Kapitujt

Dalja: 5. Takimi i parë me faraonin

¹ Pas kësaj ngjarjeje, Moisiu e Aroni hynë te faraoni dhe i thanë: “Kështu thotë Zoti, Hyji i Izraelit: Lëshoje popullin tim që të shkojë të më bëjë fli në shkretëtirë.” ² Por ai u përgjigj: “Kush është ai Zot, që t’ia dëgjoj fjalën e ta lëshoj Izraelin? Unë nuk e pranoj atë Zot, as nuk e lëshoj Izraelin.” ³ Por ata i thanë: “Hyji i hebrenjve na u dëftua. Të lutemi na lejo të shkojmë tri ditë udhë larg në shkretëtirë që t’i flijojmë Zotit, Hyjit tonë, që të mos na vrasë rastësisht me murtajë ose me shpatë”. ⁴ Por mbreti i Egjiptit u tha: “Përse ti, Moisi e ti Aron, po doni ta ndani popullin prej punës së vet? Kthehuni në punët tuaja”! ⁵ Faraoni shtoi edhe: “Tani që ky popull është shumuar aq fort edhe kështu e ka mbushur dheun, çka do të ndodhë po qe se u jepni edhe pushim”?

Shpjegime kryepunëtorëve të punëve të rënda

⁶ Po atë ditë u dha urdhër mbikëqyrësve të popullit dhe shkruesve të punës: ⁷ “Që nga ky moment mos i jepni më popullit kashtë, por le të shkojë e ta mbledhë vetë për të prerë qerpiç. ⁸ Por ju kërkoni prej tij numër të njëjtë tullash si edhe deri tani. Mos e pakësoni numrin! Sillen kot, prandaj edhe bërtasin: Na lejo të shkojmë e t’i bëjmë fli Hyjit tonë! ⁹ Shtojauni punën e të dërmohen, që të mos kenë kohë të merren me punë të kota!”

¹⁰ Mbikëqyrësit e popullit dhe shkruesit dolën dhe i treguan popullit: “Kështu thotë faraoni: ‘Nuk ju jap kashtë! ¹¹ Dilni e mblidheni vetë aty ku ta gjeni, por për atë gjë nuk do t’jua pakësoj punën’”. ¹² Mbarë populli u shpërnda nëpër dheun e Egjiptit për të mbledhur byk. ¹³ Mbikëqyrësit u bërtitnin: “Bëni përditë po aq punë sa bënit më parë kur ju jepej kashta!” ¹⁴ Bijtë e Izraelit, ata që mbikëqyrësit e faraonit i vunë të regjistrojnë sasinë e punës, qenë frushkulluar. U thonin: “Pse nuk e plotësuat as dje as sot, numurin e tullave si më parë”?

Ankimi i shkruesve hebrenj

¹⁵ Izraelitët që regjistronin e panë se po e kishin punën pisk dhe shkuan e u ankuan te faraoni: “Përse po vepron kështu kundër skllevërve të tu? ¹⁶ Nuk u jepet byku e u urdhërohet të qesin po atë shumë tullash. Ja, madje edhe po i rrahin shërbëtorët e tu, kurse fajin e ka populli yt!” ¹⁷ Ai u përgjigj: “Ju jeni përtacë! Po, përtacë! Prandaj thoni: ‘Na lejo të shkojmë t’i bëjmë fli Zotit’!

¹⁸ Shkoni, pra, e punoni! Byku nuk do t’ju jepet e ju do të bëni shumën e rëndomtë të tullave!”

¹⁹ Shkruesit izraelitë po e shihnin se sa ngusht e kishin punën për shkak të urdhrit: ‘Për asnjë ditë nuk do t’u zvogëlohej numri i tullave!’. ²⁰ Kur dolën prej faraonit takuan Moisiun dhe Aronin që po i prisnin ²¹ dhe u thanë: “Zoti paftë e gjykoftë! Ju bëtë që të na urrejë faraoni dhe ministrat e tij! Ju ia dhatë shpatën që të na vrasë”!

²² Moisiu iu drejtua Zotit dhe i tha: “O Zot, e pse po e mundon këtë popull? Përse më dërgove? ²³ Sepse, që atë ditë që hyra te faraoni për të folur në emrin tënd, ai po e mundon popullin tënd e Ti nuk e çlirove”.

Kapitujt