Kapitujt

Jobi: 5. Cilit shenjt do t’i drejtohesh?

¹ Thirr, pra, e shih a të përgjigj kush!

Cilit shenjt do t’i drejtohesh?

² Vërtet të marrin e mbyt hidhërimi,

marroqin smira e vret.

³ Pashë se i marri thellë lëshon rrënjë,

e mallkova dhe iu shua shtëpia!

⁴ Bijtë e tij s’do të përparojnë,

në kuvend të burrave kush s’i mbron.

⁵ Të uriturit ua hanë të korrat,

vetë Hyji ua heq nga goja,

pasurinë ua përpijnë të etshmit.

⁶ Pra prej pluhurit s’del fajësia,

as prej dheut nuk lindin dhimbjet.

⁷ Por njeriu e pjell të keqen,

si shpiponja që kap lartësinë.

⁸ Sa për mua Zotit do t’iu lutja,

lutjen vet do t’ia drejtoja Hyjit,

⁹ që punë të mëdha e të pashqyrtueshme,

mrekulli bën të pakufi,

¹⁰ që me shi tokës ia lag fytyrën,

që i ujit fshatrat me ujë,

¹¹ që në lartësi i ngreh të përvuajturit,

që i ngrit të mjerët nga fatkeqësia,

¹² që të paudhëve ua zhduk synimet,

hi i bën fitmat e tyre,

¹³ në dredhi të vet dinakët i zë,

ua hedh në ajër të mbrapshtëve shestimet.

¹⁴ Ditën natë ua bën të errët,

dielli pishë ata nuk shohin,

¹⁵ Kurse të mjerin e shpëton,

nga shpata e gojës së tyre;

skamnorin nga dhunëtari.

¹⁶ Ai është shpresa e të vobekëtit,

mbrapshtia do ta qepë gojën!

¹⁷ Lum njeriu që e qorton Hyji!

Qortimin pranoja të Lumit!

¹⁸ Plagos po, por dhe shëron,

godet po, por edhe shëron!

¹⁹ Nga gjashtë të këqija do të shpëtojë,

kurse e shtata nuk do të prekë!

²⁰ Në uri do të të shpëtojë nga vdekja,

edhe në luftë nga tehu i shpatës.

²¹ Do të të fshehë nga e keqja e gjuhës

e prej cubash s’do të kesh frikë.

²² Në shkretim dhe uri do të qeshësh,

egërsirat s’do t’i druash.

²³ Me gurët e arës do të gjejsh marrëveshje,

me egërsira do të jesh në paqe.

²⁴ Do të jetë në paqe tenda jote

kur në banesën tënde të kthehesh,

nuk do të ndodhë asnjë e papritur.

²⁵ Do të shikosh si fara të shtohet,

djemtë e tu si bari i tokës!

²⁶ Në varr do të hysh pas jetës fatlume

porsi gruri kur mirë piqet.

²⁷ Është e vërtetë që s’e lot topi:

dëgjo pra, për të mirën tënde”!

Kapitujt