Kapitujt

Dalja: 7. 3. SHUPLAKAT E EGJIPTIT. PASHKËT

¹ Zoti i tha Moisiut: “Ja unë të bëra si hyjni për faraonin, kurse Aroni, yt vëlla, do të jetë profeti yt. ² Ti thuaji krejt si po të urdhëroj unë; kurse Aroni t’ia thotë faraonit që t’i lërë të shkojnë prej dheut të tij bijtë e Izraelit. ³ Por unë do ta nguroj zemrën e tij dhe do t’i shumoj shenjat dhe mrekullitë e mia kundër dheut të Egjiptit. ⁴ Dhe ai nuk do t’ju dëgjojë. Unë do ta shtrij dorën time mbi Egjiptin duke e dënuar rreptë, do ta nxjerr armatën time, popullin tim, bijtë e Izraelit prej dheut të Egjiptit. ⁵ Pasi ta kem shtrirë dorën time përmbi Egjipt dhe pasi t’i kem nxjerrë bijtë e Izraelit prej mesit të tyre, atëherë egjiptianët do ta marrin vesh se unë jam Zoti”.

⁶ Kështu Moisiu dhe Aroni bënë krejt si u tha Zoti: po ashtu vepruan. ⁷ Moisiu kishte tetëdhjetë vjet, kurse Aroni kishte tetëdhjetë e tri, kur folën me faraonin.

3. SHUPLAKAT E EGJIPTIT. PASHKËT

Shkopi i shndërruar në gjarpër

⁸ Zoti i tha Moisiut e Aronit: ⁹ “Kur faraoni t’ju thotë: ‘Tregojeni shenjën!’ ti thuaj Aronit: ‘Merre shkopin tënd dhe hidhe para faraonit, dhe ai le të shndërrohet në shlligëz’!” ¹⁰ Si hynë, pra, Moisiu dhe Aroni, bënë ashtu si u kishte urdhëruar Zoti: Aroni e hodhi shkopin para faraonit dhe ministrave të tij, dhe shkopi u shndërrua në gjarpër.

¹¹ Atëherë faraoni i grishi të dijshmit dhe dijetarët; po edhe magjistarët e Egjiptit me shortitë e veta bënë po ashtu. ¹² Edhe ata i hodhën shkopinjtë e vet dhe ata u shndërruan në gjarpërinjë; porse shkopi i Aronit i përpiu shkopinjtë e tyre. ¹³ Por zemra e faraonit iu ngurua dhe nuk deshi t’i dëgjojë ata po ashtu si kishte thënë Zoti.

I. Uji i shndërruar në gjak

¹⁴ Pastaj Zoti i tha Moisiut: “E patrandshme është zemra e faraonit: nuk do të lëshojë të shkojë populli. ¹⁵ Shko në mëngjes tek ai. Ja, ai do të dalë tek uji. Qëndro ballë për ballë mbi breg të lumit. Merre në dorën tënde shkopin që u shndërrua në shlligëz ¹⁶ dhe thuaj: ‘Zoti Hyji i hebrenjve më dërgoi te ti e më tha: Ma lësho popullin tim që të më bëjë fli në shkretëtirë. Por ti deri tani nuk deshe të dëgjosh. ¹⁷ Pra, kështu thotë Zoti: Me këtë do ta dish se jam Zoti: ja, do t’i sjell me shkop që kam në dorë ujit të lumit: dhe ky do të shndërrohet në gjak! ¹⁸ Peshqit që janë në lumë do të ngordhin, ujërat do të qelben dhe egjiptianëve do t’u neveritet të pinë ujin e lumit”.

¹⁹ Zoti i tha Moisiut edhe: “Thuaj Aronit: Merre shkopin tënd dhe shtrije dorën tënde përmbi ujërat e Egjiptit, mbi lumenjtë e tij, mbi përrenjtë, mbi kënetat dhe mbi të gjithë liqenet me ujë, që të shndërrohen në gjak. Kështu le të jetë gjak në mbarë dheun e Egjiptit, qoftë në enë druri qoftë në ato guri.” ²⁰ Po kështu bënë Moisiu dhe Aroni si u kishte urdhëruar Zoti. E çoi lart shkopin, i ra ujit të lumit në praninë e faraonit dhe të shërbëtorëve të tij. Uji u shndërrua në gjak. ²¹ Peshqit që ishin në Lumë, ngordhën, mbarë lumi u qelb. Egjiptianët nuk mund ta pinin ujin e Lumit. Mbarë dheun e Egjiptit e kishte përfshirë gjaku.

²² Po kështu vepruan edhe dijetarët egjiptianë me shortitë e tyre. Zemra e faraonit u ngurua dhe s’i dëgjoi ata, po ashtu si kishte thënë Zoti. ²³ U ktheu shpinën, hyri në shtëpinë e vet dhe për këtë punë as që e çau ndopak kokën. ²⁴ Mbarë egjiptianët hapën pusa përbri Lumit për të pirë, sepse nuk mund ta pinin ujin e Lumit. ²⁵ U mbushën shtatë ditë pasi Zoti shtriu dorën e i ra Lumit.

II. Bretkocat

²⁶ Zoti i tha prapë Moisiut: “Hyr te faraoni dhe thuaj: ‘Kështu thotë Zoti: Lëshoje popullin tim të më flijojë! ²⁷ Nëse nuk do ta lejosh të shkojë, ja, unë do ta ndëshkoj tërë dheun tënd me bretkoca. ²⁸ Lumi do të vëlojë prej bretkocave, të cilat do të dalin dhe do të hyjnë në shtëpinë tënde dhe në dhomën e shtratit tënd, madje përmbi shtratin tënd dhe në shtëpitë e ministrave të tu, në popullin tënd, në furrat e tua dhe në magjat e tua. ²⁹ Bretkocat do të hyjnë te ti, në popullin tënd dhe te të gjithë shërbëtorët e tu’”.

Kapitujt