Kapitujt

Jobi: 8. Rrjedha e papengueshme e

¹ Fjalën mori Baldad Suhiti e tha:

² “Po der’ kur do të flasësh kështu?

Si stuhi të buçasin fjalët!

³ Vallë thua Hyji shtrembëron të drejtën?

Lakon të drejtën i Gjithpushtetshmi?

⁴ Nëse bijtë e tu Atij i mëkatuan,

Ai i lëshoi në dorë të së keqes së tyre.

⁵ Porse ti nëse në mëngjes herët

para Tij i pafajshëm ngrihesh

e të Gjithpushtetshmit i lyp ndihmë

⁶ e i afrohesh i drejtë e i pastër,

menjëherë nga ti do të kthehet,

të drejtit shtëpinë do t’ia përtërijë.

⁷ Çka ke pasur, asgjë do të duket

në krahasim me çka do të kesh.

⁸ Pyet breznitë që qenë më parë,

vritie mendjen për sa të thanë të parët.

⁹ Jemi të djeshëm, shumë pak dimë,

pse si hije janë ditët tona

mbi këtë tokë...

¹⁰ Do të mësojnë dhe ty do të thonë,

nga zemra kështu do të të tregojnë:

¹¹ “Papirusi a mos rritet pa lagështi,

a thua zunkthi pa ujë rritet?

¹² Gjelbëron e ende pa u nxjerr,

vyshket para çdo bari tjetër.

¹³ Të tillë ka jetën kush harron Hyjin,

shpresa e të mbrapshtit mbaron shpejt.

¹⁴ Pe i hollë është shpresa e tij,

uzdaja e tij rrjetë merimange.

¹⁵ Nëse mbështetet në të ajo shqyhet,

nëse kapet në të ajo e lëshon.

¹⁶ Plot me lëng në diell zhvillohet,

shatorr gemat në kopsht i lëshon,

¹⁷ Nëpër shkëmbinj rrënjët i përshkon,

në qetë të gjallë i fortë jeton.

¹⁸ Por nëse hiqet nga vendi i tij:

vendi i thotë:’ Askurrë s’të kam parë!’

¹⁹ Kaq është kënaqësia e fatit të tij:

lëshon vend që të rriten të tjerët.

²⁰ Të patëmetin nuk e flak Hyji,

as të mbrapshtit dorën s’ia ngjet.

²¹ Gazi prapë në buzë do të shpërthejë,

në gojën tënde brohoria!

²² Kush të urren do ta mb’lojë turpi,

shtëpia e të mbrapshtëve s’do të qëndrojë”.

Kapitujt