shtrëngon.

¹⁰ Për këmbë gracka në tokë i është fshehur,

në shteg t’kalimit kurthi e pret.

¹¹ Nga çdo anë e frikëson droja,

gjurmë pas gjurme e përcjell.

¹² Nga uria i humb fuqia,

murtaja i rri përbri

¹³ e ia bren pjesët e lëkurës,

i ha gjymtyrët djali i parë i vdekjes.

¹⁴ E nxjerrin nga çadra e tij,

për ta shpënë te Mbreti i Tmerrit.

¹⁵ Banon në tendën që s’është më e tija,

banesa me sulfur i stërpiket.

¹⁶ Poshtë kalben rrënjët e tija,

e përsipër gemat e tij thahen.

¹⁷ Kujtimi i tij zhduket nga toka,

në logje emri s’i përmendet.

¹⁸ Nga drita në errësirë e dëbojnë,

e tresin nga rrethi i tokës.

¹⁹ Bir as bijë në popull s’do të ketë,

dera e tij me ferrë do të mbyllet.

²⁰ Emnesë fundi i tij për të sprapmit,

lemeri do të jetë për të parët.

²¹ Ja, i tillë është fati i mëkatarit,

e tillë dera që Hyjin s’e njeh”.

Kapitujt