Kapitujt

Jobi: 6. Njeriu i ndrydhur nga vështirësia njeh vetëm mjerimin e vet

¹ Jobi e mori fjalën e tha:

² “Po të peshohej sëmundja ime,

mjerimi im të vihej në peshore!

³ Më i rëndë do të ishte se rëra e detit...

prandaj me fjalë edhe e teproj.

⁴ Shigjetat e të Gjithëpushtetshmit,

thellë në mua, në trup më janë ngulur,

shpirti im helmin ua thith:

tmerri i Hyjit lufton kundër meje.

⁵ A garrit gomari me grazhd plot?

Pëllet, thua, lopa me grazhd plot?

⁶ Hahet shujta e amësht, e pakripur

e barishtet e pashije?

⁷ Çka oreksi im përbuzte

tani është ushqimi im.

⁸ Po, të shkonte në vend kërkesa ime,

çfarë kërkoj të ma jepte Hyji!

⁹ Të donte Hyji të më asgjësonte,

të shtrinte dorën e të më copëtonte!

¹⁰ Do të kisha së paku ngushëllimin,

do të galdoja në dhimbje të mia

që Shenjtit mohit s’i rashë!

¹¹ Ku e kam forcën që të qëndroj?

Ç’e ardhme më pret që i durueshëm të jem?

¹² Forcë shkëmbore është forca ime?

A thua i bronztë është mishi im?

¹³ Në çka vetveten mund të mbështes?

Pse a fuqia s’më ka lëshuar?

¹⁴ T’i mohosh mikut ngushëllimin

të Gjithpushtetshmit frikën flake.

¹⁵ Vëllezërit mua në gënjeshtër më lanë

porsi shtratin përroi që shterr:

¹⁶ Ia fryn akulli ujët e turbullt,

shkrihet bora e ai vërshon;

¹⁷ mbaron bora përroi shterret,

nga vapa shtrati i thahet!

¹⁸ Për shkak të tij lanë turmat rrugën,

shkretinë marrin, humbin jetën.

¹⁹ Turma e Temës në të i ngul sytë,

të Sabës udhëtarët në të e vunë shpresën!

²⁰ Sharruan sepse shpresuan,

mbërrinë tek ai e i mbuloi mjerimi.

²¹ Të tillë për mua edhe ju sot jeni,

më patë mjerimin e u kapi frika!

²² A thua ju thashë: Më ejani në ndihmë,

më jepni lëmoshë prej kamjes suaj?

²³ Ose: Më shpëtoni prej dorës së armikut,

prej dorës së të fortit më nxirrni mua?

²⁴ Më mësoni e do të hesht:

më tregoni nëse kam gabuar!

²⁵ Pse fshiheni nën fjalët të së vërtetës

e asnjëri s’mund të më qortojë?

²⁶ Fjalë ujdisni vetëm për të mposhtur,

i merr era fjalët e të dëshpëruarit.

²⁷ Suleni mbi bonjakun e varfër,

mikun tuaj mundoheni ta shkatërroni.

²⁸ Atëherë ju lutem, kthehuni nga unë,

para jush vet rrena s’do të përdor.

²⁹ Prapa fjalën! Në mua faj nuk ka!

Prapa fjalën: Drejtësia është me mua!

³⁰ Në buzët e mia a mos ka marrëzirë?

Çdo mjerim, vallë, s’shijoi qellza ime?

Kapitujt